- 7 Ocak 2013
- 2.417
- 840
- 163
Elifezgi, mesajınızı okudum, kendinizi çok güzel anlatmışsınız. birçok insanın ortak derdi sanırım, psikolojik yiyici olmak 
bazı açılardan benziyoruz sizinle: evde kendime ayıracak zamanım pek kalmıyor, çocuğum var, eşim de ben de akademisyeniz ve akşamları okumamız gereken çok makale vs çıkıyor. en sevdiğim şeyi, çay içmeyi bile çoğu zaman yapamadan sızıyorum koltukta. veya aşam atıştırması hissi bende de çıkıyor.
psikolojik yiyici değilim pek. iş yaparken yemek aklıma bile gelmez, moralim bozukken de yiyemem. çikolatayı sevmem, çok zorlanırsam bir lokma bitteri zor yerim, nadiren tatlı krizim gelir ama onu da kahveyle atlatırım. diyet yapmaya karar verdiysem masanın üstü yemekle donatılmış bile olsa lokma yemeden kalkabilirim. "peki diyet yapmayı gerektirecek kadar kiloyu nasıl aldın arkadaşım" derseniz sabırsızlık edip, nasıl olsa veremiyorum diye kendi kendime diyeti bırakmam. bir de eşimin çok yemesine rağmen " gram bile almayan, diyet kelimesini hiç duymamış kibar bir beyefendi olması 
diyet nedir ne kadar zordur bilmediği için, yediği herşeyden bana da teklif ediyor, ısrar ediyor. şeytanla savaşıyorum zaten bir de eşimle savaşıyorum. her sabah hatırlatmak zorunda kalıyorum "ben diyetteyim X'ciğim, lütfen ısrar etme
" demek zorunda kalıyorum
şimdi ise, fizyolojik olarak kesinlikle yanlış olduğunu kabul ederek Dukan diyetine başladım, seyir evresindeyim. herşey çok güzel ve kontrollü gidiyor. şu aralar ömrümün belki de en iradeli dönemindeyim. diyete başladığım gün, çevremde bir sürü kutlama yemekleri ve düğünler oldu:18: hepsinden alnımın akıyla çıktım
devamını diliyorum. inşallah kilo vermiş bir şekilde topiğe veda edebiliriz (amin)
bazı açılardan benziyoruz sizinle: evde kendime ayıracak zamanım pek kalmıyor, çocuğum var, eşim de ben de akademisyeniz ve akşamları okumamız gereken çok makale vs çıkıyor. en sevdiğim şeyi, çay içmeyi bile çoğu zaman yapamadan sızıyorum koltukta. veya aşam atıştırması hissi bende de çıkıyor.
psikolojik yiyici değilim pek. iş yaparken yemek aklıma bile gelmez, moralim bozukken de yiyemem. çikolatayı sevmem, çok zorlanırsam bir lokma bitteri zor yerim, nadiren tatlı krizim gelir ama onu da kahveyle atlatırım. diyet yapmaya karar verdiysem masanın üstü yemekle donatılmış bile olsa lokma yemeden kalkabilirim. "peki diyet yapmayı gerektirecek kadar kiloyu nasıl aldın arkadaşım" derseniz
sabırsızlık edip, nasıl olsa veremiyorum diye kendi kendime diyeti bırakmam. bir de eşimin çok yemesine rağmen " gram bile almayan, diyet kelimesini hiç duymamış kibar bir beyefendi olması diyet nedir ne kadar zordur bilmediği için, yediği herşeyden bana da teklif ediyor, ısrar ediyor. şeytanla savaşıyorum zaten bir de eşimle savaşıyorum. her sabah hatırlatmak zorunda kalıyorum "ben diyetteyim X'ciğim, lütfen ısrar etme" demek zorunda kalıyorum şimdi ise, fizyolojik olarak kesinlikle yanlış olduğunu kabul ederek Dukan diyetine başladım, seyir evresindeyim. herşey çok güzel ve kontrollü gidiyor. şu aralar ömrümün belki de en iradeli dönemindeyim. diyete başladığım gün, çevremde bir sürü kutlama yemekleri ve düğünler oldu:18: hepsinden alnımın akıyla çıktım
devamını diliyorum. inşallah kilo vermiş bir şekilde topiğe veda edebiliriz (amin)
klava:bu hafta reglden dolayı ama verecem tutamazsınız beni senide sıkı taipe alayım:1hug: sürükleyim kendimle istersenkaydirigubbakcemile
)
(((
içinde 500 gr lor, 2 yumurta, süt, 6 kaşık kepek ve azıcık tatlandırıcı var zaten)
bence süper fikir:130: bence müdavimi çokolacaktır
...
haksız mıyım arkadaşlar? haksızsam haksız deyin
