Ablamla kavga ettik, sorun kimde ?

Liefdeszin .!.:

Merhaba arkadaşlar, demin önce ablamla kavga ettik, kavganın sebebini bile söylemeyeceğim (söylemeye utanıyorum çünkü o kadar basit birşeyki ).
Kavga esnasında üzerime yürüdü. Bana hakaretler etti. Köpek suratlı,seninle konuşurken bile bakmaya iğreniyorum, sen kimsin, o...., gibi çirkin sözler söyledi. birde utanmadan üzerime yürüyor, dövecekmiş beni hanımefendi (!). şuan sinirden tam yazamıyorum ama inanın her kavgasında benim dış görünüşümü kullanarak beni ezmeye çalışıyor hani allaha şükür çirkin bi insan değilim olsam bilede Allah beni böyle yaratmış, Onun bunu kullanarak beni üzmeye hakkı varmı ? Bana hiçbir işe yaramıyosun, hiç bişey yapmıyosun eve bi katkın yok falan diyor. Kendisinin ev için yaptığı şey 3 tane patates kızartmak. Yemek yapıyor diye kendini evin tüm işlerini yapan ve eve en çok faydası olan kişi sayıyor.

En çok zoruma giden şey ise, ablamın bu hareketlerine rağmen hala ailemin ablamın tarafını tutması. İnanın sinirden ağlamak istiyorum şuan. Ben bu tür insanlarla yaşamak zorunda mıyım? Bu basit insanın hergün bu çirkin laflarını ve çocuksu hareketlerini çekmek zorundamıyım? Şimdi buraya o senin ablan demeyin, çünkü böyle bi insana abla demem ben. Ablalık,kardeşlik bu kadar ucuz bişey değil çünkü.
Ne yapmalıyım .. Yardımlarınızı bekliyorum..

Genişletmek için tıkla...

kismetmisnapcan .!.:

Ablanın canı sıkılmıştır bişeye sana patlamıştır dert etme o kadar arada olur öyle.
Hep böyle davranıyorsa bırak cevap verme he yav he he de geç konuşur konuşur susar sen cevap verdikçe daha çok hakaret edecek sonra sen suçlu çıkacaksın.

Genişletmek için tıkla...

gulum6 .!.:

ablana karşı ciddi davran onun yaptığı gibi yapma o bağırıyorsa sen sakince cevap ver ki olgunluğunu görüp kendinden utansın.hatta evdeki diğer bireylerle de konuşurken sakin bi tavır kullan sürekli bunu yap değiştiğini olgunluğunu görünce kendi davranışları da değişir.

konuyu tam bilmiyorum ama ablan seni kıskanıyor olabilir.kusura bakma açık sözlü bir insanım.yok o ablandır alttan al demeyeceğim ama üste de çıkma.çevaplarını net ve sakin bi tavırla ver hep.o bağırsa bile sen bağırmadan cevap ver

Genişletmek için tıkla...

h0ly .!.:

Sorunun ne olduğunu yazarsan çözüm bulunabilir.
Benim de kardeşim var ve neredeyse her gün kavga ediyoruz. Hayattan soğumamın 3 sebebi arasındadır kendisi:)

Genişletmek için tıkla...

Liefdeszin .!.:

Belirli bi sorun yok. Sorun onun her an kavga etme isteği, kaba sözleri ve yaptığı manasız hareketler. Sorun bundan ibaret....

Genişletmek için tıkla...

h0ly .!.:

Benim kardeşime de sorsan böyle söyler ama sürekli ona kızmamın sebepleri: kalemini yere açacak kadar dağınık ve pis olması, aynı odada olduğumuz için onun dağınıklığına tahammül edememem, anneme ve babama karşı çok asi olması vs diye uzayıp gider. Ama henüz ergenlikte kendisi daha küçük o yüzden olaylar büyümüyor. Demem o ki ablanın da sana kızmasının haklı nedenleri olabilir senin anlam veremediğin...Sinirli bir yapısı vardır belki ya da bazı şeyler onu yormuştur, kötü bir dönemden geçiyordur. Yoksa bir abla kardeşini sevmez mi...

