arkadaşlar merhaba. benim bir kuzenim var küçük yaştan beri gerçekten yokluk içinde büyüdü. evlendikten sonra da durum bir tık iyi olsa da yine imkanlar kısıtlıydı. özellikle çocuk olduktan sonra çocuğa karşı aşırı korumacı ve bir şeyden eksik bırakmama derdindeydi ve rahatsız edecek düzeyde kıyas yapıyordu.ama durumunu iyileştirmek için hiçbir zaman uğraşmadı çabalamadı. çalışabilirdi çalışmadı hep eşinden bekledi. ama beraberinde sıkıntıyı da çekti. şimdi ona bir miras kaldı ve baya yüklü. ben onun adına bir evi olacağı için sevindim çünkü hiç kimse gerçekten yokluk ve sıkıntı çekmeyi hak etmiyor bana göre.fakat düşünün ki siz bir ev alabilmek için çalışıyorsunuz, çocuğunuz bebeğinizi sabahın köründe soğukta kaldırıp 10 yıl boyunca borç ödüyorsunuz,fakat başka biri hiç çabalamadan hazıra konuyor bu hak mı adalet mi şimdi diyesi geliyor insanın.
