5-6 yıllık arkdaşlığım bitti

aslında 3 aylık bir mesele ama içimde hallettim sanırken her gün bu konuyu düşünürken buluyorum kendimi aynı iş yerinde çalışıp birbirine bakmamk iş yeri huzuru açısından çok kötü...bitmesinden rahtsız değilim çünkü rkadaşlığım sürerken beni çok üzüyordu ortak arkadaşlarımız var aynı ortamda kim önce fırsat yakalrsa ortak arkadaşlarla o sohbet ediyor.. içimde nefret yok fakat sevgide yok nasıl davranacğımı bilmiyorum

aslında bu konuyu birirleryle konuşmaya öyle ihtiycım varki... onun yüzünden ortak arkadaşlarımla da görüşmeyi bile düşünmüyorum. sahte olamıyorum. aslında ortak arkadaşlarıma da kızıyorum çünkü dha ziyade ondan yana duruyorlar bense bütün insnların samimiyetini sorgular oldum. kendimden ödün vermeden olduğum gibi devam etmeyi istiyorum ve insanların onun ikinci yüzünü görmelerini istiyorum. ama ben geri durdukça ikinci planda kalıyorum onun ikinci planda kalmasınıda istemiyorum nasıl davrncagımı hiç bilmiyorum duygusal bir insanım o yüzden çok etkileniyorum

Konuyu tam olarak anlatsan daha çok kişi yardımcı olabilir bence.