- 1 Ocak 2022
- 6.134
- 23.494
- 298
- Konu Sahibi Esra Mercan
-
- #41
Yanlış kimsenin annesi babası çöp kovası değilsin .Herkes arayıp sana içini boşaltıyor sen bu dertleri alıp tüm bedenine hücrelerine dağıtıyorsun.Annen gibi hastalanmak uzak bir ihtimal değil, daha erken yaşta hastalıklar belini büker...Duvarı nem insanı gam yıkar.Artık dert dinlemeyi bırakın herkes kendi içinde halletsin.Sana derdi atıp gece kocalarının koynunda uyuyorlar sizde sabaha kadar kafada kurup duruyorsunuz.Sınır çizmenin vakti gelmedi mi????4 tane ablam var ben en küçükleriyim. Onların evlilikleri, çocukları her problemlerini ben dinledim. Annem hasta anlatmayın ona dedim. Kurban olarak ben seçildim. 25 yaşında ne arkadaşım var ne bir gelecek planım. Her gün çalışıp bu dertleri min. nasıl geçirebiliriz diye düşünüyorum sadece
O dışarıda mükemmel insanı oynayıp evdekine bi nasılsın bile demeyen yaratıkları Allah bildiği gibi yapsın. Eşini sevse hadi sevmeyi geçtim biraz merhamet beslese eşinin kötü gününde yanında olurdu. Hem anneniz hasta hem ablanız bu durumda işiniz çok zor Allah içinize ferahlık versin kimseyi darda bırakmasın. Ablaniza destek olun belkide bu kararı vermek için bi destek bekliyo .Belki saçma ama belki ileride doğru bi insanla cocuk sahibi bile olabileceğini söyleyin çünkü sorun esteymis.Ablamla eniştem yaklaşık 12 senedir evliler. Evlendiklerinde ben henüz 13 yaşındaydım. Çocukları olmadı; sorun eniştemden kaynaklıydı. Defalarca tüp bebek denediler, son denemede 7 aylık bir ölü doğum yaşadılar. Bu süreç ablamın hem ruhunu hem bedenini bitirdi.
Üstüne bir de anneme tedavisi olmayan bir hastalık teşhisi konuldu, ablam iyice içine kapandı. Eniştem ise bu süreçte onunla acıyı paylaşmak yerine kendini dışarı attı, sürekli gezmek istedi. Ablam ise hastalığı yüzünden gezip dolaşamayacak haldeydi. Eniştem tek başına gezdi, eve neredeyse uğramaz oldu. Ablam yalnızlığa mahkûm edildi.
Birkaç kez ameliyat oldu, hep biz yanındaydık. Annemi üzmemek için hiçbir şeyi anlatmadı ama ben her şeyin farkındaydım.
Şimdi boşanma aşamasına geldiler. Bugün eniştem ağlayarak arayıp artık dayanamadığını, ablama karşı içinde zerre kadar sevgi ve merhamet kalmadığını söyledi. “Birbirimize düşman olduk” dedi. Bunu annem çok hasta olduğu için benimle paylaştığını söyledi.
Ama dışarıdan bakınca herkes ablamı suçluyor. Eniştem çevresi tarafından çok sevilen, dernek sahibi, namazında niyazında biri olarak tanınıyor. Oysa ablam sessizce bu kadar yükün altında ezildi.
Ben artık ne hissedeceğimi, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Hem annem hasta, hem ablamın hali ortada… Arada kaldım. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.
Siz olsanız böyle bir durumda nasıl davranırdınız?
Çok geçmiş olsun annenize.Bu ablam hariç 3 ablam daha var çocukları eşleri o kadar sıkıntılı ki evlenmeden soğudum herşeyden. Bir bebek bile sevesim gelmiyor. Annem parkinson hastası onunla ilgileniyorum. Stres yapmaması için elimden geleni yapıyorum. Annemi ve ablamı yıpratmadan bu durum nasıl çözülecek diye gözüme uyku dahi girmiyor. Keşke sizin gibi olaylar karşısında biraz daha güçlü kalabilmeyi öğrenseydi, ögrenseydim.
kesinlikle katılıyorum canımSize sadece ablaniza destek olmak düşer, başka yapacak bir şeyiniz yok.
Bu arada ablanız kaç yaşında bilmiyorum ama en azından belki tekrar evlenip istiyorsa evlat sahibi olabilme şansı doğar kendisine.
Hayat başımıza her şeyin gelebileceği bir ortam, her kapanan kapının ardından bu kadar uzun bakarsak sonunu getiremeyiz maalesef.
Bu yüzden Allah can sağlığı verdiği sürece geriye kalan yaşadıklarımız gelip geçici şeyler.
Boşanmak belkide ablanızım kendi adina yapacaği en iyi şeydir bilemeyiz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?