biraz araftayım sanırım, ya batarım ya çıkarım.
hala hiçbir şey yapasım yok, yemek yemiyorum kaç gün oldu saymadım, ama aklım yerinde. hiç olmadığı kadar yerinde.
geri dönüp bakıyorum bu aralar sık sık, her şeyin muhasebesini yapıyorum.
yanlış davranmışım. çok yanlış. sapına kadar haklı olduğum konular var, ama yanlışlarım da var.
benim ailemin yanlışları onun ailesinin yanlışları diye eşelemiyorum, bu kadar karışmalarına izin vermemiz zaten yanlış. ona girmiyorum. önce biz kendi aramızda halledecektik bazı şeyleri, beceremedik.
onun davranışlarına bakıyorum, o da yanlış davranmış, onun da sapına kadar haklı olduğu konular var.
bazı şeyleri fark ettim, sorunun kökenini buldum.
annesini babasını umursamıyorum şu an. kırgınım ama kızgın değilim artık. hani önceden karşımda görsem saçından tutup duvardan duvara vurasım gelirdi, şimdi görsem yürür giderim muhtemelen. insan hatasını kendi bilecek. allaha havale ettim geçtim.
kendi anne babamla ilgili bi şey söylemek istemiyorum.
onunla ilgili de bi şey söylemek istemiyorum şu an. daha önce de söylemiştim sıkıntısı varsa kaçar. yine öyle bi dönemde.
kafamı toplamam lazım. kendimi de toplamam lazım. iş bulup taşınmam lazım. onunla konuşmam lazım. önce bazı şeyleri sıraya sokmam lazım. önce kendimi sevmem lazım. ben ilk kırgınlıkta kendimden vazgeçmişim. kim naparsa yapsın umurumda değil demişim. bi kendime gelmem lazım. ben kırıldım küstüm diye benim hayatımı mahvettiler izin verdim. benim bi kendime gelmem lazım.
çok saçmasapan yazmış olabilirim çünkü dediğim gibi daha sıraya koyamadım hiçbir şeyi.