Genişletmek için tıkla...

sevde_ .!.:

Aranizdaki sorunu net yazmamissin, ne yazsak yalan olur.
Ama soyle de birsey var, seni hareketlerinden dolayi sevmiyormus. Ve ailen de ona hak veriyor diyorsun. Bu durumda biraz oz elestiri yapmakta fayda var.

Genişletmek için tıkla...

Liefdeszin .!.:

Ben 18 yaşındayım kendisi ise 20... Yani öyle kalem açma durumu falan yok bizde :) Keşke olsa.. Hani yaşlarımız küçük falanda değil. Ya 20 yaşına gelmiş bi insanın inanın böyle hareketler yapması benim tuhafıma gidiyor. Onun hiçbir haklı sebebi yok belki kendime göre konuşuyorum ama gerçektende yaptığı hareketler çok acımasızca. Ya siz kavga ederken kardeşinize köpek suratlı, oro.... diyor musunuz? Yada üstüne yürüyüp dövücem diye tehditlerde bulunuyormusunuz? Bu insan normal değil..

Genişletmek için tıkla...

h0ly .!.:

o kadar abartmıyorum tabi ki ama bi gün seni dövücem diyorum yıllardır :)
bizde de ben 27 yaşındayım o 12 yaşında, kuşak çatışması içindeyiz.
Bence tamamen haksız olsa böyle bir durumda ailen kesinlikle ablana gerekeni söylerdi. Onun tarafını tutuyorsa biraz düşünmek lazım. Yine de bu kadar ağır konuşulmamalı hoş değil..
Kavga ettiğiniz bir konudan örnek versen mesela?

Genişletmek için tıkla...

Liefdeszin .!.:

Merhaba arkadaşlar, demin önce ablamla kavga ettik, kavganın sebebini bile söylemeyeceğim (söylemeye utanıyorum çünkü o kadar basit birşeyki ).
Kavga esnasında üzerime yürüdü. Bana hakaretler etti. Köpek suratlı,seninle konuşurken bile bakmaya iğreniyorum, sen kimsin, o...., gibi çirkin sözler söyledi. birde utanmadan üzerime yürüyor, dövecekmiş beni hanımefendi (!). şuan sinirden tam yazamıyorum ama inanın her kavgasında benim dış görünüşümü kullanarak beni ezmeye çalışıyor hani allaha şükür çirkin bi insan değilim olsam bilede Allah beni böyle yaratmış, Onun bunu kullanarak beni üzmeye hakkı varmı ? Bana hiçbir işe yaramıyosun, hiç bişey yapmıyosun eve bi katkın yok falan diyor. Kendisinin ev için yaptığı şey 3 tane patates kızartmak. Yemek yapıyor diye kendini evin tüm işlerini yapan ve eve en çok faydası olan kişi sayıyor.

En çok zoruma giden şey ise, ablamın bu hareketlerine rağmen hala ailemin ablamın tarafını tutması. İnanın sinirden ağlamak istiyorum şuan. Ben bu tür insanlarla yaşamak zorunda mıyım? Bu basit insanın hergün bu çirkin laflarını ve çocuksu hareketlerini çekmek zorundamıyım? Şimdi buraya o senin ablan demeyin, çünkü böyle bi insana abla demem ben. Ablalık,kardeşlik bu kadar ucuz bişey değil çünkü.
Ne yapmalıyım .. Yardımlarınızı bekliyorum..

Genişletmek için tıkla...

