9 aydan beri sadece ben mi karantinadayım ?

Ev ziyaretlerine gidiyormusunuz?


  • Ankete Katılan
    346
  • Anket Kapalı .
Bebeğimin yarın,, 1.yaş dogum günü, çok isterdim annem kardeşlerim yanımda olsun ama maalesef yanlız kutlayacağız. İçim buruk bir yandan. Saglık olsun diye kendimi avutuyorum:( bende inanılmaz bunaldım. Yazın azda olsa görüşüyordum sevdiklerimle. Çocuklarım okullarına devam ediyordu ama son 3aydır kimseyi görmüyorum. Hayat durdu sanki. Bebeğim kimseyi görmeden büyüdü onun içinde çok üzülüyorum :( :(
 
Deprem olduğunda sadece ablamlara gittik. Onun dışında evdeyiz. Ama ben annemle yaşıyorum zaten. O yüzden geldiğimde arkadaş doğum günü hediysei almış dışarda buluştuk. açık havada. maskeli oturduk. onun dışında bir arkadaşıma dahi gitmiyorum gelmiyorum. çoğu küstü zaten. markete bile giderken on kez düşünüyorum. haftada bir okula gidiyorum işte. gelirken de ihtiyaçları alıp dönüyorum. açık hava yürüyüşüne annemle gidiyoruz. onu da yapmasam çatlarım. çok bunaldım😔. Yani yalnız değilsiniz.
 
Aylardir ne misafir kabul ediyorum ne de misafirlige gidiyorum. Yazin milletin azittigi zaman da bu boyleydi. Cevremden de corona bir tek sana bulasmayacak ehe ehe muamelesi goruyorum. Umrumda degil. Enfekte olsak kimse cocuguma bakmayacak, derdimize ortak olmayacak sonucta
 
9 aydan beri evime bir kişi geldi... Balkonda oturduk. Bende bir kişiye gittim. Var mı benim gibi olan? Ben mi anormalim... artık psikolojim bunu kaldırmıyor gerçekten patlamak üzere olan bir bombaa gibi hissediyorum kendimi...çevremdeki çoğu insan dikkat etmiyor bu gibi durumlara, herkes normal hayatına devam ediyor. Ailemi 9 aydan beri görmüyorum hastalık taşırım korkusuyla (şehir dışında uzakta) etrafıma bakıyorum herkes ailesiyle kahvaltılar aksam yemekleri.... siz neler yapıyorsunuz ? biraz önce ıslak kek in üstüne turşu yedim siz düşünün... anketi cevaplarsanız çok sevinirim.

ev ziyaretlerine gıdıp, orda burda gezenlere hıç bir şekilde hakkımı helal etmıyorum gerçekten allahınızdan bulun
Al benden de o kadar.
Ama psikolojimi saglam tutmaya çalışıyorum.
 
9 aydan beri evime bir kişi geldi... Balkonda oturduk. Bende bir kişiye gittim. Var mı benim gibi olan? Ben mi anormalim... artık psikolojim bunu kaldırmıyor gerçekten patlamak üzere olan bir bombaa gibi hissediyorum kendimi...çevremdeki çoğu insan dikkat etmiyor bu gibi durumlara, herkes normal hayatına devam ediyor. Ailemi 9 aydan beri görmüyorum hastalık taşırım korkusuyla (şehir dışında uzakta) etrafıma bakıyorum herkes ailesiyle kahvaltılar aksam yemekleri.... siz neler yapıyorsunuz ? biraz önce ıslak kek in üstüne turşu yedim siz düşünün... anketi cevaplarsanız çok sevinirim.

ev ziyaretlerine gıdıp, orda burda gezenlere hıç bir şekilde hakkımı helal etmıyorum gerçekten allahınızdan bulun
Ev ziyaretleri değilde arada izin olduğu günlerde çocukları şehir dışında açık alanlara götürüyoruz onlar bu süreçte çok yıprandı kızım arada ağlıyor arkadaş istiyor
Bende artık yıprandım evden çıkmaya çıkmaya hem psikolojik hemde fiziken artık zarar vermeye başladı bu durum eskisi gibi hareket edemiyor cabuk yoruluyorum kalbim yerinden fırlayacakmış gibi carpiyor
Evde 6 yaş,4 yas birde 7 aylık bebe var haliyle çıkamayınca enerjilerinide atamıyorlar gariplerim bahçede,parklarda koşup oynayacak zamanlarda 4 duvar arasındalar onlarida oyalamaya çalışmaktan iyice tükendim
 
