- Konu Sahibi manikurlukedi
-
- #1
Cekim yasasi diye bisiy var. Sen kotu seylerin olmasina dair kafanda bisiyler urettigin an, evren bunubir emir olarak algilayip sana bu senaryolarini mutllaka yasatiyor. Son ver bunaHerkese selamlar hanımlar..
Sorunumu elimden geldiğince anlatmaya çalışacam..Umarım başarabilirim..
Tam adını ben de koyamasam da, tahmin ettiğim kadarıyla şöyleki, ilişki yaşadığım insanlardan ayrılma korkusu..
Daha önce ilk görüştüğüm insan bana büyük bi kazık atıp, ben O'nu terkedince, yaşadığım büyük depresyon tüm hayatıma etki etti sanırım, hala da ediyor..
Şuan evliyim, eskiye dair, O kişiye dair hiçbişey umrumda değil olanları unuttum..Ancak o günlerden bana kalan bi takıntı bu, eşimle tartıştığımızda, eğer ayrılırsak yarın birgün (Allah korusun), naparım nasıl atlatırım, yine o kötü günleri nasıl yaşarım diye düşünüp korkuyorum.Elim kolum bağlanıyor..
Ben bugüne kadar, tabiri caizse, kimseye eyvallahı olmayan biriyim, ama bu korkular, bu düşünceler, beni bambaşka biri yaptı.Esir aldı sanki beni, kısıtladı..
Bi insan nasıl üzülmekten bukadar korkabilir, yada nasıl bukadar üzülebilir..
Belki çok saçma,belki de basit bi sorun gibi görünüyo ama, beni çok yıpratıyo..
Böyle bişey var mı gerçekten..Çünkü bunu da düşünüyorum zaman zaman..Kötü düşünme, kötü yaşarsın diyorum ama engel olamıyorum..Yaşadığım biçok şey beni olumsuz bi insan yaptı..Engel olamıyorum düşüncelerime..Cekim yasasi diye bisiy var. Sen kotu seylerin olmasina dair kafanda bisiyler urettigin an, evren bunubir emir olarak algilayip sana bu senaryolarini mutllaka yasatiyor. Son ver buna
Hani böyle, sensiz ölürüm beni sakın bırakma gibi sözlerim, hallerim yok..Yani bunu O'na hissettirmiyorum..Çok sevdiğimi bilir çok değer verdiğimi..boyle koru korune bagliliginizi esinize hissetirirseniz uzulmenize sebep olabilir. hic kimse vazgecilmez degildir. gerekirse uzman a danismanizda fayda var
Herkese selamlar hanımlar..
Sorunumu elimden geldiğince anlatmaya çalışacam..Umarım başarabilirim..
Tam adını ben de koyamasam da, tahmin ettiğim kadarıyla şöyleki, ilişki yaşadığım insanlardan ayrılma korkusu..
Daha önce ilk görüştüğüm insan bana büyük bi kazık atıp, ben O'nu terkedince, yaşadığım büyük depresyon tüm hayatıma etki etti sanırım, hala da ediyor..
Şuan evliyim, eskiye dair, O kişiye dair hiçbişey umrumda değil olanları unuttum..Ancak o günlerden bana kalan bi takıntı bu, eşimle tartıştığımızda, eğer ayrılırsak yarın birgün (Allah korusun), naparım nasıl atlatırım, yine o kötü günleri nasıl yaşarım diye düşünüp korkuyorum.Elim kolum bağlanıyor..
Ben bugüne kadar, tabiri caizse, kimseye eyvallahı olmayan biriyim, ama bu korkular, bu düşünceler, beni bambaşka biri yaptı.Esir aldı sanki beni, kısıtladı..
Bi insan nasıl üzülmekten bukadar korkabilir, yada nasıl bukadar üzülebilir..
Belki çok saçma,belki de basit bi sorun gibi görünüyo ama, beni çok yıpratıyo..
