5 aylık hamileyim ve boşanıyorum🌸

eminebetul .!.:

Canım anneler merhabalar iyi günler diliyorum. Çok hassas ve acılı bir dönem geçiriyorum. Fikirlerinize önerilerinize o kadar açığım ki.. Çok zor bir süreç içindeyim. Ben izmirliyim, eşim Askeri personel ve Adanalı. Çok zorluklar dolu bir 4 yıl geçirdik. İlk aşkımdı ilk sevdiğimdi. Ailesi hiçbir şekilde beni onaylamadı ve istemedi. İzmirli oluşum. farklı kültür, oturma kalkma yeme içme tamamen onlardan farklı olduğum için beni hiç benimsemedi. Annesi beni hiç sevmedi, biliyorum ama dili hep kızım kızımdı. Evleneceğimiz hafta memleketlerinde bimde çalışan bir kızı bulup eşimle arasını yapmaya çalışmıştı Bu kadar kötülüğüne rağmen aşk ya bu sevgi ya bu, deli gibi sevdiğim için ayrılamadim yapamadım çünkü o da çok seviyordu beni. İlk 2 yıl rüya gibi geçmişti. Sözümüz dini nikahımız olmuştu ve biz artık mezara kadar birlikte olacaktık. Son iki yıl yaşadığım iftiralar psikolojik siddetler tehditler giderek artmıştı ve ben artık eski ben değildim, ama aşk var ya hani dayanıyordum evlenince geçer düzelir hersey diye

Yalanlar dolu bir 4 yıl geçirdim kısacası. Eşimle tanıştık ilk yıl hemen sözlendik fakat evlenmemiz yılları aldı. Annesi sürekli engel oldu olaylar çıkardı hiçbir sebep yokken sürekli ayırmaya çalıştı. Annesi ve ablasından yaşadığım kötülüğü eziyeti unutamıyorum bunu nasıl atlatacağım bilmiyorum. Kasım 2023 de evlendik ve hemen hamile kaldım. Bu süreçte eşim bana kötü davranmaya vurmaya itmeye başladı. Hızla davranışları da değişti. Eskisi kadar sevgi duyamamaya başladım. Şubat ayinda ablasının nişanına gittiğimde asil olaylar patlak verdi. Ablasının nişan günü bazı kızlara baktığını gördüm ve aşırı derecede yıkıldım, çok kibar şekilde uyardığımda herkesin içinde beni kenara çekip vurdu ağır şekilde canımı acıttı hamileyim hem de
Hamile esi var ve bu adam yeni evli nasıl olurda kızlara bu kadar odaklanarak bakabilir, o akşam rezil oldum çünkü insanlar da bunu farketti. Deli gibi sevdiğim adam nasıl eşinin yanında flörtlesir suan yazarken ağlıyorum. Bu sonraki süreçte de hızla devam etti, sarışın kızlara odaklanarak bakmasını defalarca yakaladım ve yanında eşleri olduğu halde.
İnanılmaz şekilde içimde bir şeyler kopup gidiyordu. Ve memleketlerindeki son günümde annesi beni hiç istemediğini İzmirli ve farklı olduğumu söyledi. Bunu söylerken hamileydim ve karnında torununu taşıyordum ne kadar acı bir söz bunu sizlere anlatamam ok yedim sanki kalbime. Annesi açıkça anlaşarak ayrılın demeye getirdi sözü. Orada o an kafamdan bu aileyi ve evliliği sildim.

Sonraki haftalarda bebeğimizin engelli olduğunu öğrendik testlerimiz kötü çıktı ve çok üzüldük. Yine de asla aldırmayı düşünmedik. Bu bebegi o kadar çok istedik ki, özellikle eşim baba olmak istiyorum diye kıvranıyordu.

Annesi ve ablası durumu öğrendikten sonra bizden uzaklaştı düğünlere gitti eğlencelere katıldılar biz eşimle o kadar mahsun bir duruma düştük ki günlerce ulaşamadık ailesine, açıkça bizi kaderimize terk edip hayatlarına baktılar.
Cinsiyetinin de erkek olduğunu öğrendikten sonra eşim dahil tüm ailesinin o kadar moralleri düştü ki, hani kız olacaktı yaaa demeye başladılar ve orada bir kez daha bu evliliğim baştan hata olduğunu anladım ahhhh çok geçti çok Canım yavrum biricik evladımı nasıl insanlarla akraba edeceğimi düşündükçe kahroluyorum kızlar.

