Aranızdaki bağı net bilemediğim için çok uç yorumlar yapmak istemem. Ama şahsi fikrim şu, benim başıma gelse, ilk önce şuna takılırdım. Bir mesaj atabilir, arayabilirdi. Kimimizin eşleri izin alır, kimisi almaz. Bu kişilik olayı fakat, haber verseydi bu kadar büyütmezdin diye tahmin ediyorum. Sonraki tavrım yeminler üstüne olurdu, yeminin ayağımı kaldırdım, elimi bağladım, tövbe ettim demesi olmaz. Seni sen yapan ağzından çıkan laftır, kaldı ki Allah'ın adı zikredilerek bir yemin ediliyor, yani bana göre çok yerinde bir tepki vermişsin. Zaten zor bi dönemdesin, streslisin, gerginsin. Kaldı ki hem sabrını sınıyor, hem de güven sarsıyor. Yani öfkemi bastırdığım zaman konuşurdum karşıma alıp (şayet konuşmakla anlayacaksa) , çok anlayışlı değil biraz keskin ve sert bir tavırla, hatasını anlayana dek tam anlamıyla yumuşamazdım.