Teşekkür ederim..Telkin işe yaramıyor..Evet kendi kendime çözemiyorum..Terapi işe yararmı..Çünkü daha önce o depresyon dönemimde, psikoloğa gittim, çok yardımcı olmadı,problemin konuşularak çözülecek bişey değil deyip, psikiyatra yönlendirip antidepresan yazdırdıÇekim yasasi degil de Ters Çaba kuralı diye biliyorum.
Bilinçaltinda basina gelmesinden korktugun ne varsa ve bunu ne kadar çok düşünürsen olma ihtimalini artırirsin
Bu boyle evde oturarak gececek bir sey degil. Bir terapiste veya psikologa gidip bir kac seans alsan rahatlarsin gibi.
Ama boyle bir sey olmayacağına kendini inandirman gerek.
Esinle birlikte de gidebilirsin. O sana destek olursa daha kolay atlatirsin.
Kafana takmamaya bak.
Tartistiktan sonra bir sey olmayacak, en fazla bir saat sonra barisacagiz gibi telkinlerde bulun kendine.
Ben öğrenemedim belki de hiç öğrenemeyecem..Çok mu güçsüz bi insanım acaba..Benim öğrendiğim, terk etmek, bir kişiden, bir yerden, ortamdan ayrılmak öğrenilen bişey. İlk başta ayrıldığında üzülüyorsun daha sonra ayrılmayı öğreniyorsun.
Ben öğrenemedim belki de hiç öğrenemeyecem..Çok mu güçsüz bi insanım acaba..
Teşekkür ederim..Telkin işe yaramıyor..Evet kendi kendime çözemiyorum..Terapi işe yararmı..Çünkü daha önce o depresyon dönemimde, psikoloğa gittim, çok yardımcı olmadı,problemin konuşularak çözülecek bişey değil deyip, psikiyatra yönlendirip antidepresan yazdırdı
Güven meselesine hiç girmiyorum, o bambaşka bi sorun benim için..Nasıl bi travmaysa, hala hayatımı etkiliyo..Bana kazık atan şahıs, yakın bi zmanda öğrendiğime göre, çok fena cezasını buldu..Hemde çok ağır bi şekilde..Öğrendiğimdeyse ne üzüldüm ne sevindim..Olan bana olmuştu zaten, O umrumda değil...İnş sizde size yanlış yapanların, karşılığını yaşadığını görürsünüz..Sizin için de, kendime üzüldüğüm kadar üzüldüm ne hissettiğinizi anlıyorum ki, aynı şeyleri yaşamışız..Alakası yok, başınıza gelenler sizde travma yaratmış.
Ben hem kazık yiyip hem terk edildim, ben de kimseye güvenemiyorum.çözüm bulursanız bana da yazın.
Yazdıklarınız çok rahatlatıcı çok teşekkür ederim..Bu saatte üşenmeyip uzun uzun açıklamışsınız..Terapi muhakkak ise yarar. sizinki psikolojik bozukluk. Ilaclik bir durumu yok.
Ya sinir oluyorum su psikologlarin adam gibi isini yapmayip hemen psikiyatre yönlendirmesine. Ne diye okumuslar o bölümü?
Biraz araştırın. Daha iyi bir psikologa gidin ve deyin ki pskiyatri ilaclari işe yaramadi ben terapi almak istiyorum.
Aile terapisti, iliski uzmani gibi destek olacak yerlerede gidebilirsiniz belki onlar daha iyi yardimci olur.
Ilaclik bir durum yok. Hasta degilsiniz. Gecmiste yasanan bir travma ilacla duzeltilemez. Bunlari uzun uzun konustugum alaninda cok iyi bir pskiyatri var o söylüyor.
Duzeltilmeyecek bir durum yok. Başarabileceginize inanin. Esiniz sizi seviyor ve siz de onu seviyorsaniz ona güvenmeyi öğrenin.
Yazdıklarınız çok rahatlatıcı çok teşekkür ederim..Bu saatte üşenmeyip uzun uzun açıklamışsınız..