Artık kaldıramıyordum ve 2 ay boyunca eşime boşanma konusunda ikna etmeye çalıştım. Çünkü geleceği yoktu bu evliliğin. Son zamanlarda sürekli mesleği bırakacağım eve bakacak durumda değilim çok büyük para kaybettim diyordu. Düğün takıların yarısını verdiğim halde bu borçlar bitmedi ve dağ gibi büyüdü. En sonunda patlak verdi, çok büyük bir miktar parayı kumarda bahiste kaybetmiş. Bu ortaya çıkınca çok korktu mesleğinde atılma korkusu ile boşanmayı kabul etti. Ama kabul etti de kızlar tamamen sildi bizi. Bebeği istemediğini nefret ettiğini olmesini istediğini söyledi. Hamileliğim o kadar zor geçiyor ki, her gün istifa ediyorum ve aşırı kilo verdim. Bu hüzün beni eritiyor günden güne bununla bu duyguyla mücadele etmeye çalışıyorum. Ne bir mesaj ne bir arama, evladını bir insan nasıl merak etmez, nasıl benimsemez…

Ve kızlar bebeğimiz sağlıklı nur topu gibi bir kızmış geçen hafta detaylı ultrasonda öğrendim

Simdi sizlere sorum nafaka ve tazminat istemeli miyim, sonuçta bebeğin babası ben istemiyorum derse bunun bir yaptırımı olmaz mı..Dünyaya bir evlat geliyor ve babasının da destek olması gerekmez mi.. Her fikrinize açığım bu süreçte herkesten uzaklaşarak karar vermeye çalışıyorum. Çok teşekkür ederim dinlediğiniz için beni

Genişletmek için tıkla...

Ygmbbgl .!.:

Cnm öncelikle kendini sakinlestiricek şeyler bul ve kafana takma çok sancılı üzücü bir durum fakat herseyden önce karnındaki bebeğinin sağlıkla dünya ya gelmesi senin ruh sagligina çok bağlı tabiki sonrası içinde hayatında bu kadar değersiz kalitesiz bir insan için yarın çocuk doğunca sütünü etkilicek hiç bsy kafana takma çünkü insan yıllar sonra çok vicdan azabı ve pismanlik yasjıyor ve yaşayan biri olarak çocuğun önceliğin olsun hiç kimse için onu ihmal etme yok üzüldüm yok misafir geldi vs için sakın... sonrası için hakkın olan herseyi tazminatin ve çocuğun tüm masraflarını talep et ve hukuk hak neyse hepsini al ama karsiyla münakaşaya girmeden avukatın halletsin o tarz insan için bebegini stres hissettirme

Genişletmek için tıkla...

eminebetul .!.:

Canım anneler merhabalar iyi günler diliyorum. Çok hassas ve acılı bir dönem geçiriyorum. Fikirlerinize önerilerinize o kadar açığım ki.. Çok zor bir süreç içindeyim. Ben izmirliyim, eşim Askeri personel ve Adanalı. Çok zorluklar dolu bir 4 yıl geçirdik. İlk aşkımdı ilk sevdiğimdi. Ailesi hiçbir şekilde beni onaylamadı ve istemedi. İzmirli oluşum. farklı kültür, oturma kalkma yeme içme tamamen onlardan farklı olduğum için beni hiç benimsemedi. Annesi beni hiç sevmedi, biliyorum ama dili hep kızım kızımdı. Evleneceğimiz hafta memleketlerinde bimde çalışan bir kızı bulup eşimle arasını yapmaya çalışmıştı Bu kadar kötülüğüne rağmen aşk ya bu sevgi ya bu, deli gibi sevdiğim için ayrılamadim yapamadım çünkü o da çok seviyordu beni. İlk 2 yıl rüya gibi geçmişti. Sözümüz dini nikahımız olmuştu ve biz artık mezara kadar birlikte olacaktık. Son iki yıl yaşadığım iftiralar psikolojik siddetler tehditler giderek artmıştı ve ben artık eski ben değildim, ama aşk var ya hani dayanıyordum evlenince geçer düzelir hersey diye

Yalanlar dolu bir 4 yıl geçirdim kısacası. Eşimle tanıştık ilk yıl hemen sözlendik fakat evlenmemiz yılları aldı. Annesi sürekli engel oldu olaylar çıkardı hiçbir sebep yokken sürekli ayırmaya çalıştı. Annesi ve ablasından yaşadığım kötülüğü eziyeti unutamıyorum bunu nasıl atlatacağım bilmiyorum. Kasım 2023 de evlendik ve hemen hamile kaldım. Bu süreçte eşim bana kötü davranmaya vurmaya itmeye başladı. Hızla davranışları da değişti. Eskisi kadar sevgi duyamamaya başladım. Şubat ayinda ablasının nişanına gittiğimde asil olaylar patlak verdi. Ablasının nişan günü bazı kızlara baktığını gördüm ve aşırı derecede yıkıldım, çok kibar şekilde uyardığımda herkesin içinde beni kenara çekip vurdu ağır şekilde canımı acıttı hamileyim hem de
Hamile esi var ve bu adam yeni evli nasıl olurda kızlara bu kadar odaklanarak bakabilir, o akşam rezil oldum çünkü insanlar da bunu farketti. Deli gibi sevdiğim adam nasıl eşinin yanında flörtlesir suan yazarken ağlıyorum. Bu sonraki süreçte de hızla devam etti, sarışın kızlara odaklanarak bakmasını defalarca yakaladım ve yanında eşleri olduğu halde.
İnanılmaz şekilde içimde bir şeyler kopup gidiyordu. Ve memleketlerindeki son günümde annesi beni hiç istemediğini İzmirli ve farklı olduğumu söyledi. Bunu söylerken hamileydim ve karnında torununu taşıyordum ne kadar acı bir söz bunu sizlere anlatamam ok yedim sanki kalbime. Annesi açıkça anlaşarak ayrılın demeye getirdi sözü. Orada o an kafamdan bu aileyi ve evliliği sildim.

