Şimdi ben ne yapacağım! Lütfen yardım!!! Sosyopat eşimden boşanıyorum ve hamile olduğumu öğrendim!

Merhaba
Bu foruma üye olma amacım hamile kalma süreçleri ile ilgili bilgi sahibi olmaktı. İstanbul da yaşıyorum 37 yaşındayım. Bir buçuk senedir evliyim. Eşimin ailesi ile ilgili çok çatışmalarımız olmuştu. Eşim iyi niyetli görünen bir insandı. Belki bazı şeylerini ben görmek istemedim. Hatta bazen kabahati kendimde aradım. Ben de üzerine mi gitti diye çok sorguladım. İki gebelik kaybı yaşadım ve doktorlar kromozomal olduğunu söyledi. Başlarda itmesiyle oluşan (kendisine göre bir şiddet değil) en son olayda ileri seviyeye ulaştı. Ve filmi kopardı. Tekme tokat ile ağır şekilde yaraladı. Ve evliliği bitirme kararı aldım. Anne olmayı çok istiyordum. Ama zamanla bu hevesim bile biter hale gelmişti çünkü hayattan zevk almıyor , kendimi suçluyor, onu sevdiğimi sanıyordum. İtmeyle başlayan şiddetinin ağır kavgaya dönüşmesi beni korkuttu ve arastırdığımda sosyopat olduğunu anladım. Hemen boşanma sürecini başlattım. Fakat ne öğreneyim! Hamileyim… çalışıyorum. Mesleğim var. Çocuğu dünya ya getirmeli miyim ya da bu gebeliğe son mu vermeliyim bilmiyorum. tek başıma büyütmeli miyim yoksa onunla hiç bir bağım kalmamalı mı? Bir daha evlenip anne olamayacağım belki ama bu çocuğu dünya ya getirsem babasız büyütmek daha mı zor olur? Her gün başka karar ile uyanıyorum. 10haftaya kadar bekleyeceğim. Şuan 3 haftalık. Ne önerirsiniz? Bu adamı hiç mi tanımadın diye kızmayın tanımamışım maalesef inandım bebeği bile söylemedim.

şu an evli olduğunuz için aldırmak isteseniz bile eşinizin de onayı gerekli olacak. Babasız çocuk büyütmek evet zor ve eski eşiniz bile olsa onunla bir bağınız olacak. size aldırın ya da aldırmayın diyemem tamamen kendiniz karar verecek ve bu kararın sorumluluğunu alacaksınız. Ama anlamadığım madem böyle bir adam neden korunmadınız ?

E korunsaydınız hanımefendi.
Gerçekten şaka gibi.

Ben kendisinden 6 ay kadar bir süre istemiştim. Dikkat ettiğini söylemişti ama bir iki kez dikkat etmemişti. Şiddet olayı bu şekilde değildi. Böyle bir şiddetini görmüş olsaydım asla evime bile almazdım ki sonra almadım bile… Ben hamile kaldığımda bu şiddete uğradım ve boşanma kararı aldım.

Ben olsam aldırmazdım. Adamı boşardım. Çocuğumla yoluma bakardım. Ama sizi bilemem.

Yaşınız 37. Bir daha biriyle tanışıp anne olana kadar olanki süreçte doğurganlığınız devam eder mi bilmiyorum Allahın takdiri tabii ama yaş gerçeği de var. Eğer anne olmayı gerçekten çok istiyor ve bir daha anne olamayabileceğiniz düşüncesi size dünyanın sonu gibi geliyorsa doğurun tabii ki. Böyle bir babaya sahip olacağı düşüncesi çok kötü ama hiçbir bebek tabii ki babası kötü diye doğmamayı hak etmez. En azından çalışıyorsunuz mesleğiniz var kendi kendinize bakabilecek durumdasınız böyle bir durumda ben doğururdum yaş ve çalışma faktörünü göz önüne alınca. Size doğum sonrası yardımcı olacak birileri var mı aileniz nasıl

Justjustice .!.:

şu an evli olduğunuz için aldırmak isteseniz bile eşinizin de onayı gerekli olacak. Babasız çocuk büyütmek evet zor ve eski eşiniz bile olsa onunla bir bağınız olacak. size aldırın ya da aldırmayın diyemem tamamen kendiniz karar verecek ve bu kararın sorumluluğunu alacaksınız. Ama anlamadığım madem böyle bir adam neden korunmadınız ?

