- 27 Ocak 2011
- 1.989
- 1.672
- 358
- 34
- Konu Sahibi missladybird
- #1
merhaba kızlar. Size 3 yıldır teyzemin 9yaşındaki kızını ve bütün aileyi telef eden bir konuyu yazacağım. Pedagog, psikolog ya da başına böyle bişey gelmiş arkadaşlar varsa öneri ve yorumlarınızı bekliyorum.
kuzenim şuan 3. Sınıfta. Birinci sınıfa gayet güle oynaya gitti ondan önce anaokuluna giderken de hiç bir problem yaşamadı ama gelin görün ki birinci sınıfa başladıktan 3 ay sonra korkuları ve ağlamaları başladı. Ama oyle böyle bir ağlama değil. Çığlık çığlığa ağlayıp kuytu köşelere saklanmaya başladı ilk başta ne olduğunu sorduğumuzda korkuyorum diyordu. Okuma yazmayı hemen soktu çok başarılı bir öğrenci okuldan mı korkuyorsun diye sorduğumuzda hayır okulumu öğretmeni seviyorum diyordu am sürekli yanında annesini istiyordu ne babasını ne de bizleri kabul etmedi. Annesi işten çıktı ve onunla okula gitmeye başladı okulda bahçede bütün gunonu bekliyordu. Bu sefer sınıftan çığlık çığlığa kaçmaya başladı. Annesini sınıfa istiyordu öğretmeni başta olmaz dedi ama çocğun halini görünce tamam dedi teyzem bir yılı sınıfta geçirdi. Bu sırada hem pedegoğa hem de malesef hacı hocalara gidildi. Sular muskalar gırla gidiyor. Pedagog ise hiçbirşeyi olmadığını soyluyordu. Bu arada kuzenim 2 yaşındayken gözünden ameliyat oldu ağlaya ağlaya götürdüler ameliyathaneye ve annesinin yanında gelmesine izin vermediler. Ameliyattan sonra 1 ay kadar annesine hiç gitmedi sen beni bıraktın dedi hep teyzem harap oldu. Okul dışında bu tarz korkuları yoktu ve insanın aklına binbir turlu şey geliyor maalesef acaba üst sınıflardan biri mi korkutuyor sıkıştırıyor falan dedik öğretmeni mi kotu davranıyordu diye duşunduk ama boyle bişey de yoktu. Okulun süper zeki rehber öğretmeni çocuğa kaynaştırma raporu çıkartmaya kalktı. Çocuk sınıf birincisiyken. Biz kesinlikle reddettik bende öğretmenim o rapor bir kere alındı mı çocuğu kaynaştırma öğrencilikten çıkarmanın hiç kolay olmadığını biliyorum. Daha sonra doktor değiştirdik. Yeni doktor ameliyatta yaşadığı tramvanın bu şekilde korku ve anneyi kaybedecekmiş düşüncesi olarak ortaya çıkabileceğininsoyledi ve maalesef ilaç tedavisine başlandı.ilaçları kullanırken biraz daha iyi oluyor annesini sınıftan çıkarıyor hatta bir kaç kez eve git ben yalnız kalırım bile dedi. O da bu durumdan çok mutsuz bende korkmak istemiyorum ama korkuyorum diyor. Evde falan çok iyi. Çok konuşkan güler yüzlü çovk sevecen bir çocuk.aradan 3 yıl geçti ama ilaçlar azltıldığında ya da kesildiğinde yine hemen ağlamalar başlıyor. Bu arada ilaçlar kilo aldırıyor ve aşırı iştah açıyor 9 yaşında 50 kilo boyuda uzun yaşıtlarına göre ama bu da sıkıntı olmaya başladı. Yorumlarınızı bekliyorum.
kuzenim şuan 3. Sınıfta. Birinci sınıfa gayet güle oynaya gitti ondan önce anaokuluna giderken de hiç bir problem yaşamadı ama gelin görün ki birinci sınıfa başladıktan 3 ay sonra korkuları ve ağlamaları başladı. Ama oyle böyle bir ağlama değil. Çığlık çığlığa ağlayıp kuytu köşelere saklanmaya başladı ilk başta ne olduğunu sorduğumuzda korkuyorum diyordu. Okuma yazmayı hemen soktu çok başarılı bir öğrenci okuldan mı korkuyorsun diye sorduğumuzda hayır okulumu öğretmeni seviyorum diyordu am sürekli yanında annesini istiyordu ne babasını ne de bizleri kabul etmedi. Annesi işten çıktı ve onunla okula gitmeye başladı okulda bahçede bütün gunonu bekliyordu. Bu sefer sınıftan çığlık çığlığa kaçmaya başladı. Annesini sınıfa istiyordu öğretmeni başta olmaz dedi ama çocğun halini görünce tamam dedi teyzem bir yılı sınıfta geçirdi. Bu sırada hem pedegoğa hem de malesef hacı hocalara gidildi. Sular muskalar gırla gidiyor. Pedagog ise hiçbirşeyi olmadığını soyluyordu. Bu arada kuzenim 2 yaşındayken gözünden ameliyat oldu ağlaya ağlaya götürdüler ameliyathaneye ve annesinin yanında gelmesine izin vermediler. Ameliyattan sonra 1 ay kadar annesine hiç gitmedi sen beni bıraktın dedi hep teyzem harap oldu. Okul dışında bu tarz korkuları yoktu ve insanın aklına binbir turlu şey geliyor maalesef acaba üst sınıflardan biri mi korkutuyor sıkıştırıyor falan dedik öğretmeni mi kotu davranıyordu diye duşunduk ama boyle bişey de yoktu. Okulun süper zeki rehber öğretmeni çocuğa kaynaştırma raporu çıkartmaya kalktı. Çocuk sınıf birincisiyken. Biz kesinlikle reddettik bende öğretmenim o rapor bir kere alındı mı çocuğu kaynaştırma öğrencilikten çıkarmanın hiç kolay olmadığını biliyorum. Daha sonra doktor değiştirdik. Yeni doktor ameliyatta yaşadığı tramvanın bu şekilde korku ve anneyi kaybedecekmiş düşüncesi olarak ortaya çıkabileceğininsoyledi ve maalesef ilaç tedavisine başlandı.ilaçları kullanırken biraz daha iyi oluyor annesini sınıftan çıkarıyor hatta bir kaç kez eve git ben yalnız kalırım bile dedi. O da bu durumdan çok mutsuz bende korkmak istemiyorum ama korkuyorum diyor. Evde falan çok iyi. Çok konuşkan güler yüzlü çovk sevecen bir çocuk.aradan 3 yıl geçti ama ilaçlar azltıldığında ya da kesildiğinde yine hemen ağlamalar başlıyor. Bu arada ilaçlar kilo aldırıyor ve aşırı iştah açıyor 9 yaşında 50 kilo boyuda uzun yaşıtlarına göre ama bu da sıkıntı olmaya başladı. Yorumlarınızı bekliyorum.
