- 27 Aralık 2016
- 6
- 1
- 6
- 38
- Konu Sahibi Yesil-elma
-
- #1
Tam 10 gun oldu.
Saat gece 00.00. Uykum geldi yataga gectim. Bebegim, Cihangirim, herzamanki gibi asiri hareketliydi, hatta konustum ona "hadi anne yatacak simdi" diye. Saat 01.00 gibi uykuya daldim sanirim. Sadece 2 saat, sadece 2 saat gecti aradan, gece 03.00te sancim basladi. Telefona sarildim hemen, doktoru aradim. Doktor yarim saatte eve geldi. Ilk kontrolleri yapmak icin hazirliklari yapiyordu. Tansiyonumu olctu ve sonra "simdi bebisin kalp atislarini dinlicem, hadi uzan yataga" dedi. Uzandim, agrilarim var ama cok mutluydum, Cihangirim sonunda gelecekti, dile kokay, 41 hafta beklemisim! Herseyi hazir, fazlasiyla hazirdi.
Cihazla bi 10 dakika kalp atisini bulmaya calisti ama bulamadi. Beni telaslandirmamak icin "herhalde cihazim bozuk hastaneye gitmeliyiz" dedi. Kalbim hizli hizli atmaya basladi, gozlerimden yaslar.. esime seslendim yatak odasindan. O salonda mutlu mutlu oturup bekliyordu, Cihangir oglum geliyor baba oluyorum sonunda diye. Yatak odasina girdi esim ve beni gorunce anladi durumu. Apar topar hastaneye yol aldik.
Hastane odasina girmek istemiyordum ayaklarim geri geri gidiyordu, duymak istemiyordum o kahrolasica cumleyi. Agliyorum agliyorum. Esim sakinlestirmeye calisiyor beni "dur daha hicbirsey belli degil, belki saklanmistir bizim şapşik oglumuz" diye. Uzman doktor geldi, cihazla basladi aramaya... bebegimi gordum ultrasonda. Herzaman hareketleriyle herkesi gulduren bebegim hareketsizdi, ne dil cikartmalar vardi ne donmeler oynamalar. Ve doktor o cumleyi soyledi "maalesef kalbi artik atmiyor" dedi..
41 haftalik bebegimi kaybettim. Kordonunda dugum vardi, ve kordon boynuna 2 kere dolanmisti.
Anlamiyorum anlamakta istemiyorum.
O kadar guzel bir bebek, eli yuzu herseyi mukemmel otesi bir bebek olemezdi!!
3.305 kg ve 54 cm. Babasi gibi uzun olacakti melegim.
Saclari upuzun. Beyaz tenli yavrum.
Gitti. Cenazesi bile kilindi.
10 gun once. Ve simdi 10 gun sonra. Haplarla ayakta kalabilmek. Ruh gibi dolanmak. Hicbirseyden zevk alamamak. Sirf yasamak icin yasamak. Kendini kaybetmis caresiz bir et parcasiyim.
Cok zor birsey. Bebegimi istiyorum. Cihangirimi istiyorum.
Saat gece 00.00. Uykum geldi yataga gectim. Bebegim, Cihangirim, herzamanki gibi asiri hareketliydi, hatta konustum ona "hadi anne yatacak simdi" diye. Saat 01.00 gibi uykuya daldim sanirim. Sadece 2 saat, sadece 2 saat gecti aradan, gece 03.00te sancim basladi. Telefona sarildim hemen, doktoru aradim. Doktor yarim saatte eve geldi. Ilk kontrolleri yapmak icin hazirliklari yapiyordu. Tansiyonumu olctu ve sonra "simdi bebisin kalp atislarini dinlicem, hadi uzan yataga" dedi. Uzandim, agrilarim var ama cok mutluydum, Cihangirim sonunda gelecekti, dile kokay, 41 hafta beklemisim! Herseyi hazir, fazlasiyla hazirdi.
Cihazla bi 10 dakika kalp atisini bulmaya calisti ama bulamadi. Beni telaslandirmamak icin "herhalde cihazim bozuk hastaneye gitmeliyiz" dedi. Kalbim hizli hizli atmaya basladi, gozlerimden yaslar.. esime seslendim yatak odasindan. O salonda mutlu mutlu oturup bekliyordu, Cihangir oglum geliyor baba oluyorum sonunda diye. Yatak odasina girdi esim ve beni gorunce anladi durumu. Apar topar hastaneye yol aldik.
Hastane odasina girmek istemiyordum ayaklarim geri geri gidiyordu, duymak istemiyordum o kahrolasica cumleyi. Agliyorum agliyorum. Esim sakinlestirmeye calisiyor beni "dur daha hicbirsey belli degil, belki saklanmistir bizim şapşik oglumuz" diye. Uzman doktor geldi, cihazla basladi aramaya... bebegimi gordum ultrasonda. Herzaman hareketleriyle herkesi gulduren bebegim hareketsizdi, ne dil cikartmalar vardi ne donmeler oynamalar. Ve doktor o cumleyi soyledi "maalesef kalbi artik atmiyor" dedi..
41 haftalik bebegimi kaybettim. Kordonunda dugum vardi, ve kordon boynuna 2 kere dolanmisti.
Anlamiyorum anlamakta istemiyorum.
O kadar guzel bir bebek, eli yuzu herseyi mukemmel otesi bir bebek olemezdi!!
3.305 kg ve 54 cm. Babasi gibi uzun olacakti melegim.
Saclari upuzun. Beyaz tenli yavrum.
Gitti. Cenazesi bile kilindi.
10 gun once. Ve simdi 10 gun sonra. Haplarla ayakta kalabilmek. Ruh gibi dolanmak. Hicbirseyden zevk alamamak. Sirf yasamak icin yasamak. Kendini kaybetmis caresiz bir et parcasiyim.
Cok zor birsey. Bebegimi istiyorum. Cihangirimi istiyorum.