Sonraki haftalarda bebeğimizin engelli olduğunu öğrendik testlerimiz kötü çıktı ve çok üzüldük. Yine de asla aldırmayı düşünmedik. Bu bebegi o kadar çok istedik ki, özellikle eşim baba olmak istiyorum diye kıvranıyordu.

Annesi ve ablası durumu öğrendikten sonra bizden uzaklaştı düğünlere gitti eğlencelere katıldılar biz eşimle o kadar mahsun bir duruma düştük ki günlerce ulaşamadık ailesine, açıkça bizi kaderimize terk edip hayatlarına baktılar.
Cinsiyetinin de erkek olduğunu öğrendikten sonra eşim dahil tüm ailesinin o kadar moralleri düştü ki, hani kız olacaktı yaaa demeye başladılar ve orada bir kez daha bu evliliğim baştan hata olduğunu anladım ahhhh çok geçti çok Canım yavrum biricik evladımı nasıl insanlarla akraba edeceğimi düşündükçe kahroluyorum kızlar.

Artık kaldıramıyordum ve 2 ay boyunca eşime boşanma konusunda ikna etmeye çalıştım. Çünkü geleceği yoktu bu evliliğin. Son zamanlarda sürekli mesleği bırakacağım eve bakacak durumda değilim çok büyük para kaybettim diyordu. Düğün takıların yarısını verdiğim halde bu borçlar bitmedi ve dağ gibi büyüdü. En sonunda patlak verdi, çok büyük bir miktar parayı kumarda bahiste kaybetmiş. Bu ortaya çıkınca çok korktu mesleğinde atılma korkusu ile boşanmayı kabul etti. Ama kabul etti de kızlar tamamen sildi bizi. Bebeği istemediğini nefret ettiğini olmesini istediğini söyledi. Hamileliğim o kadar zor geçiyor ki, her gün istifa ediyorum ve aşırı kilo verdim. Bu hüzün beni eritiyor günden güne bununla bu duyguyla mücadele etmeye çalışıyorum. Ne bir mesaj ne bir arama, evladını bir insan nasıl merak etmez, nasıl benimsemez…

Ve kızlar bebeğimiz sağlıklı nur topu gibi bir kızmış geçen hafta detaylı ultrasonda öğrendim

Simdi sizlere sorum nafaka ve tazminat istemeli miyim, sonuçta bebeğin babası ben istemiyorum derse bunun bir yaptırımı olmaz mı..Dünyaya bir evlat geliyor ve babasının da destek olması gerekmez mi.. Her fikrinize açığım bu süreçte herkesten uzaklaşarak karar vermeye çalışıyorum. Çok teşekkür ederim dinlediğiniz için beni

Genişletmek için tıkla...

eminebetul .!.:

Canım anneler merhabalar iyi günler diliyorum. Çok hassas ve acılı bir dönem geçiriyorum. Fikirlerinize önerilerinize o kadar açığım ki.. Çok zor bir süreç içindeyim. Ben izmirliyim, eşim Askeri personel ve Adanalı. Çok zorluklar dolu bir 4 yıl geçirdik. İlk aşkımdı ilk sevdiğimdi. Ailesi hiçbir şekilde beni onaylamadı ve istemedi. İzmirli oluşum. farklı kültür, oturma kalkma yeme içme tamamen onlardan farklı olduğum için beni hiç benimsemedi. Annesi beni hiç sevmedi, biliyorum ama dili hep kızım kızımdı. Evleneceğimiz hafta memleketlerinde bimde çalışan bir kızı bulup eşimle arasını yapmaya çalışmıştı Bu kadar kötülüğüne rağmen aşk ya bu sevgi ya bu, deli gibi sevdiğim için ayrılamadim yapamadım çünkü o da çok seviyordu beni. İlk 2 yıl rüya gibi geçmişti. Sözümüz dini nikahımız olmuştu ve biz artık mezara kadar birlikte olacaktık. Son iki yıl yaşadığım iftiralar psikolojik siddetler tehditler giderek artmıştı ve ben artık eski ben değildim, ama aşk var ya hani dayanıyordum evlenince geçer düzelir hersey diye