Canım seni çok iyi anlıyorum çünkü yakın bir tanıdığım da aynı durumda..
O da ablasıyla hiç geçinemez ve çok zıtlar..
Kız ne kadar sessiz, sakin, anlayışlıysa; ablası tam tersi sinirli, agresif, her an tartışmaya hazır..
Bu nedenle kız onunla markete gitmeye bile çekinir..
Bir keresinde denk geldi de, birlikte yakınlardaki bir outlete gidelim dedik.. Neyse bir-iki dolandıktan sonra; ayakkabı bölümünde ablası oturdu yoruldum diyerek..
Sonra oturduğu yerden "şu rafın bilmem kaçıncı sırasındaki bilmem ne modelli olanı getir. Yok bu olmadı şuradakini getir.. "
Kızcağız bulamadığı zaman da "şurda işte gözünün önünde ben görüyorum nasıl göremiyorsun gerizekalı hayvan" filan dedi..
Kızın da yazık gözleri doldu tabii.. Biz ortamı yumuşatmaya çalıştık filan.. Fakat sadece kardeşine karşı değil, arkadaşlarına karşı da aynı şekilde agresif davranan biri..
Neden böyle diye sorduğumuzda "bilmiyorum. çocukluğumdan beri böyle.. zaten ben bebekken de beni istememiş, belki onun devamıdır.. ben daha 8-10 yaşlarındayken de mahallede arkadaşıyla bir olup benimle ve en yakın arkadaşımla dalga geçerlerdi. Sizin gibi ablasıyla arkadaş gibi olanlara çok imreniyorum" derdi.
Fakat işin ilginç yanı, senin de dediğin gibi ailenin ablaya daha çok değer vermesi.. Mesela bu kız 15-16 yaşından beri çalışıp aldığını olduğu gibi ailesine veren, evin kirasını, faturasını..vs öderken ablası da arkadaşlarına borç dağıtır, onların tatil paralarını filan öder, onlara kontör alır, ne kardeşine ne ailesine destek olmazdı.
Kız şu an çalışamadığı için sürekli ailesi ona baskı yapıyor ve şu an ablası da işten çıktı. Ailesi daha dün ona "sıkma canını, biraz dinlen, yine bulursun bir yer" dedi.
Üstelik kız sürekli ev hanımı gibi evin her işini yapan, dışarı bile çıkmayan biri.. Ablası ise yatalak hasta gibi akşama kadar yatıyor ve "bir çay veren yok" diye bağıran biri, kız yemeğini bile tepsiye koyup yatağına kadar götürdüğü halde..
Bunlar gözümün önünde, birebir şahit olduğum, gördüğüm olaylar olmasa ve senin gibi anlatsa herhalde, "abartıyorsundur, o kadar da değildir" filan derdim ama maalesef bu tarz kişiler de var..
En çok üzüldüğüm nokta ise, kız ablasından olduğu kadar artık ailesinden de nefret ediyor ve "bir an önce evlenip ya da şehir dışında bir iş bulup bu evden gitmem lazım.. Bir gideyim, daha ardıma bakmam.. Anca ayda bir annemi ararım.. bir 26 yıl daha bunlara katlanamam" diyor.
İnsan ancak düşmanına bu şekilde davranır diyorum ama kız için elimden hiçbir şey gelmemesi beni daha çok üzüyor.
Şimdi kızın maaşı 1500 lira ise, ailesine 800 diyor ve kalanını biriktiriyor. Amacı eğitim bahanesiyle yurtdışına kaçmak ve orada veya burada birini bulup evlenmek..
Her ne kadar ona prosedürlerin öyle işlemediğini, bunun bir çözüm olmadığını anlatsam da, kız artık dinlemiyor ve bir an önce uzaklaşmak istiyor.
Ne desem bilemiyorum..

Gothic34 .!.:

Canım seni çok iyi anlıyorum çünkü yakın bir tanıdığım da aynı durumda..
O da ablasıyla hiç geçinemez ve çok zıtlar..
Kız ne kadar sessiz, sakin, anlayışlıysa; ablası tam tersi sinirli, agresif, her an tartışmaya hazır..
Bu nedenle kız onunla markete gitmeye bile çekinir..
Bir keresinde denk geldi de, birlikte yakınlardaki bir outlete gidelim dedik.. Neyse bir-iki dolandıktan sonra; ayakkabı bölümünde ablası oturdu yoruldum diyerek..
Sonra oturduğu yerden "şu rafın bilmem kaçıncı sırasındaki bilmem ne modelli olanı getir. Yok bu olmadı şuradakini getir.. "
Kızcağız bulamadığı zaman da "şurda işte gözünün önünde ben görüyorum nasıl göremiyorsun gerizekalı hayvan" filan dedi..
Kızın da yazık gözleri doldu tabii.. Biz ortamı yumuşatmaya çalıştık filan.. Fakat sadece kardeşine karşı değil, arkadaşlarına karşı da aynı şekilde agresif davranan biri..
Neden böyle diye sorduğumuzda "bilmiyorum. çocukluğumdan beri böyle.. zaten ben bebekken de beni istememiş, belki onun devamıdır.. ben daha 8-10 yaşlarındayken de mahallede arkadaşıyla bir olup benimle ve en yakın arkadaşımla dalga geçerlerdi. Sizin gibi ablasıyla arkadaş gibi olanlara çok imreniyorum" derdi.
Fakat işin ilginç yanı, senin de dediğin gibi ailenin ablaya daha çok değer vermesi.. Mesela bu kız 15-16 yaşından beri çalışıp aldığını olduğu gibi ailesine veren, evin kirasını, faturasını..vs öderken ablası da arkadaşlarına borç dağıtır, onların tatil paralarını filan öder, onlara kontör alır, ne kardeşine ne ailesine destek olmazdı.
Kız şu an çalışamadığı için sürekli ailesi ona baskı yapıyor ve şu an ablası da işten çıktı. Ailesi daha dün ona "sıkma canını, biraz dinlen, yine bulursun bir yer" dedi.
Üstelik kız sürekli ev hanımı gibi evin her işini yapan, dışarı bile çıkmayan biri.. Ablası ise yatalak hasta gibi akşama kadar yatıyor ve "bir çay veren yok" diye bağıran biri, kız yemeğini bile tepsiye koyup yatağına kadar götürdüğü halde..
Bunlar gözümün önünde, birebir şahit olduğum, gördüğüm olaylar olmasa ve senin gibi anlatsa herhalde, "abartıyorsundur, o kadar da değildir" filan derdim ama maalesef bu tarz kişiler de var..
En çok üzüldüğüm nokta ise, kız ablasından olduğu kadar artık ailesinden de nefret ediyor ve "bir an önce evlenip ya da şehir dışında bir iş bulup bu evden gitmem lazım.. Bir gideyim, daha ardıma bakmam.. Anca ayda bir annemi ararım.. bir 26 yıl daha bunlara katlanamam" diyor.
İnsan ancak düşmanına bu şekilde davranır diyorum ama kız için elimden hiçbir şey gelmemesi beni daha çok üzüyor.
Şimdi kızın maaşı 1500 lira ise, ailesine 800 diyor ve kalanını biriktiriyor. Amacı eğitim bahanesiyle yurtdışına kaçmak ve orada veya burada birini bulup evlenmek..
Her ne kadar ona prosedürlerin öyle işlemediğini, bunun bir çözüm olmadığını anlatsam da, kız artık dinlemiyor ve bir an önce uzaklaşmak istiyor.
Ne desem bilemiyorum..

Genişletmek için tıkla...

jooker .!.:

anlattığın kadarıysa ablan ergenlikten çıkamamış gibi duruyor. ama ablanın böyle davranmasına sebep senin davranışların olabilir mi? mesela sen de onun kıyafetlerini sormadan giyiyor musun? veya ablan gibi saçma veya ters konuşuyor musun, ablanın bazı şeylerine müdahale ediyor musun, ablana karşı kötü konuşuyor musun, ailene şikayet ediyor musun, suratsız ve asabi davranıyor musun. gibi... böyle davranışlar yapıyorsan ablanın bir tepkisi olabilir genel olarak kabalığı ve huysuzluğu.

eğer sen oldukça normal davranıyorsan ablanla fazla karşı karşıya gelmemeye ve yüzgöz olmamaya çalış. mesela birbirinizin eşyalarını giymeyerek veya birbirinize daha uzak olarak birbirinize bağırma hakkınızı elinizden alabilirsiniz. mesafeye ihtiyacınız var bence fazla yüzgöz olmuşsunuz. birbirinize saygı duymayı öğretin ve öğrenin.

Genişletmek için tıkla...

