7 ay erken mi?

Bir buçuk yıllık eski sevgilimin, ailesi istedi diye, teyze kizi ile evlenip beni terk edişinin üzerinden 7 ay geçti ama ben hâlâ toparlanamadim.
Aslında kurtuldum, iyi oldu diyorum ama yaşım 30 ve hala kendime bir hayat kurmamış olmak da cok agirima gidiyor.

Bunun yaninda, insanlara olan güvenim iyice yok oldu özellikle de erkeklere.
Yüzüm gülmüyor, hiçbir seyden birsey anlamıyorum, insanları sevmiyorum.

Hiçbir zaman kimseyle evlenemicem, artık kimseyi sevemicem gibi geliyor. Herkes düşmanımmış gibi, herkes kötülüğümü istiyormuş gibi geliyor.
Bir ay terapiye gittim, daha kötü hissettiğim için bıraktım.
Eski sevgilimi cok seviyordum ve bana bağlılığından(!) dolayı ona çok güveniyordum, benden ayrılabileceği aklımın ucundan geçmezdi bu yüzden de hâlâ inanamıyorum ve toparlanamadim bir türlü.

Hayata pamuk ipligiyle bağlı gibiyim, öyle ki anca nefes alip yaşıyorum. gelecek hakkında hic bir hayalim, umudum,beklentim yok... Kalmadı.

7 ay cok mu erken,o yuzden mi böyleyim? Ne yapmalıyım tavsiyesi olan var mı?

destek almanızı tavsiye edebilirim.

bunun dışında hoşlandığınız şeyleri yapın. bi süre erkek, ilişki falan düşünmeyin. bi şekilde çıkar karşınıza

Şimdi olmadı diye üzülüyorsun ama ilerde bu kadar üzüldüğün için üzüleceksin.
Demek ki Allah sana daha iyisini verecek...
Sabır sabır..

Terapiye gidin.Aslinda en guzeli yeni birini bulun.Herkes guvenilmez olsaydi hic bi evlilik yurumezdi.Yuzunu guldurecek birine ihtiyacin var ve umarim hemen onu bulursun

7 ay bana hiç erken gelmedi17 yaşımda 2.5 senelik ilk aşkım olduğunu sandığım kişiden ayrılınca bile 2 ay ağladım ,okulu dersi saldım, arkadaşlardan koptum 2 ay sonra geçti gitti. Tabiki herkesin vereceği tepki farklıdır ama 30 yaş için 7 ay çok uzun geldi bana. Başka bir psikologla mı görüşseniz?

7 ay bence uzun bir süre degil böyle bir olay için.sonucta hiç ummadiginiz birşey olmuş.ama zamanla unutacaksiniz yeterli yanlış kararlar almayın biraz daha sabir

Bir insanı hayatınızın merkezine koyarsanız o gittiğinde hayatla bağınız kopar nefes alamaz hale gelirsiniz. Bu size ders olsun. Gerçi geç kalınmış bir ders ama zararın neresinden dönülse kardır.

7 ay bence uzun bir süre. Ama siz ben değilsiniz. Ne zaman toparlanırsınız bilemeyiz. Ama fazla uzatmamaya çalışın.

Terapi daha kötü etmez. Doktorunuzdan memnun kalmadıysanız başka biriyle görüşün. Ama mutlaka yardım alın tek başınıza aşamıyorsanız.

miniminimarg .!.:

Bir buçuk yıllık eski sevgilimin, ailesi istedi diye, teyze kizi ile evlenip beni terk edişinin üzerinden 7 ay geçti ama ben hâlâ toparlanamadim.
Aslında kurtuldum, iyi oldu diyorum ama yaşım 30 ve hala kendime bir hayat kurmamış olmak da cok agirima gidiyor.

Bunun yaninda, insanlara olan güvenim iyice yok oldu özellikle de erkeklere.
Yüzüm gülmüyor, hiçbir seyden birsey anlamıyorum, insanları sevmiyorum.

Hiçbir zaman kimseyle evlenemicem, artık kimseyi sevemicem gibi geliyor. Herkes düşmanımmış gibi, herkes kötülüğümü istiyormuş gibi geliyor.
Bir ay terapiye gittim, daha kötü hissettiğim için bıraktım.
Eski sevgilimi cok seviyordum ve bana bağlılığından(!) dolayı ona çok güveniyordum, benden ayrılabileceği aklımın ucundan geçmezdi bu yüzden de hâlâ inanamıyorum ve toparlanamadim bir türlü.

Hayata pamuk ipligiyle bağlı gibiyim, öyle ki anca nefes alip yaşıyorum. gelecek hakkında hic bir hayalim, umudum,beklentim yok... Kalmadı.

7 ay cok mu erken,o yuzden mi böyleyim? Ne yapmalıyım tavsiyesi olan var mı?

Genişletmek için tıkla...

7 ay çok da erken değil aslında. En azından toparlamaya başlamanız gerekiyordu.
Terapiyi neden bıraktınız? Bırakmamanız daha iyi olurdu.

miniminimarg .!.:

Bir buçuk yıllık eski sevgilimin, ailesi istedi diye, teyze kizi ile evlenip beni terk edişinin üzerinden 7 ay geçti ama ben hâlâ toparlanamadim.
Aslında kurtuldum, iyi oldu diyorum ama yaşım 30 ve hala kendime bir hayat kurmamış olmak da cok agirima gidiyor.