Genişletmek için tıkla...

Bu şiddet olayına kadar mutlu bir evliliğim var sanıyorum. Hatta karsımdaki öyle iyi manipüle ediyordu ki beni kendimi bile suçluyordum. Şiddetini gördükten sonra onu tanımış oldum ama hamilelik için çok geç kalmış oldum. Kendini çok iyi sakladı. Bir klinikte olabiliyormuş ama yıkılmış haldeyim.

Ben olsam böyle bir adamdan çocuğum olsun istemezdim. Kimse böyle bir babası olsun istemez. Sizin kararınız. Ben doğurmazdım

sakladigimbirsey .!.:

Yaşınız 37. Bir daha biriyle tanışıp anne olana kadar olanki süreçte doğurganlığınız devam eder mi bilmiyorum Allahın takdiri tabii ama yaş gerçeği de var. Eğer anne olmayı gerçekten çok istiyor ve bir daha anne olamayabileceğiniz düşüncesi size dünyanın sonu gibi geliyorsa doğurun tabii ki. Böyle bir babaya sahip olacağı düşüncesi çok kötü ama hiçbir bebek tabii ki babası kötü diye doğmamayı hak etmez. En azından çalışıyorsunuz mesleğiniz var kendi kendinize bakabilecek durumdasınız böyle bir durumda ben doğururdum yaş ve çalışma faktörünü göz önüne alınca. Size doğum sonrası yardımcı olacak birileri var mı aileniz nasıl

Genişletmek için tıkla...

Doğum sonrası annem destek olabilir ama o da sağlık durumu çok iyi olmadığı için bakıcı tutmam gerekir. Annemle birlikte evde kalabilir bir de nafaka talebim olabilir çocuk dünyaya gelirse. Ne yapmalıyım bir çıkmazdayım. Aldırmak acımasızca geliyor. Bir daha anne olamam yumurta rezervim çok az. Doğurursam sağlıksız bir baba var…

İlla her cocuk babayla buyuyecek diye birsey yok siz tek basiniza bu sorumlulugu almayi goze alabiliyorsaniz dogurun anne olmayida istiyorsaniz eger. Yazdiklariniİ okudum bayagida dusundum uzerine ben olsam dogururdum aldirmazdim. Cocugun bir gunahi yok sonucta. Dediginiz gibi yumurta rezervlerinizde azmis ve bu ciddi bir durum anne olmayida istiyorsaniz bence sonlandirmayin. Su akar yolunu bulur.

Kimse size aldir yada dogur diyemez. Ama ben olsaydim boyle bir insanla omur boyu bagim olmasini istemeyecegim icin aldirirdim.

buaradabennil .!.:

Merhaba
Bu foruma üye olma amacım hamile kalma süreçleri ile ilgili bilgi sahibi olmaktı. İstanbul da yaşıyorum 37 yaşındayım. Bir buçuk senedir evliyim. Eşimin ailesi ile ilgili çok çatışmalarımız olmuştu. Eşim iyi niyetli görünen bir insandı. Belki bazı şeylerini ben görmek istemedim. Hatta bazen kabahati kendimde aradım. Ben de üzerine mi gitti diye çok sorguladım. İki gebelik kaybı yaşadım ve doktorlar kromozomal olduğunu söyledi. Başlarda itmesiyle oluşan (kendisine göre bir şiddet değil) en son olayda ileri seviyeye ulaştı. Ve filmi kopardı. Tekme tokat ile ağır şekilde yaraladı. Ve evliliği bitirme kararı aldım. Anne olmayı çok istiyordum. Ama zamanla bu hevesim bile biter hale gelmişti çünkü hayattan zevk almıyor , kendimi suçluyor, onu sevdiğimi sanıyordum. İtmeyle başlayan şiddetinin ağır kavgaya dönüşmesi beni korkuttu ve arastırdığımda sosyopat olduğunu anladım. Hemen boşanma sürecini başlattım. Fakat ne öğreneyim! Hamileyim… çalışıyorum. Mesleğim var. Çocuğu dünya ya getirmeli miyim ya da bu gebeliğe son mu vermeliyim bilmiyorum. tek başıma büyütmeli miyim yoksa onunla hiç bir bağım kalmamalı mı? Bir daha evlenip anne olamayacağım belki ama bu çocuğu dünya ya getirsem babasız büyütmek daha mı zor olur? Her gün başka karar ile uyanıyorum. 10haftaya kadar bekleyeceğim. Şuan 3 haftalık. Ne önerirsiniz? Bu adamı hiç mi tanımadın diye kızmayın tanımamışım maalesef inandım bebeği bile söylemedim.

Genişletmek için tıkla...

Elbette çok çok zor bir karar öncelikle size sadece kendi düşüncelerimden bahsedeceğim elbette ki son karar sizin olacak. Sizi tanımıyorum neler yaşadığınızı asla bilmiyorum ama anlattıklarınızdan dolayı az çok tahmin edebiliyorum hem fiziksel hem psikolojik şiddete maruz kalmışsınız çok üzüldüm. Eşiniz size uygun olmayabilir ama o çocuk sizin. Onu 9 ay karnında taşıyacak, ağrısını çekecek daha sonra onu acılar içinde doğuracak ve uykusuz geceler yorgun günler daha birçok şekilde siz büyüteceksiniz ama o sizin hayata tutunmanız için bir dayanak olacak. Aldırın diyemem bunun günahına giremem ama tabiki eğer aklınızda aldırma gibi bir düşünce varsa lütfen bunun vebalini de düşünün aklınızın bir köşesinde mutlaka olsun akıl ve kalp terazinizde tartın. En azından çalışıyormuşsunuz kendi ayakları üzerinde duran bir hanımefendisiniz bu çok güzel kimsenin eline muhtaç olmayacaksınız en azından bu süreçte. Anne olmak dünyanın en güzel duygusu bir düşünün onu içinizde hissettiğiniz andan itibaren içinizi kaplayan duyguyu daha sonra kalp atışını duyunca hissedeceğiniz duyguyu düşünün içinizde hareket ederken sizin de içinizin kıpır kıpır olacagını düşünün. Evet babasız büyütmek sizi yoracak ona hem anne hem baba olacaksınız psikolojik desteği çok küçük yaşlarda bebeğinize sağlamaya başlayacaksınız ama ben inanıyorum siz ona hem anne sevgisi hem baba şefkati verebilirsiniz. Eşinizi hiç mi tanıyamadınız diyemiyorum çünkü insanlar değişir. Ama belki de siz bu saatten sonra bir başka adamla evlenmek istemeyeceksiniz belki isteseniz bile çocugunuz olmayacak yanlış anlamayın ama yaştan dolayı yumurtalıklarda azalma ve işlevsizlik oluyor gün geçtikçe. Belki şuan değil ama ileride yaşlandıgınızda yanınızda kimse olmadıgında keşke diyeceksiniz veya Allah korusun herhangi bir hastalıkta kapınızda kimse durmayınca keşke diyeceksiniz. Emin olun sadece anne olmak o duyguyu yaşamak evlat sahibi olmak için bile evlenip boşanan binlerce kadın var. Size yoldaş olacak bir bebişe bence yok demeyin :) Yine de son karar sizin dediğim gbi ben sizin nelerle mücadele ettiğinizi bilmiyorum sadece tahmin yürüterek sizi anlamaya çalışıyorum ve kendi düşüncelerimi belirtiyorum. Umarım en doğru kararı kalbinizin sesini dinleyerek siz vereceksiniz