Yalanlar dolu bir 4 yıl geçirdim kısacası. Eşimle tanıştık ilk yıl hemen sözlendik fakat evlenmemiz yılları aldı. Annesi sürekli engel oldu olaylar çıkardı hiçbir sebep yokken sürekli ayırmaya çalıştı. Annesi ve ablasından yaşadığım kötülüğü eziyeti unutamıyorum bunu nasıl atlatacağım bilmiyorum. Kasım 2023 de evlendik ve hemen hamile kaldım. Bu süreçte eşim bana kötü davranmaya vurmaya itmeye başladı. Hızla davranışları da değişti. Eskisi kadar sevgi duyamamaya başladım. Şubat ayinda ablasının nişanına gittiğimde asil olaylar patlak verdi. Ablasının nişan günü bazı kızlara baktığını gördüm ve aşırı derecede yıkıldım, çok kibar şekilde uyardığımda herkesin içinde beni kenara çekip vurdu ağır şekilde canımı acıttı hamileyim hem de
Hamile esi var ve bu adam yeni evli nasıl olurda kızlara bu kadar odaklanarak bakabilir, o akşam rezil oldum çünkü insanlar da bunu farketti. Deli gibi sevdiğim adam nasıl eşinin yanında flörtlesir suan yazarken ağlıyorum. Bu sonraki süreçte de hızla devam etti, sarışın kızlara odaklanarak bakmasını defalarca yakaladım ve yanında eşleri olduğu halde.
İnanılmaz şekilde içimde bir şeyler kopup gidiyordu. Ve memleketlerindeki son günümde annesi beni hiç istemediğini İzmirli ve farklı olduğumu söyledi. Bunu söylerken hamileydim ve karnında torununu taşıyordum ne kadar acı bir söz bunu sizlere anlatamam ok yedim sanki kalbime. Annesi açıkça anlaşarak ayrılın demeye getirdi sözü. Orada o an kafamdan bu aileyi ve evliliği sildim.

Sonraki haftalarda bebeğimizin engelli olduğunu öğrendik testlerimiz kötü çıktı ve çok üzüldük. Yine de asla aldırmayı düşünmedik. Bu bebegi o kadar çok istedik ki, özellikle eşim baba olmak istiyorum diye kıvranıyordu.

Annesi ve ablası durumu öğrendikten sonra bizden uzaklaştı düğünlere gitti eğlencelere katıldılar biz eşimle o kadar mahsun bir duruma düştük ki günlerce ulaşamadık ailesine, açıkça bizi kaderimize terk edip hayatlarına baktılar.
Cinsiyetinin de erkek olduğunu öğrendikten sonra eşim dahil tüm ailesinin o kadar moralleri düştü ki, hani kız olacaktı yaaa demeye başladılar ve orada bir kez daha bu evliliğim baştan hata olduğunu anladım ahhhh çok geçti çok Canım yavrum biricik evladımı nasıl insanlarla akraba edeceğimi düşündükçe kahroluyorum kızlar.

Artık kaldıramıyordum ve 2 ay boyunca eşime boşanma konusunda ikna etmeye çalıştım. Çünkü geleceği yoktu bu evliliğin. Son zamanlarda sürekli mesleği bırakacağım eve bakacak durumda değilim çok büyük para kaybettim diyordu. Düğün takıların yarısını verdiğim halde bu borçlar bitmedi ve dağ gibi büyüdü. En sonunda patlak verdi, çok büyük bir miktar parayı kumarda bahiste kaybetmiş. Bu ortaya çıkınca çok korktu mesleğinde atılma korkusu ile boşanmayı kabul etti. Ama kabul etti de kızlar tamamen sildi bizi. Bebeği istemediğini nefret ettiğini olmesini istediğini söyledi. Hamileliğim o kadar zor geçiyor ki, her gün istifa ediyorum ve aşırı kilo verdim. Bu hüzün beni eritiyor günden güne bununla bu duyguyla mücadele etmeye çalışıyorum. Ne bir mesaj ne bir arama, evladını bir insan nasıl merak etmez, nasıl benimsemez…

Ve kızlar bebeğimiz sağlıklı nur topu gibi bir kızmış geçen hafta detaylı ultrasonda öğrendim

Simdi sizlere sorum nafaka ve tazminat istemeli miyim, sonuçta bebeğin babası ben istemiyorum derse bunun bir yaptırımı olmaz mı..Dünyaya bir evlat geliyor ve babasının da destek olması gerekmez mi.. Her fikrinize açığım bu süreçte herkesten uzaklaşarak karar vermeye çalışıyorum. Çok teşekkür ederim dinlediğiniz için beni

Genişletmek için tıkla...

svgiiii .!.:

İsteyeceksin tabi hatta donlarina kadar alacaksın lütfen susmayın.pislikler okurken içimden sövdüm resmen. Allah onları bildigi gibi yapsın o kv Allah belasını versin o kocayı Allah kahretsin. Neymiş izmirliymis kusura bakmasınlar da İzmirliler onlardan bin kat daha kültürlü.

