M
marsel
Ziyaretçi
-
- Konu Sahibi marsel
- #1
ben artık ergenlik çağının bu yaşlara düştüğünü düşünüyorum..
çünkü aileler çocuk yetiştirmeyi unuttu. ne önemli unuttu..
arkadaşları hep bu yöndeyse örnek alıp sizede aynı şeleri uyguluyor olabilir.
yada ergenliğe giriyor kişiliğiyle ilgili muhallaklarda ve sizi beğenmez oldu, olabailir.
aslında bu dönemlerde sizde bağırıp çağırıp sinirli olduunuzu belli etmektense hiç ses etmeyin yada onun aksine, o ne kadar asiyse siz o kadar yumuşak bi şekilde konuşmaya çalışın..
koparsa bu dönemde kopar. bağlarınızı koparıorsanız da asla anlatmaz bişeyini size. o yüzden bence onu kaybettmemeye çalışın..
çok zor ve çetrefilli bi dönem ama annesiniz siz, her ne kadar unutmuş olsada onu herşeyisiniz annesi.:teselli:
CANIM,,,
ÖNCELİKLE ÇOK SAKİN VE ANLAYIŞLI OLMALISIN...DÖNEM DÖNEM ÇOCUKLARIN KİŞİLİK ARAYIŞI İÇİNDE OLDUĞUNU UNUTMAMALI ONA YARDIMCI OLMALISIN...
ONUN ASİ VE HIRÇIN DAVRANIŞLARINA KARŞI SEN ÖZELLİKLE YUMUŞAK VE SAKİN BİR SES TONUYLA KARŞILIK VER..
ASLA TARTIŞMA İÇİNE GİRME...
ONA ARKADAŞ GİBİ OL,PAYLAŞIMCI DAVRAN ONA KÜÇÜK SIRLAR VER,,,
GÜLER YÜZLÜ DAVRAN....
TUTUMU DEVAM EDERSE ONUNLA ÇIKIN Bİ PARKA GİDİN OTURUN..ONUNLA KONUŞMAK İSTEDİĞİNİ BÖYLE DAVRANDIĞI ZAMAN SENİN ÇOK KIRILIP İNCİNDİĞİNİ SÖYLEYEBİLİRSİN..ONU ÇOK SEVDİĞİNİ FAKAT BU TUTUMUNUN SENİ ÇOK ÜZDÜĞÜNÜ SÖYLEMELİSİN...
AMA NE OLURSA OLSUN ONA OLAN SEVGİNİZİ DAİMA HİSSETTİRMELİSİNİZ..
ONU ÇOCUK OLARAK DEĞİL BİR BİREY OLARAK GÖRMELİSİNİZ...
ONA AİLE BAĞLARINDAN VE AİLE İÇİNDEKİ SAYGIDAN BAHSEDEREK YAVAŞ YAVAŞ BU DAVRANIŞLARINDAN UZAKLAŞTIRMAYA ÇALIŞMALISIN...
HALA DEVAM EDERSE BİR UZMANDAN YARDIM ALMAYI DENEMELİSİN....
AMA ŞUNU DA UNUTMA EN İYİ PİSİKOLOG KENDİ KENDİNİ TEDAVİ EDEBİLMEK..VE BEYNE HÜKMETMEYİ BAŞARMAKTIR...
SEVGİYLE KALLa.s.
arkadaşım ,öncelikle kesinlikle sakin olmalısınız...
fevri davranışlarınızla,kızınızı kendinizden uzaklaştırmayın...
biliyorum zor,bunu bende yaşıyorum ama kızlarımız için sakin olmak zorundayız...
biliyorsunuz ki ergenlik yaşı çok düştü...
""bende varım"" demeye çalışıyor...
bir birey olarak haklarını savunuyor,fikrini söylüyor ve saygı bekliyor...
bizler onları çocuk olarak görüyoruz ama onlar kendini genç kız havalarına sokuyorlar bile...
yapacağınız, hep sakin olmak,bağırmayın lütfen...
siz bağırdıkça,kızınız iyice hırçınlaşır...
onlar bizim prenseslerimiz annesi,biraz sabırlı olacağız...
sakin olacağız ki,bizden uzaklşmasın ve herşeyini anlatsın,yakın görsün,arkadaşı görsün,sırdaşı görsün bizi...
inanın düzelecek,biraz sabır ve çok sevgi gösterisi....
sevgiler...
fikrini söylüyor saygı bekliyor ,tamam....ama ,mesela bugün sabah beslenme götürmeyeceğim diye tuturdu...güzellikle anlattım,öptüm ,okşadım ...yok olmaz götürmeyeceğim diye bana bağırıyor...şimdi bir annne olarak buna nasıl saygı göstereyim ben....aç kalacak,benimde buna vicdanım el vermedi....
arkadaşların yorumlarının ortak noktası ve benimde çok iyi bildiğim halde uygulayamadığım o sabrı bugünden itibaren göstereceğim inşallah....umarım işe yarar...çünkü çok üzülüyorum....
iste güzelikle anlatigin halde götürmeyecem diye tuturduysa sende tamam götürme diyecektin hic üzerine gitmeyecektin, tabiki vicdanin rahat olmazdi ama okulda diger arkadaslari yiyip icerken oda ac kaldigni gördügünde, bir dahakine böyle yapmazdi....:jeyyar:
Yani biraksayin bir kereye mahsus ac kalsaydi okulda ama belki yaptignin yanlis oldugnu anlardi....
Sevgiyle canima.s.
haklısın yaaa....
keşke yanlışını yaşayarak anlasaydı....
fikrini söylüyor saygı bekliyor ,tamam....ama ,mesela bugün sabah beslenme götürmeyeceğim diye tuturdu...güzellikle anlattım,öptüm ,okşadım ...yok olmaz götürmeyeceğim diye bana bağırıyor...şimdi bir annne olarak buna nasıl saygı göstereyim ben....aç kalacak,benimde buna vicdanım el vermedi....
arkadaşların yorumlarının ortak noktası ve benimde çok iyi bildiğim halde uygulayamadığım o sabrı bugünden itibaren göstereceğim inşallah....umarım işe yarar...çünkü çok üzülüyorum....
evet haklısın...
nette okumuştum...çocuğunuz sizi üzdüğü ,yaramazlık yaptığı anda ona kızmantansa "herşeye rağmen seni seviyorum" deyin diyordu...ama insan öyle bir psikoloji içinde oluyor ki bildiği tüm olumlu düşünceleri unutuyor...
ama dediğin gibi ben anneyim...çocuğumu kaybetmek istemiyorum...düşünüyorumda bu yaşta böyle olursa ilerki yaşlarda yaşayacağımız sorunları düşünmek bile istemiyorum.....
fikrini söylüyor saygı bekliyor ,tamam....ama ,mesela bugün sabah beslenme götürmeyeceğim diye tuturdu...güzellikle anlattım,öptüm ,okşadım ...yok olmaz götürmeyeceğim diye bana bağırıyor...şimdi bir annne olarak buna nasıl saygı göstereyim ben....aç kalacak,benimde buna vicdanım el vermedi....
arkadaşların yorumlarının ortak noktası ve benimde çok iyi bildiğim halde uygulayamadığım o sabrı bugünden itibaren göstereceğim inşallah....umarım işe yarar...çünkü çok üzülüyorum....