- 17 Ekim 2018
- 145
- 164
- 18
- 28
- Konu Sahibi Minikbirkedi
- #1
Tanrım, beni baştan yarat.. Sen hep cömert davrandın bana.. Elimi yüzümü kaşımı gözümü yaratırken de yazımı yazarken de.. Gözümün ucuyla baktığım, içten istediğim, hasetlendiğim, senden dilediğim her şeyi ömrüme yazdın, önüme serdin. Kimi zaman kibirlendim, kimi zaman böbürlendim, ezildim, kırıldım, ağladım. Verdiğin sonsuz nimetlerin ve tüm güzelliklerin değerini bilemedim.. Sağlıkta, bollukta şımardım, yoklukta isyan ettim.. Rabbim, kalbimi kirlettim.. En sonunda sahip olduğum her şeyi kaybettim.. Tekrar kazanmak için çok mücadele ettim. Sözler verdim, dualar ettim. Ama hayat bu ya.. An geldi bir sinirle tekrar her şeyi berbat ettim.. Acıyla doldu kalbim. Şimdi tüm güzellikler benden alınmış, imtihan verilmiş gibi.. Bir çıkış yolu aradım, bulamadım, düzeltemedim, kendimde düzelemedim. Ve acılarla yaşamayı öğrendim.. Ne diyor Muazzez Ersoy "dünyamı yıktım kendi elimle, aşkıma bir yuva kuramıyorum"
Üzmeyin, kırmayın, henüz vaktiniz varken ve o değer verdiğiniz insan henüz ellerinizdeyken hep yapıcı olun.. Kırmayın ki kırılmayın.. Olduğu gibi kabul edin insanları. Romantik değilmiş, bu sizi sevmediği anlamına gelmiyor ki.. Neye yarıyor sağlam elli olmak, sivri dilli olmak? Söyleyeyim, sadece kaybetmeye.. Evet bazen susmak gerekiyormuş.. Hataya hatayla karşılık vermekte büyük hataymış.. Sevmek için bahaneler arayın.. İllaki vardır her insanın sevilecek bir yanı.. Sakın ola sevilecek yanlarınızı köreltmeyin. Direnin. Aşkınız için dünyaya, paraya, ailenize, hatta bazen kaybetmemek için sevdiğiniz insana bile direnin.. Her insanın bir kez daha yaratılma şansı olsa keşke.. Kırdığı yerden, kırıldığı yerden bir kez daha başlayabilse hayata.. Aynı hataları tekrar yapmasa..
Tanrım, beni baştan yarat. Aklımı, fikrimi, kalbimi, duygularımı baştan yarat.. Ne eskisi kadar öfkeli, ne şimdiki kadar leyla, ne eskisi kadar asi, ne şimdiki kadar her durumu kabullenmiş.. Artık isyan etmiyorum, ama şükredecek de neyim kaldı ki? Zaten edememde.. Kaderde diyemem.. Nasipte.. İnsan bazen nasılda kendi kaderini kendisi yazıyor, nasılda nasibini kaybediyor..
Kurulmuş ama dağılmış evim, giyemediğim kar beyaz gelinliğim, hayatını mahvettiğim sevgilim.. Nasip olur mu tekrar? Yeniden diliyorum senden.. Ama bu defa imtihanla.. İsyan ederek değil, kırarak dökerek değil, sadece her gece birkaç damla gözyaşıyla, içimdeki sonsuz acıyla..
Üzmeyin, kırmayın, henüz vaktiniz varken ve o değer verdiğiniz insan henüz ellerinizdeyken hep yapıcı olun.. Kırmayın ki kırılmayın.. Olduğu gibi kabul edin insanları. Romantik değilmiş, bu sizi sevmediği anlamına gelmiyor ki.. Neye yarıyor sağlam elli olmak, sivri dilli olmak? Söyleyeyim, sadece kaybetmeye.. Evet bazen susmak gerekiyormuş.. Hataya hatayla karşılık vermekte büyük hataymış.. Sevmek için bahaneler arayın.. İllaki vardır her insanın sevilecek bir yanı.. Sakın ola sevilecek yanlarınızı köreltmeyin. Direnin. Aşkınız için dünyaya, paraya, ailenize, hatta bazen kaybetmemek için sevdiğiniz insana bile direnin.. Her insanın bir kez daha yaratılma şansı olsa keşke.. Kırdığı yerden, kırıldığı yerden bir kez daha başlayabilse hayata.. Aynı hataları tekrar yapmasa..
Tanrım, beni baştan yarat. Aklımı, fikrimi, kalbimi, duygularımı baştan yarat.. Ne eskisi kadar öfkeli, ne şimdiki kadar leyla, ne eskisi kadar asi, ne şimdiki kadar her durumu kabullenmiş.. Artık isyan etmiyorum, ama şükredecek de neyim kaldı ki? Zaten edememde.. Kaderde diyemem.. Nasipte.. İnsan bazen nasılda kendi kaderini kendisi yazıyor, nasılda nasibini kaybediyor..
Kurulmuş ama dağılmış evim, giyemediğim kar beyaz gelinliğim, hayatını mahvettiğim sevgilim.. Nasip olur mu tekrar? Yeniden diliyorum senden.. Ama bu defa imtihanla.. İsyan ederek değil, kırarak dökerek değil, sadece her gece birkaç damla gözyaşıyla, içimdeki sonsuz acıyla..