Bizim yaşadığımız yer küçük bir yer.okullar kapalı ama küçük kızım özel ders alıyor.eşim işe gidiyor.ben genelde evdeyim.ama arada babamlara uğramak zorunda kalıyorum.yine de maske,temizlik,mesafeye dikkat ediyoruz.
(Türkiye'de yaşamıyoruz)
 
Biz anneme gidiyoruz arada bir.. köydeler. Onun dışnda evden çıkmıyoruz.. kaynvalidemlerle altlı üstlüyüz zaten.. eşim dee abisiyle kendi işlerinde çalışıyorlar öyle covitlik bir ortamları yok.. Sadece annemlere gidioz o da sürekli torunlarını özlüyorlar diye.. onun dşnda evimize kimse gelmiş değildir..
 
Ailem şehir dışında, hiç yüz yüze ziyarete gitmedim. Skype üzerinden görüşüyoruz, uzun uzun konuşuyoruz. Evet biraz zorlu oluyor ama süreç bunu gerektiriyor. Kız kardeşim burada tek başına olduğu için mecburen onunla görüşüyorum ama çok dikkat ediyoruz. Açık alanda görüşmeye gayret ediyoruz. Kapalı bir alandaysak da mutlaka pencere açıp çift maske takarak birbirimizden uzakta oturuyoruz ve görüşme süremizi uzun tutmuyoruz. İlla görüşmesi gerekenlere böyle yapmalarını öneririm. Kesinlikle maskesiz durmayın ve mutlaka kapalı alanı havalandırın.
 
Karşı komsum öyle asalak biri ki kızının doğumgününü kutladı geçen hafta en az 20 kişi vardı evinde. Küçük bebeklerini alıp sokaklarda gezen kadınlar var. Parklar çocuk dolu. Millet annesine ablasına kahvaltılara yemeklere gidiyor.

Dün akşam haber aldım çok sevdiğim bir dostum babasını kaybetmiş covid den. Geçen hafta eşini ve annesini de kaybetti. Malesef ki engelli bir evlâdı var ve öyle bir ağladı ki ben de ölürsem çocuk ne olur diye. Dua ediyorum ben öleceksem benden önce evlâdım ölsün perişan olmasın dedi. Bu acılar yaşanırken umursamaz halde sokaklardaki herkesi Allaha havale ediyorum.

Bir de yürüyüş yapanlar var sağlık içinmis sözde. Allahaskina bir iki ay oturalim oturduğumuz yere. Çalışmak zorunda olanlara Allah yardım etsin diyorum. Onlara dualarım sonsuz.
 
9 aydan beri evime bir kişi geldi... Balkonda oturduk. Bende bir kişiye gittim. Var mı benim gibi olan? Ben mi anormalim... artık psikolojim bunu kaldırmıyor gerçekten patlamak üzere olan bir bombaa gibi hissediyorum kendimi...çevremdeki çoğu insan dikkat etmiyor bu gibi durumlara, herkes normal hayatına devam ediyor. Ailemi 9 aydan beri görmüyorum hastalık taşırım korkusuyla (şehir dışında uzakta) etrafıma bakıyorum herkes ailesiyle kahvaltılar aksam yemekleri.... siz neler yapıyorsunuz ? biraz önce ıslak kek in üstüne turşu yedim siz düşünün... anketi cevaplarsanız çok sevinirim.

ev ziyaretlerine gıdıp, orda burda gezenlere hıç bir şekilde hakkımı helal etmıyorum gerçekten allahınızdan bulun
diğer insanlarla münasebet kısmında emin olmamakla birlikte. aile olarak 9 aydır görmeme kısmı sanırım sizde ilk defa gördüm.
herkes ailesiyle öyle ya da böyle görüşüyor. yani benim etrafımda böyle. ama şehir dışı değil işte.
şehir içinde olup ailesine muhtaç kalmadan yaşayan varsa o kısmı bilemiyorum. mutlaka ihtiyaç doğuyor.
tek başına fiziksel ihtiyaç duymadan yaşayabilen insanları bu dönemde tebrik ediyorum gerçekten.
ıssız adaya düşseler hiç sıkıntı çekmezler:KK70:
 
