Kız sen İstanbulunnnnnn Neresindensinnnnnn diye şarkı geldi aklıma birden

Hakikaten neresindesin
Tövbe de kız
İnan benim diyetisyeni bir tanisan bedava yanında çalışırım dersin

Diyetisyenin olsun ekibin olsun okadar güzel bir enerjisi var anlatamam

Zaten benim geçen sene şu fitikla başlangıcı yapmasaydım ( aksiliklerin ve tabiki ondan dolayı da benim hareketsizliklerim ) şu ana kadar çoktan hedefimi tutturmuş olurdum
Tam o dönem 85.9 olmuştum ve artık spor salonuna yazilirim derken tepetaklakgeldim desem yeridir hatta Sibel de diyordu Abla Kilo alman normal sonuçta hiç hareket yok eee yatınca da yemeler de başlayınca koptum yüzüm tutmadı gitmeye

keşke devam etseydim o zaman ama sonrasında daha kötü olunca resmen yatalak gibi birseydim eve

yedikçe devamı geldi eski pisbogaz hallere döndüm şimdide ne kadar frenlemek istesem de o enerjiyi bulamadım kendimde
Yoksa listeler dosya halinde evde ama tam uymaya niyetlensemde sonrasinda yine dibe vuruyorum
İnan bende o sekildeyim hatta 20 senedir aynı

aman masraf çıkmasın aman bir fatura aradan çıkar falan diye diye hep kendimi erteledim

çocuklarda olunca bu sefer de sırf onlara odaklandik masraf bakımından

Eşim hatta hep kızar bana ya ihtiyacını al bari diye

bak mesela geçen kış zayiflamistim gittim Annemin sakladığı bekarken giydigim montlâ idare ettim daha biraz vereceğim daha güzelini alırım diye erteledim

sonra da Kilo alınca bari bu kış al dedi eşim bu sefer de hem pahalı hemde şişme tarzı olursa daha beter kilolu görünürüm diye inat edip almadım

Bazen diyorum sanki madalya takacaklar niye kasiyorsam diye ama çoğu zaman yine huy işte hep aman boşver diyorum
Ya benim şu kiloyla spor yapma şansım sıfır

fıtık var omuzlarında sıkıntı eeee sadece yürüyüş için de para vermek bana mantıksız geliyor şu etapta

He ama tekrar 90i görünce ufak ufak başlarım salona diye düşünüyorum

Bakalim kısmet hafiflemeye basliyayim da sonra belki sikintilarim azalır onada engel olmaz diye ümit ediyorum