yazdıktan sonra bende onu dusundum :))) acele dedım ama erkek arkadasınla ne zamandır berabersınız onu bılmeden acele yanlıs bır tanım oldu :)
2,5 seneye yakın oldu... Makul bir rakam gibi aslında, değil mi?
Yani ben de öyle derdim. Ben ömür boyu "Biriyle 5 yılı doldurmadan hayatta evlenmeye kalkmam." derdim. Ama bu ilişki yumuşak yerimden vurdu beni... Onu ilk 13 sene önce tanıdım, ortaokulda 1 seneliğine aynı sınıftaydık, arkadaştık da... İlk aşkımdı (platonik) ve yıllar boyu yanımda ya da aklımda her kim olursa olsun "onun yeri başka..." dedim. "bir gün evlenirsem bile o ayrı bir özel kalacak." dedim. :)
En sonunda 2,5 yıl kadar önce tekrar bulduk birbirimizi... O bacaksız halimle de o kadar güzel tanımışım ki onu.
İnciğine cinciğine ne düşündüysem o çıktı. :) Ömür boyu istediğim ama asla bulamayacağımı düşündüğüm adam, meğer 13 sene önce aşık olduğum çocukmuş. Bak sen şu işe...
Ay, ne kadar konuşuyorum. Nişan kötü yaptı beni gerçekten, çenemi düşürdü...
Hiç vakit kaybetmek istemiyoruz aslında, o yüzden her bir gün ayrı bir işkence oluyor. Hani sen dün bir yazı paylaşmıştın... Umut, güven, aşırı özgüven...
Benimkisi de aşırı mıdır bilmiyorum ama ben mutlu olacağımıza inanıyorum. Hoş anlaşamayan çiftlerin en az yarısı da böyle düşünmüştür. :) Ömür boyu peri masalı olacağız demiyorum tabi ki... Ama gerçekten şu dünyada bulunması çok zor olan birini bulduğuma inanıyorum.
Lisede-üniversitede arkadaşlarım "odun" derdi bana... :) Ama o odun son yıllarda buna bağladı işte.
Ay, yeter; çok konuştum gerçekten... :)
Artık düğünlere ve nişanlara gitmeme kararı aldım... 
(onlar ara ogune sayılır)