Genişletmek için tıkla...

Zuzushh .!.:

Sen yukari kvye cikiyor musun sevgi?

Genişletmek için tıkla...

Teriyaki .!.:

Tazminatı ve altınları çekişmeli olmadan vermez ama nafakayi söke söke alırsınız bebeğin hakkı yedirmeyin ben hamileyken boşanmadim bin pişman oldum doğumdan 2 ay sonra ayrıldım Nisan'da boşanıyoruz inşallah
Bugün reddettiği evladına 2 kuruş nafaka ödediği zaman sizi çocuğu almakla tehdit edecek sakın korkmayın şuan bu durumları ben yaşıyorum arayıp sormamasi da hayriniza en azından kafanız rahat olacak ben her iletişim kurdugumda tehdit hakaretle bitiyor keşke ölse çocuğum büyümeden diye hergun dua ediyorum aşık olduğum adam bu evreye getirdi beni dilerim kizinizla güzel bir hayatınız olur aile desteği alın ve toparlanonca hemen çalışmaya başlayın

Genişletmek için tıkla...

svgiiii .!.:

İsteyeceksin tabi hatta donlarina kadar alacaksın lütfen susmayın.pislikler okurken içimden sövdüm resmen. Allah onları bildigi gibi yapsın o kv Allah belasını versin o kocayı Allah kahretsin. Neymiş izmirliymis kusura bakmasınlar da İzmirliler onlardan bin kat daha kültürlü.

Genişletmek için tıkla...

Claire Fraser .!.:

Oğullarını boşatınca ellerine ne geçiyor anlayamıyorum. Oğlunu torununu seven bir kadın yıkıcı değil yapıcı olur.

Zalim kaynanaların yatacak yeri yok yeminle. Bencilce kendi evlatlarının gelecekleriyle oynuyorlar. Ölümlü dünya olduğunu unutuyorlar.

Konu sahibi gibi güzel ve anaç kadınlar yalnız kalmaz. Mutlaka yeniden sevilir ve evlenir. Anakuzusu erkekler hayatta dikiş tutturamıyor. Anaları bu dünyadan gidince yapayalnız kalacaklar.

Genişletmek için tıkla...

Claire Fraser .!.:

Canım benim farklı kültürden dolayı ben de boşandım. Bursalıyım göçmenim. Kaynanam Sivaslı , kayınpederim Kayseri. Çocuğum yok ama çok aşağılandım. Hastalıklı gibi bembeyazsın hiç sevmem derdi. Ten rengimi takıntı haline getirmişti. Akrabaları kaynanama ne güzel akça pakça süt beyaz gelinin var dediklerinde benihırıltılı sesler çıkararak homurdanarak tiksinerek süzerdi. Kaynanamdan tokat yedim. Eşim anasıyla evliydi ben kuma gitmiştim o aileye.
Bizi aynı yatakta bile yatırmazdı kaynanam.

Farklı kültürden biriyle evlilik yürümüyor. Oğulları kendi memleketlerinden kız almıyot diye kuduruyorlar ama erkekler de beğenmiyor işte. Hele ki iç anadolunun kadınları gençliklerinde inanılmaz horgörüldüğü aşağılandığı için gelinlerini de aşağılamayı marifet sanıyorlar. Beyaz tenli renkli gözlü sarışın kumral kızları çoooook kıskanıyorlar.


1.5 yılı aştı boşanalı. Hiç pişman değilim. Dilerim sen de tez zamanda kurtulursun bu şam şeytanlarından. İzmir'e kurban olsunlar onlar. İzmir'i de izmirlileri de çok seviyorum. İzmir'li kalbi güzel kendi güzel arkadaşlarım var.

O kadar antidepresan kullandım tedavi gördüm çok zor toparlandım. Şimdi Edirneli göçmen bir erkek arkadaşım var ve ailesi de beni biliyor. Annelerimiz de görüşüyor. Umarım senin de karşına güzel bir adam çıkar evladına babalık yapabilecek merhametli. Kız çocuklarına aşığım yaaa :)

Genişletmek için tıkla...

svgiiii .!.:

Benimki de ana kuzusu yemn ediyorum kafayı yedirtiyor bana. Ben bilseydim böyle hiç evlenmezdim ve gün geçtikçe daha çok anneci oluyor sanki. Ben bu işten hiç bir şey anlamadım. Hamileyim ailesine daha çok duskun olacağına annesine tapiyor. Kendisi bilir kendi kaybeder Ben hiç bir şey kaybetmem hayat devam ediyor bir şekilde hayata tekrar tutunur ayaklarımın üstünde dururum.