Bunun yaninda, insanlara olan güvenim iyice yok oldu özellikle de erkeklere.
Yüzüm gülmüyor, hiçbir seyden birsey anlamıyorum, insanları sevmiyorum.

Hiçbir zaman kimseyle evlenemicem, artık kimseyi sevemicem gibi geliyor. Herkes düşmanımmış gibi, herkes kötülüğümü istiyormuş gibi geliyor.
Bir ay terapiye gittim, daha kötü hissettiğim için bıraktım.
Eski sevgilimi cok seviyordum ve bana bağlılığından(!) dolayı ona çok güveniyordum, benden ayrılabileceği aklımın ucundan geçmezdi bu yüzden de hâlâ inanamıyorum ve toparlanamadim bir türlü.

Hayata pamuk ipligiyle bağlı gibiyim, öyle ki anca nefes alip yaşıyorum. gelecek hakkında hic bir hayalim, umudum,beklentim yok... Kalmadı.

7 ay cok mu erken,o yuzden mi böyleyim? Ne yapmalıyım tavsiyesi olan var mı?

Genişletmek için tıkla...

Bir de sizden ayrılıp teyze kızı ile evlenen biri için çok da yas tutmayın bence.

Herkesin atlatma zamani baskadir kimi bir ayda unutur kimi 10 yilda yani bu kisiye gore degisir. Siz kendinizi sevin önce ve kendinize deger verin. İste o zaman cabuk gecer bu gunler.

miniminimarg .!.:

Bir buçuk yıllık eski sevgilimin, ailesi istedi diye, teyze kizi ile evlenip beni terk edişinin üzerinden 7 ay geçti ama ben hâlâ toparlanamadim.
Aslında kurtuldum, iyi oldu diyorum ama yaşım 30 ve hala kendime bir hayat kurmamış olmak da cok agirima gidiyor.

Bunun yaninda, insanlara olan güvenim iyice yok oldu özellikle de erkeklere.
Yüzüm gülmüyor, hiçbir seyden birsey anlamıyorum, insanları sevmiyorum.

Hiçbir zaman kimseyle evlenemicem, artık kimseyi sevemicem gibi geliyor. Herkes düşmanımmış gibi, herkes kötülüğümü istiyormuş gibi geliyor.
Bir ay terapiye gittim, daha kötü hissettiğim için bıraktım.
Eski sevgilimi cok seviyordum ve bana bağlılığından(!) dolayı ona çok güveniyordum, benden ayrılabileceği aklımın ucundan geçmezdi bu yüzden de hâlâ inanamıyorum ve toparlanamadim bir türlü.

Hayata pamuk ipligiyle bağlı gibiyim, öyle ki anca nefes alip yaşıyorum. gelecek hakkında hic bir hayalim, umudum,beklentim yok... Kalmadı.

7 ay cok mu erken,o yuzden mi böyleyim? Ne yapmalıyım tavsiyesi olan var mı?

Genişletmek için tıkla...

Arastirilmis bu konu flort edenlerin 8 ay. Evlililerin en az 18 ayda geciyormus ayrilik acisi.

Ebru yaşardan mutluluklar dileriz şarkısını armağan ediyorum

miniminimarg .!.:

Eski sevgilimi cok seviyordum ve bana bağlılığından(!) dolayı ona çok güveniyordum, benden ayrılabileceği aklımın ucundan geçmezdi bu yüzden de hâlâ inanamıyorum ve toparlanamadim bir türlü.

Genişletmek için tıkla...

Bence sorun tam da bu bakış açısı işte. Nasıl bu kadar emin olabiliyoruz? Herkes gidebilir, giden siz de olabilirdiniz başkasına aşık olabilirdiniz, sevginiz bitebilirdi vs.. Siz "asla ayrılmam, bırakmam" diye bir garanti verebilir misiniz birine? Gönül ister ki tabiki ömürlük olsun ancak biz başkasına kendimizle ilgili bile bunun garantisini veremezken bunu başkalarından beklememiz hiç gerçekçi değil. Hiçbir şey yoksa bile ölüm var. Biraz böyle geniş bi açıdan bakmaya çalışırsanız daha hızlı toparlanırsınız. Terapilerinize de devam edin bence, uzun vadede değişimi farkedeceksiniz.

Takma arkadaşım değmez bekarlıgın tadını çıkar . Çıkar karşına daha iyisi artık herkes otuzdan sonra evleniyo bende oyle isterdim bekarlık bambaşka ... İnan boşa üzülüyorsun bende otuzun ıcındeyım iki buçuk yıllık evliyim ama keşke daha gec evlensyedım dıyorum boşuna üzülme ya değer mi ? Kendın İÇİN bıseu yap unutup gideceksiin

Teyze kızıyla evlendirmişler! Kafa bu yani. Böyle bir aileden kurtulduğunuza şükredin.

3 aydan sonraki hastaliklar kroniklesir ve beslenir.. oyle oluyor.. gercekten kurtulmak istemek lazim ama.. ya da dinine kadar yasamak lazim.. kisiden kisiye degisir bencede kimi 1 gunde unutur digeri 1 yilda unutamaz.. ve erkekler hemen unutur maalesef