belki benden küçük de olabilirsiniz, bilmiyorum. yaşıtlarım evlendi, düzenini kurdu, anne oldu. bazıları ikinci bebeğini bekliyor. ben başladığım yerdeyim.
ve bi anne bunun hakkından nasıl ve neden hiç korkmaz, ben bunu anlayamıyorum.
yanlıs anlamayın ama siz cok uzgun ve/veya ofkeli oldugunuz icin mi bilmiyorum benim kafam gercekten almıyor...
annesi 9yıl bekleyeceksin dememiş ki.
hem oyle bile olsa bu sizin rızanız dahilinde gerceklesmis olur.
hakaretleri, gerek size gerek ailenize yaptıkları terbiyesizlikler vs cok cirkin ancak bunun dısında annesinin sizin sevgili olmanıza dair nasıl bir sorumluluk tasıdıgını pek anlayamıyorum.
hem 26yasında arkadaslarınız evlensin, cocukları da olsun... cok gencsiniz. neden 40yasına gelmis gibi konusuyorsunuz ki.
ben 27yi doldurmak uzereyim, daha birkac gün önce gözümü kırpmadan bu iliski ikimize de eziyet olmasın diyip bitirdim.
benim de arkadaslarımdan tektük de olsa anne olanlar var, bir o kadar benden yaşca büyük bekar arkadaslarım da var...
neden kendinizi caresizlik ve hayatın sonuymus gibi bir noktaya cekiyorsunuz anlayamıyorum.
bir de surekli tekrarladıgınız "birseyler diyecektim ama izin veirlmedi demedim, diyemedim..." benzeri cumleler, siz kafaya koyduktan sonra agzınızı da baglasalar diyeceginizi derdiniz.
bence siz de susmayı tercih ettiginiz seyler icin sorumlulugu annenize atmak yerine tamamen ustlenip "yanlıs yapmadım, haklarından gelsem iyi olurdu fakat benim adamda iş yokmus, zaten agzımı yormaya bile degmezlermis " demek cok daha saglıklı olur diye dusunuyorum.
her ne kadar ailelerden dolayı bu sorunlar cıkmıs gibi gozukse de iliskiniz iki kisilik,
ve bence 3.kisiler sadece birer tartısma konusu olarak kalabilirler, oznesi olamazlar.
buna izin verdiyseniz de karsılıklıdır ancak bu noktada dahi sorumluluk yine ikinizdedir.