Genişletmek için tıkla...

svgiiii .!.:

Yaa neler cekmissiniz bizde de kültür farkı var. Sürekli de dile getiriyorlar zoruma gitmiyor deil. Onlara bakınca hepsi Arap gibi. Allah yaratmış ama daha halen benim boyumla dalga geçiyorlar neymiş oğulları daha uzun boyluymus benim eşim askeri personel uzun boylu olması normal ayrıca benim de boyum 1.65 ve çok ta güzel bi kadınım. Bakimliyim titiizm ona rağmen laf. Kendilerine bakmıyorlar. Biz burda eşimle dışarı çıkıyorduk geziyorduk mesela sürekli dönüp bana bakarlardi. Eşim kendi ağzıyla derdi sana bakıp ne güzel kız diyorlarlardir şimdi. Giydiğim kıyafete kadar elestiriyorlarmis Allahim dedim nereye düştüm ben. Şuan bile kp in benimle konuşmama sebebi beni en başta istememesi neden kültür farkı var diye.kurban olsunlar bize

Genişletmek için tıkla...

Claire Fraser .!.:

iletişim kurduğunuzda görüşmelerinizin tehdit ve hakaretle bittiğini yazmışsınız. Avukatınızı konuyla ilgili bilgilendirdiniz mi ? Siz görüşmek zorunda mısınız ? Aile büyükleriniz aracılığı ile bebeğinizi göremez mi ?

Konu sahibi ve sizin yazdıklarınızı okuyunca kalbime bıçak saplandı. Yüz yüze hiç tanışmasak da inanılmaz üzüldüm..

Devran dönen birşey ve adına karma ilahi adalet ne denirse densin defalarca şahit oldum yaptıkları yanlarına kâr kalmıyor.

Altın davası daima kadının lehine sonuçlanıyor. Yüksek rakam alınamasa bile. Mücadeleyi bırakmamak gerek.

İyi koca olamayan erkek iyi baba da olamaz ben inanmıyorum. Çocuksuz boşandım ama sizi anlayabiliyorum. Kahretsin böyle erkekleri

Genişletmek için tıkla...

Claire Fraser .!.:

Askeri personel tabi ki uzun olacak ama eşiniz istisnadır genelde çok kısa o yörenin erkekleri sizinle kıyas yapmaları çekememezlikten

Genişletmek için tıkla...

eminebetul .!.:

Canım anneler merhabalar iyi günler diliyorum. Çok hassas ve acılı bir dönem geçiriyorum. Fikirlerinize önerilerinize o kadar açığım ki.. Çok zor bir süreç içindeyim. Ben izmirliyim, eşim Askeri personel ve Adanalı. Çok zorluklar dolu bir 4 yıl geçirdik. İlk aşkımdı ilk sevdiğimdi. Ailesi hiçbir şekilde beni onaylamadı ve istemedi. İzmirli oluşum. farklı kültür, oturma kalkma yeme içme tamamen onlardan farklı olduğum için beni hiç benimsemedi. Annesi beni hiç sevmedi, biliyorum ama dili hep kızım kızımdı. Evleneceğimiz hafta memleketlerinde bimde çalışan bir kızı bulup eşimle arasını yapmaya çalışmıştı Bu kadar kötülüğüne rağmen aşk ya bu sevgi ya bu, deli gibi sevdiğim için ayrılamadim yapamadım çünkü o da çok seviyordu beni. İlk 2 yıl rüya gibi geçmişti. Sözümüz dini nikahımız olmuştu ve biz artık mezara kadar birlikte olacaktık. Son iki yıl yaşadığım iftiralar psikolojik siddetler tehditler giderek artmıştı ve ben artık eski ben değildim, ama aşk var ya hani dayanıyordum evlenince geçer düzelir hersey diye

Yalanlar dolu bir 4 yıl geçirdim kısacası. Eşimle tanıştık ilk yıl hemen sözlendik fakat evlenmemiz yılları aldı. Annesi sürekli engel oldu olaylar çıkardı hiçbir sebep yokken sürekli ayırmaya çalıştı. Annesi ve ablasından yaşadığım kötülüğü eziyeti unutamıyorum bunu nasıl atlatacağım bilmiyorum. Kasım 2023 de evlendik ve hemen hamile kaldım. Bu süreçte eşim bana kötü davranmaya vurmaya itmeye başladı. Hızla davranışları da değişti. Eskisi kadar sevgi duyamamaya başladım. Şubat ayinda ablasının nişanına gittiğimde asil olaylar patlak verdi. Ablasının nişan günü bazı kızlara baktığını gördüm ve aşırı derecede yıkıldım, çok kibar şekilde uyardığımda herkesin içinde beni kenara çekip vurdu ağır şekilde canımı acıttı hamileyim hem de
Hamile esi var ve bu adam yeni evli nasıl olurda kızlara bu kadar odaklanarak bakabilir, o akşam rezil oldum çünkü insanlar da bunu farketti. Deli gibi sevdiğim adam nasıl eşinin yanında flörtlesir suan yazarken ağlıyorum. Bu sonraki süreçte de hızla devam etti, sarışın kızlara odaklanarak bakmasını defalarca yakaladım ve yanında eşleri olduğu halde.
İnanılmaz şekilde içimde bir şeyler kopup gidiyordu. Ve memleketlerindeki son günümde annesi beni hiç istemediğini İzmirli ve farklı olduğumu söyledi. Bunu söylerken hamileydim ve karnında torununu taşıyordum ne kadar acı bir söz bunu sizlere anlatamam ok yedim sanki kalbime. Annesi açıkça anlaşarak ayrılın demeye getirdi sözü. Orada o an kafamdan bu aileyi ve evliliği sildim.