Son düzenleme:
Eşim ve bana test yapılmıştı rahatsizlandigimiz için, cok şükür negatif çıktık. Negatif çıkınca hemen ailemin yanina gittik onlar emekliler zaten çıkmıyorlar dışarı. Bi o zaman gördüm.. burnumda tütüyorlar cok ozledim 😔
Onun dışında ne evime kimseyi aldim, ne kimseye gittim. Market alışverişimizi toplu yapıyoruz. Önemli bir ihtiyaç olmadıkça çıkmamaya çalışıyorum
 
Ben de 9 aydan beri evdeyim. İşimi de evden yapıyorum eşim de öyle. Eve misafir gelmez biz de gitmedik. Benim annem kardeşlerim anlayışlı öyle ısrar etmiyorlar illa gel diye ama
Sadece eşimin ailesi çok zorluk çıkarıyor.
Kayınbiraderim geçen ay düğün yaptı, bir saat sürecek sanıp katılmak zorunda kaldık , eşimin ailesi seni defterden sileriz katılmazsan dedi ama ne bir saati denetleyen yok ki 4 saat sürdü bildiğin eski düğünler gibi.
Yine eşimin kardeşleri sürekli görüşmeye çagırıyor, eşim kısa görüşüyor yetmiyor burda kal diye ısrar ediyor. Reddediyor beni arıyorlar zorlamak için.
Ben evden market haricinde çıkmıyorum diyorum ama çok sinirlerimi bozuyorlar benim de
 
Karşı komsum öyle asalak biri ki kızının doğumgününü kutladı geçen hafta en az 20 kişi vardı evinde. Küçük bebeklerini alıp sokaklarda gezen kadınlar var. Parklar çocuk dolu. Millet annesine ablasına kahvaltılara yemeklere gidiyor.

Dün akşam haber aldım çok sevdiğim bir dostum babasını kaybetmiş covid den. Geçen hafta eşini ve annesini de kaybetti. Malesef ki engelli bir evlâdı var ve öyle bir ağladı ki ben de ölürsem çocuk ne olur diye. Dua ediyorum ben öleceksem benden önce evlâdım ölsün perişan olmasın dedi. Bu acılar yaşanırken umursamaz halde sokaklardaki herkesi Allaha havale ediyorum.

Bir de yürüyüş yapanlar var sağlık içinmis sözde. Allahaskina bir iki ay oturalim oturduğumuz yere. Çalışmak zorunda olanlara Allah yardım etsin diyorum. Onlara dualarım sonsuz.
İnsanların açık havada yürümesine bir şey demeyelim bari. Doktorlar kendilerini yırttı ilk yasaklarda yaşlıları bu kadar eve kapatmak doğru değil diye. Çıkın yürüyün her gün en az bir saat diyorlar. Hem dolaşım sistemimiz hem temiz hava almamız için gerekli. Çocukların, bebeklerin de her gün çıkması gerekiyor. Sadece bakkala markete gitmekle sağlığınızı koruyamazsınız. Bağışıklığınızın düşmesi daha tehlikeli şu dönemde. Ben annemi her gün çıkarıyorum.

Son yasaklara kadar arkadaşlarımızla açık havada görüştük de, denize de girdik, pikniğe de gittik. Önleminizi aldıktan sonra açık havanın zararı değil yararı var. Kendini eve hapsetmek doğru değil.
 
Ne abarttigimi ne de cok izole oldugumu dusunuyorum..
Yazin piknige acik havaya yaz basinda tatile gittim
Is yerim kamu kurulusu ve asiri denetimsiz.. hala klimayla isinip kapi kapali oturuyorlar esnek calisma yok. Insanin akliyla oynuyorlar.
Evde kalma imkanim yok. O yuzden bir parca esnemem sart aklimi yitiririm. Bence bu sekilde bir cok kisi de esniyor esnemek zorunda.
Ama yasak zamani icat cikarmiyorum her gun yuruyus yaparken ctesi pazar cikmiyorum evcil hayvanim var. Gizli misafir cagirip evde sıkıs tepis oturmuyorum kacak dugun yapmadim topluma bsy olmaz yaa msji vermedim.
He tam kapanmaya her sokakta kolluk kuvveti olmayacaksa karsiyim acikcasi. Ctesi pazar hele hava guzelse bizim site dahil herkes dipdibe. Herkes isine gitsin bari calisalim. Aa yasak var diye cogu aile tatil sanip cekirdekten genise gecis yapacak. Olan da disarida zorunlu calisana olacak. Yerel medyada polisler masada oturup yemek yemis diye haber oldu. Yasak saati gorevliler evlerine nasil gidecekler dusunen yok.
 
Back
X