İnanın siz söyleyene kadar,ciddi anlamda tekrar gitmeyi düşünmüyordum..Ama bu kez ilgili birini ddinlemeyi bilen birini bulmalıyım..
Teşekkür ederim..Eğer çözüm olacaksa harcanır tabiki ..İnşaallah çözüm olur..Rica ederim. Burda destek olmak icin varız :)
Surekli seni hirpalar bu durum. Devam ettikce daha kötü olabilir. Boyut atlamadan düzelmesi en doğrusu :)
Biraz araştırın gerekirse özele gidin. Biraz para harcarsiniz ama sizin beyninizi yemesinden iyidir.
Iyi bakin kendinize
Güven meselesine hiç girmiyorum, o bambaşka bi sorun benim için..Nasıl bi travmaysa, hala hayatımı etkiliyo..Bana kazık atan şahıs, yakın bi zmanda öğrendiğime göre, çok fena cezasını buldu..Hemde çok ağır bi şekilde..Öğrendiğimdeyse ne üzüldüm ne sevindim..Olan bana olmuştu zaten, O umrumda değil...İnş sizde size yanlış yapanların, karşılığını yaşadığını görürsünüz..Sizin için de, kendime üzüldüğüm kadar üzüldüm ne hissettiğinizi anlıyorum ki, aynı şeyleri yaşamışız..
Terkedilme korkusundan ziyade o yaşadığım depresyonlu günler aklıma geliyo ve tekrar aynı şeyleri yaşayacağım korkusu, kabus günler, bunları göze alamıyorum..Bunlar sürekli kafamda ve kararlarımı davranışlarımı etkiliyo..Peki şu doğru insan olmadığını telkin etmek, eşim bile olsa yapılabilir bi telkin mi..Zamaninda terapi veya ilaç ne uygunsa sonuç almak için denemelisiniz.bekleyerek sadece kendingözeve ilişkinizi yipratirdiniz.
Bu arada bu terkedilme korkunuzu yenmek icin karsinizdaki kisinin o kisi olmadigini,telkin edin kendinize...
Valla manikurlucan sen en azindan postani koyup terk etmissin be, ben once terk edildim sonra herif etmedugunu birakmadi. Bu neyin intikami anlamadim gitti, zaten terk ettin kardesim ustune neden rezil ediyorsun.......neyse.
Simdi evli oldugunuz adam farkli bir insan, o eski herif degil ki. O herifin yaptiklarini yapma durumu yok, kendinize bunu soyleyin(bilincaltiniz yerse tabi:) )
Bir de evlisiniz, bosanmak kolay bir sey degil bilmem rahatlatici olur mu
Herkese selamlar hanımlar..
Sorunumu elimden geldiğince anlatmaya çalışacam..Umarım başarabilirim..
Tam adını ben de koyamasam da, tahmin ettiğim kadarıyla şöyleki, ilişki yasadığım insanlardan ayrılma korkusu..
Daha önce ilk görüştüğüm insan bana büyük bi kazık atıp, ben O'nu terkedince, yaşadığım büyük depresyon tüm hayatıma etki etti sanırım, hala da ediyor..
Şuan evliyim, eskiye dair, O kişiye dair hiçbişey umrumda değil olanları unuttum..Ancak o günlerden bana kalan bi takıntı bu, eşimle tartıştığımızda, eğer ayrılırsak yarın birgün (Allah korusun), naparım nasıl atlatırım, yine o kötü günleri nasıl yaşarım diye düşünüp korkuyorum.Elim kolum bağlanıyor..
Ben bugüne kadar, tabiri caizse, kimseye eyvallahı olmayan biriyim, ama bu korkular, bu düşünceler, beni bambaşka biri yaptı.Esir aldı sanki beni, kısıtladı..
Bi insan nasıl üzülmekten bukadar korkabilir, yada nasıl bukadar üzülebilir..
Belki çok saçma,belki de basit bi sorun gibi görünüyo ama, beni çok yıpratıyo..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?