- 1 Ekim 2019
- 1.160
- 1.266
- 53
- Konu Sahibi abiyekuzu26
- #1
Çok konu açtığımı düşünenler var biliyorum ama gerçekten burda yasadığım şeyleri yazdıktan sonra kendime cok çeki düzen verdiğim oldu. Hayat tecrübelerinden faydalandığım oldu. O yüzden mecbur yine yazmak zorundayım.
Yine tecrübelerinizden yaralanmak istediğim bi sıkıntım var.
Daha önce de yazmıstım bana nasıl davranılmasını istersem karsıya da öyle davranırım. Ya da yaptığım kötülüğün beni bulacağına inandığım için kalp kırmamaya özen gösteririm.
Bugün iş arkadaşım ortak yaptığımız bir işi (sonucu yanlış olan ve sorun yaşanılan) diğer kurum çalısanlarına abiye yüzünden oldu demiş.
Eklemek istiyorum: Abiye yüzünden oldu derken direk abiye yaptı işi ben yapmadım demiş.
(Konu detaylı ama konuyu uzatmamak adına ana fikri yazdım)
Yaklaşık bir ay sonra o esnada orada olan arkadas dayanamayıp gelip anlattı.
Hemen gidip konuştum. "Ortak aldığımız bir kararı neden abiye yaptı diyerek lanse ediyorsun dedim. Önce yok öyle bir sey dedi, sonra hatırlamıyorum dedi, sonrasında da evet abiye yaptı demiş olabilirim ama ben o işi yapmak istemiyordum istemeye istemeye yaptım dedi.
AÇıklaması bu şekilde. İşi sana veren ben değilim madem üstüne gidip söyleyeceksin bunu konuyla ne ilgisi var dediğimde inatla ben oraya istemeyerek geliyorum. "Ben orda çalışmak istemiyorum" diye savunma yapıyor (Görevlendirmeyle geldi)
Artık laf anlamayacagına emin olarak hayırlısı dedim gittim.
Çünkü bu cidden bir değil iki değil.
Buna o hakkı ben verdim çünkü abiye kızmaz, kalp kırmaz, ilk işe basladığı günden beri güler yüzle hep olumlu yaklaştım.
3. kişilere kötülenmek açıkcası umurumda değil kim ne düşünürse düşünsün onun lafı ile kötü düşünecek zaten düşünsün.
Ama ben artık bu taviz veren abiye olmak istemiyorum. Bir durusum olsun istiyorum ne yaşatırsan onu yasarsın kafasından cıkmak istiyorum.
KArşıdaki neyse ben de o olmak istiyorum. Uzun oldu kusura bakmayın.
Yine tecrübelerinizden yaralanmak istediğim bi sıkıntım var.
Daha önce de yazmıstım bana nasıl davranılmasını istersem karsıya da öyle davranırım. Ya da yaptığım kötülüğün beni bulacağına inandığım için kalp kırmamaya özen gösteririm.
Bugün iş arkadaşım ortak yaptığımız bir işi (sonucu yanlış olan ve sorun yaşanılan) diğer kurum çalısanlarına abiye yüzünden oldu demiş.
Eklemek istiyorum: Abiye yüzünden oldu derken direk abiye yaptı işi ben yapmadım demiş.
(Konu detaylı ama konuyu uzatmamak adına ana fikri yazdım)
Yaklaşık bir ay sonra o esnada orada olan arkadas dayanamayıp gelip anlattı.
Hemen gidip konuştum. "Ortak aldığımız bir kararı neden abiye yaptı diyerek lanse ediyorsun dedim. Önce yok öyle bir sey dedi, sonra hatırlamıyorum dedi, sonrasında da evet abiye yaptı demiş olabilirim ama ben o işi yapmak istemiyordum istemeye istemeye yaptım dedi.
AÇıklaması bu şekilde. İşi sana veren ben değilim madem üstüne gidip söyleyeceksin bunu konuyla ne ilgisi var dediğimde inatla ben oraya istemeyerek geliyorum. "Ben orda çalışmak istemiyorum" diye savunma yapıyor (Görevlendirmeyle geldi)
Artık laf anlamayacagına emin olarak hayırlısı dedim gittim.
Çünkü bu cidden bir değil iki değil.
Buna o hakkı ben verdim çünkü abiye kızmaz, kalp kırmaz, ilk işe basladığı günden beri güler yüzle hep olumlu yaklaştım.
3. kişilere kötülenmek açıkcası umurumda değil kim ne düşünürse düşünsün onun lafı ile kötü düşünecek zaten düşünsün.
Ama ben artık bu taviz veren abiye olmak istemiyorum. Bir durusum olsun istiyorum ne yaşatırsan onu yasarsın kafasından cıkmak istiyorum.
KArşıdaki neyse ben de o olmak istiyorum. Uzun oldu kusura bakmayın.
Son düzenleme:
