merhabalar hanımlar,
hikayemin en başından başlayacak olursak ben 13 yaşında kapandım. anne tarafımda herkes kapalıydı, benden de kapalı olmam küçüklüğümden beri bekleniyordu. zorlama olmadı ama beklenti vardı diyelim. baba tarafım daha sekülerdir ama babam içlerindeki en muhafazakar diyebiliriz. yani babamın da böyle bir beklentisi isteği vardı. başarılı bir öğrenciydim, lise tercihlerinde bana bıraktılar ama babamın gıyabımda "o istese imam hatibe gitsin isterdim ama istemez" dediğini annemden duymuştum. lise üniversite derken mezun oldum, üç dört aydır çalışıyorum.
10 yıldır kapalıyım. ara ara açılma isteği gelse de bu kadar çok değildi. dönemsel olarak ciddi ilişkilerim, takıldığım insanlar oldu. ama son bir aydır deli gibi açılmak istiyorum. zaten dar pantolonlar, kısa gömlekler giyiyorum. işim tamamen erkeklerle akşama kadar kaç erkekle el sıkışıyorum sayısı belli değil. zaten tesettüre uymuyorum.. küçükken bile oje süremedim, asklı giyemedim, etek giyemedim. bunların hepsi içimde öyle ukte ki. ne olurdu çocukken içimde bırakmasalardı diye ağlıyorum bazen
açılmaktan kastım çok açık giyineyim değil.(bitabii onlar da olabilir. sorunun görünüş olmadığını anlatmak için söylemek istedim)
sanki bu bedende sıkışmış gibiyim, bu ben değilim, fikrim, düşüncelerim bu değil. alkol almak istemiyorum mesela ama alkol alınan ortamlarda arkadaşlarım ile rahatça eğlenmek istiyorum. ailemden özellikle babamdan çok korkuyorum. akrabaları tolere edebilirim belki ama anne babam asla izin vermez. herkes işe girdi para kazandı, dışarıda okudu diyip yaftalayacak biliyorum. arada şakasını yapıyorum ona bile sert yapıyorlar. bu süreçten geçenler neler yaşadınız? nasıl alıştırdınız? ne dediniz de istemeseler de ses edemediler.
(burada günah sevap kısmına girilmesini istemiyorum. 23 yıldır müslümanım ve her şeyin farkındayım. kendi kafamda bitirdiğim bir konu aslında)
okuduğunuz ve yorumlarınız için teşekkür ediyorum