ForgetMeForever .!.:

Merhaba arkadaşlar, demin önce ablamla kavga ettik, kavganın sebebini bile söylemeyeceğim (söylemeye utanıyorum çünkü o kadar basit birşeyki ).
Kavga esnasında üzerime yürüdü. Bana hakaretler etti. Köpek suratlı,seninle konuşurken bile bakmaya iğreniyorum, sen kimsin, o...., gibi çirkin sözler söyledi. birde utanmadan üzerime yürüyor, dövecekmiş beni hanımefendi (!). şuan sinirden tam yazamıyorum ama inanın her kavgasında benim dış görünüşümü kullanarak beni ezmeye çalışıyor hani allaha şükür çirkin bi insan değilim olsam bilede Allah beni böyle yaratmış, Onun bunu kullanarak beni üzmeye hakkı varmı ? Bana hiçbir işe yaramıyosun, hiç bişey yapmıyosun eve bi katkın yok falan diyor. Kendisinin ev için yaptığı şey 3 tane patates kızartmak. Yemek yapıyor diye kendini evin tüm işlerini yapan ve eve en çok faydası olan kişi sayıyor.

En çok zoruma giden şey ise, ablamın bu hareketlerine rağmen hala ailemin ablamın tarafını tutması. İnanın sinirden ağlamak istiyorum şuan. Ben bu tür insanlarla yaşamak zorunda mıyım? Bu basit insanın hergün bu çirkin laflarını ve çocuksu hareketlerini çekmek zorundamıyım? Şimdi buraya o senin ablan demeyin, çünkü böyle bi insana abla demem ben. Ablalık,kardeşlik bu kadar ucuz bişey değil çünkü.
Ne yapmalıyım .. Yardımlarınızı bekliyorum..

O abladır yapar öyle şey aman boşver takma falan diyenler size diyorum. Bu yorumu yapmanızın sebebi muhtemelen böyle bir ablaya sahip olmamanız. Sizi yargılamıyorum kimse yaşamadığı birşeyi tam anlamıyla anlayamaz. İnanın bana kafaya takmamak elde değil. İnternette bir hesap olsa engellersin, arkadaşın, sevgilin falan olsa ayrılırsın hayatından çıkarırsın. En azından bir akraban bile olsa görüşmezsin aramazsın. Ama bu öyle değil işte! Bu insanla hergün aynı evde kalmak ve ona katlanmak zorundasın! Her gün yüzünü görmek, hakaretlerini işitmek ve haksızlıklarına mağruz kalmak zorundasın! Hele de benim gibi reşit değilseniz. Ayrıca bu durumda anne - baba desteği görmemekde çok kötü. Ben biraz da olsa görüyorum ama çoğunlukla sus, alttan al falan gibi laflar yiyorum. Bir keresinde çok sinirlenip elimi ve kollarımı çizmiştim. Annem sadece birdaha bunu yapma deyip konuyu kapatmıştı ve bana hala sus diyor. Sorun yaşayan arkadaş benimki de aynı senin gibi! Üstelik bu durumu hafif görenlere de çok sinirleniyorum. Artık öyle bir noktaya geldim ki nefretin yanında ablamdan iğrenmeye başladım! Ona dokunmayı sevmiyorum eşyalarına da dokunmuyorum odasına hiç girmiyorum. Yada mesela evde ortak kullanılan birşey olduğu zaman eğer önce o kullandıysa ben o eşyanın üstünü silip öyle kullanıyorum. Ya da masa toplarken onun tabağını kaldırmak istemiyorum kimse kaldırmazsa peçeteyle tutup öyle kaldırıyorum. Ama bu durum sadece ablam için geçerli. "Ablam"diye yazmak bile istemiyorum. Ha bu arada ablan ölse yine böyle konuşabilirmiydin diyenler, evet konuşurdum çünkü bu nefret ölesiye devam edecek ve küçük olmamlz ilgisi bile yok bu nefret asla geçmeyecek. O benden doğduğumdan beri nefret ediyorsa bende ondan ölene dek nefret edeceğim ve uzak duracağım! Daha 3 aylıkken beni dövmeye başlayan merhametsiz bir insanı sevmek istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

ForgetMeForever .!.:

