Ben yaşadım. Gidecek insanı bağlasan da durduramıyorsun. Ben yuvanın yıkılmasını hiç istemem. Seninle aynı durumdayım sensen99. Kimse yuvasının, düzeninin bozulmasını istemez. Ben oğlum için hep kaldım. Ondaki değişikliklerin ben de farkındaydım. Giyimine özen göstermesi, sadece kendini düşünmesi, tüm sorumluluklarını benim üstüme yıkıp onun sadece işe gidip gelmesi
Her kavgada tıpkı eşinin yaptığı gibi üste çıkması, vicdan oyunları yapması. Ben sonunda gerçekten ben mi hatalıyım diye düşünüyordum. Akıl oyunları bunlar. Çok uğraştım. Düzeltemedim. Davranışlarından dolayı hep şüphelendim ama ben de ispatlayamadım. İspatlayamadığım için de pire için yorgan yakmayım, belki yoktur böyle birşey diye kaldım.
Telefonunu kurcalamama bile izin vermiyordu. Hep kapalı bir kutu gibiydi. Hep şüphede kaldı benimkisi. Herkese benim kıskançlık hastası olduğumu söyledi. Herkes de ona inandı. Ensonki olayda facebook profiline arkadaşının karısının çektiği resmi koydu. Ben de sen ne zaman aldın bu resmi ondan? Demek ki siz görüşüyorsunuz dedim ve olaylar başladı. Önce beni evden kovdu, ben oğlum için gidemedim. Ben gitmeyince de ertesi gün o evi terk etti. Düşüneceğim diye gitti. Ne aradı, ne de sordu. Oğlunu bile unuttu. Bir şeye ihtiyacınız var mı bile demedi. Tüm kıyafetlerini ben evde yokken almış. Oğlumun psikolojisi bozuldu. Ben 1,5 ay evimde kaldım. Konuşmak için aradım. Ben de senin gibi kafamda bir sürü sorularla bitirmek istemedim ama hiçbirisinin cevabını alamadım. Yaptım da demedi yapmadım da. Sadece sen git bir tedavi ol, ruh hastası dedi. Zeytinyağı gibi üste çıktı. Hiçbir açıklama bile yapmadı. Ben 1,5 ay evimde kaldıktan sonra baktım onun hala umurunda değil, hala düşünüyor, artık neyi düşünüyorsa, çocukluğumu geçirdiğim baba evine döndüm. Doktor bana ani karar verme dedi. Ben de senin gibi gemileri yakmak istedim ama doktor depresyondaki hastalara biz hemen karar vermeyin deriz, çünkü böyle durumlarda sağlıklı kararlar alınmaz dedi. 4 ay oldu. Ben artık kararımı verdim, daha sağlıklı düşünebiliyorum artık. O çok mutlu. Bekar gibi geziyor. Sadece hafta sonları oğlunu görüyor. Ben kendime bir yol çizdim. Sadece kendimin önemli olduğunu anladım. Onsuz yaşamıma devam ediyorum. İşim var. İlk zamanlar çok zor oldu, çok ağladım. Nerde hata yaptım diye kendimi suçladım. Mahkemede hakim sorsa çok komik ne diyeceğim dedim. Şimdi ayrıyız. Ben boşanma davası açmayacağım. O açsın. Bu duruma sebebiyet veren o. Sonuçlarına o katlansın. Neden mahkeme masraflarını da ben üstleniyim ki. Hayat çok kısa. 11 senemi verdim benGiden yıllarımı geri getiremem ama geri kalan ömrümü oğlumla mutlu geçirmek istiyorum.
Sana bir abla tavsiyesi. Evet biliyorum çok acı yaşadıkların ama bir an önce toparlanman lazım. Kendine özgüvenini kazan önce. Emin olmadan yuvanı yıkma. Bilmiyorum nasıl ispat edersin, ben edemedim ama emin olmalısın. Yoksa sana da kıskançlık hastası muamelesi yaparlar. Hayatını ister onunla yaşa ister onsuz, bu senin kararın ama eğer onunla devam edeceksen bile hayatını ona adama. Onu bir opsiyon gibi gör. Senin de hayatın olsun. O zaman bakış açın çok değişiyor.