Sonraki haftalarda bebeğimizin engelli olduğunu öğrendik testlerimiz kötü çıktı ve çok üzüldük. Yine de asla aldırmayı düşünmedik. Bu bebegi o kadar çok istedik ki, özellikle eşim baba olmak istiyorum diye kıvranıyordu.

Annesi ve ablası durumu öğrendikten sonra bizden uzaklaştı düğünlere gitti eğlencelere katıldılar biz eşimle o kadar mahsun bir duruma düştük ki günlerce ulaşamadık ailesine, açıkça bizi kaderimize terk edip hayatlarına baktılar.
Cinsiyetinin de erkek olduğunu öğrendikten sonra eşim dahil tüm ailesinin o kadar moralleri düştü ki, hani kız olacaktı yaaa demeye başladılar ve orada bir kez daha bu evliliğim baştan hata olduğunu anladım ahhhh çok geçti çok Canım yavrum biricik evladımı nasıl insanlarla akraba edeceğimi düşündükçe kahroluyorum kızlar.

Artık kaldıramıyordum ve 2 ay boyunca eşime boşanma konusunda ikna etmeye çalıştım. Çünkü geleceği yoktu bu evliliğin. Son zamanlarda sürekli mesleği bırakacağım eve bakacak durumda değilim çok büyük para kaybettim diyordu. Düğün takıların yarısını verdiğim halde bu borçlar bitmedi ve dağ gibi büyüdü. En sonunda patlak verdi, çok büyük bir miktar parayı kumarda bahiste kaybetmiş. Bu ortaya çıkınca çok korktu mesleğinde atılma korkusu ile boşanmayı kabul etti. Ama kabul etti de kızlar tamamen sildi bizi. Bebeği istemediğini nefret ettiğini olmesini istediğini söyledi. Hamileliğim o kadar zor geçiyor ki, her gün istifa ediyorum ve aşırı kilo verdim. Bu hüzün beni eritiyor günden güne bununla bu duyguyla mücadele etmeye çalışıyorum. Ne bir mesaj ne bir arama, evladını bir insan nasıl merak etmez, nasıl benimsemez…

Ve kızlar bebeğimiz sağlıklı nur topu gibi bir kızmış geçen hafta detaylı ultrasonda öğrendim

Simdi sizlere sorum nafaka ve tazminat istemeli miyim, sonuçta bebeğin babası ben istemiyorum derse bunun bir yaptırımı olmaz mı..Dünyaya bir evlat geliyor ve babasının da destek olması gerekmez mi.. Her fikrinize açığım bu süreçte herkesten uzaklaşarak karar vermeye çalışıyorum. Çok teşekkür ederim dinlediğiniz için beni

Genişletmek için tıkla...

eminebetul .!.:

Canım anneler merhabalar iyi günler diliyorum. Çok hassas ve acılı bir dönem geçiriyorum. Fikirlerinize önerilerinize o kadar açığım ki.. Çok zor bir süreç içindeyim. Ben izmirliyim, eşim Askeri personel ve Adanalı. Çok zorluklar dolu bir 4 yıl geçirdik. İlk aşkımdı ilk sevdiğimdi. Ailesi hiçbir şekilde beni onaylamadı ve istemedi. İzmirli oluşum. farklı kültür, oturma kalkma yeme içme tamamen onlardan farklı olduğum için beni hiç benimsemedi. Annesi beni hiç sevmedi, biliyorum ama dili hep kızım kızımdı. Evleneceğimiz hafta memleketlerinde bimde çalışan bir kızı bulup eşimle arasını yapmaya çalışmıştı Bu kadar kötülüğüne rağmen aşk ya bu sevgi ya bu, deli gibi sevdiğim için ayrılamadim yapamadım çünkü o da çok seviyordu beni. İlk 2 yıl rüya gibi geçmişti. Sözümüz dini nikahımız olmuştu ve biz artık mezara kadar birlikte olacaktık. Son iki yıl yaşadığım iftiralar psikolojik siddetler tehditler giderek artmıştı ve ben artık eski ben değildim, ama aşk var ya hani dayanıyordum evlenince geçer düzelir hersey diye

Yalanlar dolu bir 4 yıl geçirdim kısacası. Eşimle tanıştık ilk yıl hemen sözlendik fakat evlenmemiz yılları aldı. Annesi sürekli engel oldu olaylar çıkardı hiçbir sebep yokken sürekli ayırmaya çalıştı. Annesi ve ablasından yaşadığım kötülüğü eziyeti unutamıyorum bunu nasıl atlatacağım bilmiyorum. Kasım 2023 de evlendik ve hemen hamile kaldım. Bu süreçte eşim bana kötü davranmaya vurmaya itmeye başladı. Hızla davranışları da değişti. Eskisi kadar sevgi duyamamaya başladım. Şubat ayinda ablasının nişanına gittiğimde asil olaylar patlak verdi. Ablasının nişan günü bazı kızlara baktığını gördüm ve aşırı derecede yıkıldım, çok kibar şekilde uyardığımda herkesin içinde beni kenara çekip vurdu ağır şekilde canımı acıttı hamileyim hem de
Hamile esi var ve bu adam yeni evli nasıl olurda kızlara bu kadar odaklanarak bakabilir, o akşam rezil oldum çünkü insanlar da bunu farketti. Deli gibi sevdiğim adam nasıl eşinin yanında flörtlesir suan yazarken ağlıyorum. Bu sonraki süreçte de hızla devam etti, sarışın kızlara odaklanarak bakmasını defalarca yakaladım ve yanında eşleri olduğu halde.
İnanılmaz şekilde içimde bir şeyler kopup gidiyordu. Ve memleketlerindeki son günümde annesi beni hiç istemediğini İzmirli ve farklı olduğumu söyledi. Bunu söylerken hamileydim ve karnında torununu taşıyordum ne kadar acı bir söz bunu sizlere anlatamam ok yedim sanki kalbime. Annesi açıkça anlaşarak ayrılın demeye getirdi sözü. Orada o an kafamdan bu aileyi ve evliliği sildim.

Sonraki haftalarda bebeğimizin engelli olduğunu öğrendik testlerimiz kötü çıktı ve çok üzüldük. Yine de asla aldırmayı düşünmedik. Bu bebegi o kadar çok istedik ki, özellikle eşim baba olmak istiyorum diye kıvranıyordu.

Annesi ve ablası durumu öğrendikten sonra bizden uzaklaştı düğünlere gitti eğlencelere katıldılar biz eşimle o kadar mahsun bir duruma düştük ki günlerce ulaşamadık ailesine, açıkça bizi kaderimize terk edip hayatlarına baktılar.
Cinsiyetinin de erkek olduğunu öğrendikten sonra eşim dahil tüm ailesinin o kadar moralleri düştü ki, hani kız olacaktı yaaa demeye başladılar ve orada bir kez daha bu evliliğim baştan hata olduğunu anladım ahhhh çok geçti çok Canım yavrum biricik evladımı nasıl insanlarla akraba edeceğimi düşündükçe kahroluyorum kızlar.

Artık kaldıramıyordum ve 2 ay boyunca eşime boşanma konusunda ikna etmeye çalıştım. Çünkü geleceği yoktu bu evliliğin. Son zamanlarda sürekli mesleği bırakacağım eve bakacak durumda değilim çok büyük para kaybettim diyordu. Düğün takıların yarısını verdiğim halde bu borçlar bitmedi ve dağ gibi büyüdü. En sonunda patlak verdi, çok büyük bir miktar parayı kumarda bahiste kaybetmiş. Bu ortaya çıkınca çok korktu mesleğinde atılma korkusu ile boşanmayı kabul etti. Ama kabul etti de kızlar tamamen sildi bizi. Bebeği istemediğini nefret ettiğini olmesini istediğini söyledi. Hamileliğim o kadar zor geçiyor ki, her gün istifa ediyorum ve aşırı kilo verdim. Bu hüzün beni eritiyor günden güne bununla bu duyguyla mücadele etmeye çalışıyorum. Ne bir mesaj ne bir arama, evladını bir insan nasıl merak etmez, nasıl benimsemez…

Ve kızlar bebeğimiz sağlıklı nur topu gibi bir kızmış geçen hafta detaylı ultrasonda öğrendim

Simdi sizlere sorum nafaka ve tazminat istemeli miyim, sonuçta bebeğin babası ben istemiyorum derse bunun bir yaptırımı olmaz mı..Dünyaya bir evlat geliyor ve babasının da destek olması gerekmez mi.. Her fikrinize açığım bu süreçte herkesten uzaklaşarak karar vermeye çalışıyorum. Çok teşekkür ederim dinlediğiniz için beni

Genişletmek için tıkla...