Merhaba arkadaşlar, demin önce ablamla kavga ettik, kavganın sebebini bile söylemeyeceğim (söylemeye utanıyorum çünkü o kadar basit birşeyki ).
Kavga esnasında üzerime yürüdü. Bana hakaretler etti. Köpek suratlı,seninle konuşurken bile bakmaya iğreniyorum, sen kimsin, o...., gibi çirkin sözler söyledi. birde utanmadan üzerime yürüyor, dövecekmiş beni hanımefendi (!). şuan sinirden tam yazamıyorum ama inanın her kavgasında benim dış görünüşümü kullanarak beni ezmeye çalışıyor hani allaha şükür çirkin bi insan değilim olsam bilede Allah beni böyle yaratmış, Onun bunu kullanarak beni üzmeye hakkı varmı ? Bana hiçbir işe yaramıyosun, hiç bişey yapmıyosun eve bi katkın yok falan diyor. Kendisinin ev için yaptığı şey 3 tane patates kızartmak. Yemek yapıyor diye kendini evin tüm işlerini yapan ve eve en çok faydası olan kişi sayıyor.

En çok zoruma giden şey ise, ablamın bu hareketlerine rağmen hala ailemin ablamın tarafını tutması. İnanın sinirden ağlamak istiyorum şuan. Ben bu tür insanlarla yaşamak zorunda mıyım? Bu basit insanın hergün bu çirkin laflarını ve çocuksu hareketlerini çekmek zorundamıyım? Şimdi buraya o senin ablan demeyin, çünkü böyle bi insana abla demem ben. Ablalık,kardeşlik bu kadar ucuz bişey değil çünkü.
Ne yapmalıyım .. Yardımlarınızı bekliyorum..

O abladır yapar öyle şey aman boşver takma falan diyenler size diyorum. Bu yorumu yapmanızın sebebi muhtemelen böyle bir ablaya sahip olmamanız. Sizi yargılamıyorum kimse yaşamadığı birşeyi tam anlamıyla anlayamaz. İnanın bana kafaya takmamak elde değil. İnternette bir hesap olsa engellersin, arkadaşın, sevgilin falan olsa ayrılırsın hayatından çıkarırsın. En azından bir akraban bile olsa görüşmezsin aramazsın. Ama bu öyle değil işte! Bu insanla hergün aynı evde kalmak ve ona katlanmak zorundasın! Her gün yüzünü görmek, hakaretlerini işitmek ve haksızlıklarına mağruz kalmak zorundasın! Hele de benim gibi reşit değilseniz. Ayrıca bu durumda anne - baba desteği görmemekde çok kötü. Ben biraz da olsa görüyorum ama çoğunlukla sus, alttan al falan gibi laflar yiyorum. Bir keresinde çok sinirlenip elimi ve kollarımı çizmiştim. Annem sadece birdaha bunu yapma deyip konuyu kapatmıştı ve bana hala sus diyor. Sorun yaşayan arkadaş benimki de aynı senin gibi! Üstelik bu durumu hafif görenlere de çok sinirleniyorum. Artık öyle bir noktaya geldim ki nefretin yanında ablamdan iğrenmeye başladım! Ona dokunmayı sevmiyorum eşyalarına da dokunmuyorum odasına hiç girmiyorum. Yada mesela evde ortak kullanılan birşey olduğu zaman eğer önce o kullandıysa ben o eşyanın üstünü silip öyle kullanıyorum. Ya da masa toplarken onun tabağını kaldırmak istemiyorum kimse kaldırmazsa peçeteyle tutup öyle kaldırıyorum. Ama bu durum sadece ablam için geçerli. "Ablam"diye yazmak bile istemiyorum. Ha bu arada ablan ölse yine böyle konuşabilirmiydin diyenler, evet konuşurdum çünkü bu nefret ölesiye devam edecek ve küçük olmamlz ilgisi bile yok bu nefret asla geçmeyecek. O benden doğduğumdan beri nefret ediyorsa bende ondan ölene dek nefret edeceğim ve uzak duracağım! Daha 3 aylıkken beni döven merhametsiz bir insanı sevmek istemiyorum. Hala bana hakaret ediyor ve susuyorum konuştuğum zaman annem bana bağırıyor. Sinirden ağlamak istiyorum... Bence bunun tek çözümü var o da evden ayrılmak ama reşit değilim

Genişletmek için tıkla...