Daha önce iki düşüğüm oldu. 10.haftaya kadar bekleyip belki kendi düşecek göreyim günahına girmeyeyim diyorum. Ömür boyu içimde kalmasından korkuyorum…

Bu yazdıklarınıza hıçkırarak ağladım hassasiyetiniz ve anlayısınız için teşekkür ederim

Arzuuu34 .!.:

Daha önce iki düşüğüm oldu. 10.haftaya kadar bekleyip belki kendi düşecek göreyim günahına girmeyeyim diyorum. Ömür boyu içimde kalmasından korkuyorum…

Genişletmek için tıkla...

Bencede... Sabredin, bekleyin belki bu süreçte daha farklı kararlar da vereceksiniz

Bence böyle bir durumda iç sesinizi dinleyin. Bazen ilerde olabilecek ihtimaller çok ağır görünür ama yaşarken bir şekilde halledlir. Kendinize 2 soru sorun. Her şeyden bağımsız. Bir, ben anne olmak istiyor muyum iki bebek olursa ekonomik ve manevi olarak üstesinden gelebilir miyim. Eğer ki anne olmak istiyorsanız bi şekilde parayı hallederseniz çalışırken biri çocuga bakabilirse (ki kreşler var) inanın bi şekilde olur. Adamla bağınız sürer doğru ama yani boşanmış ama bu bağ sadece çocukla ilgili olur, eskisi gibi derin olmayacaktır. Yeter ki siz kararlı olun. Ve hangi kararı verirseniz verin doğru buldugunuz karar neyse o dogrudur sizin için kendinizi suçlamayın, hayat bu böyle şeyler olur ama geçer de.

Çok teşekkür ederim

Anne olmak istiyor muyum ve bu sadece bir istek mi yoksa maddi ve manevi aslanlar gibi çocuğuma ömür boyu annelik yaparım gibi bir istek mi önce bunu sorun
Yaştan dolayı ve yaşadıklarınızdan dolayı ben aldirmazdim belki anne olmak isteyeceğim olamayacağım ya da birdaha evlenmeyeceğim vs.
Ama babası olmadan buyutemem diyorsanız karar sizin net olun çünkü ömür boyu sizin sorumlulugunuzda olacak

Düşünceleriniz için çok teşekkür ederim. Ben bu yaşıma kadar kendi hayatımın mücadelesini verdim. Maddi manevi pek destek olmadan çalıştım ayakta durdum çok şükür. Dönem dönem düşüşler yaşamış olsam bile her daim güçlü yaşamaya gayret ettim. Bu evlilik kararını alırken katlımdaki insan iyi bir baba olur diyerek girdim yola maalesef her sey mi yalan olur her şeyi yalan çıktı. Sosyopat olduğuna eminim. Çünkü tüm kişilik özelliklerini taşıyor. En büyük endişem şu. Bu çocuğu ben büyütürüm fakat baba ya psikolojik olarak ihtiyacı olacak. Bir eksiklik duyacak belki. Bu eksiklik kısmından ziyade babası onu da manipüle edecek yalanlar söyleyecek belki şiddete başvuracak. Yasal olarak tüm hakları arayarak korurum ama bu adama benzeyen bir çocuk olursa pişman olur muyum korkusu yaşıyorum. Keşke bu evliliği yapmasaydım dediğim gibi keşke bu çocuğu yapmasaydım der miyim endişesi yaşıyorum. Anne olmayacağımı düşündüğümde hayat enerjim bitiyor amacım kalmıyor ama bana şunu der mi diyorum. “Madem böyle bir adamdı sen mutsuzdun beni neden yaptın?”

Arzuuu34 .!.:

Bu yazdıklarınıza hıçkırarak ağladım hassasiyetiniz ve anlayısınız için teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim. Ne zaman isterseniz buradan veya özelden yazabilirsiniz her konuda yalnız değilsiniz ve çok güçlüsünüz