Affedebilmek...

omtebarla

Üye
Kayıtlı Üye
14 Ağustos 2013
615
20
16
Diğer
Hayatımın sorusudur bir yerde...

Spesifik bir olay üzerinden değil de genel olarak bu konudaki düşüncelerimizi paylaşırız diye yazıyorum. Sizce affetmenin sınırları nelerdir? Bizi gerçekten incittiyse çok değer verdiğimiz birileri onları affedebilmek için özür dilemelerini beklemeli miyiz?

Unutabilmiş, bazı acıları yüreklerinde sindirebilmiş ve hayatla bu bakımdan barışabilmiş hanımlar var mı aramızda?

İçimin bomboş olduğunu hissediyorum bazen. İnsanların beni incitebilmelerine izin verdiğim için bir yanım kırgın kendime. Diğer yanım şaşkın, sanki bir cenderedeyim. Kafam karışık...
 
eskıden daha kıncı ve asla affetmeyen bırıydım
evlenınce torpulendım sanırım
pek bı affedıccı oldum
oyle herseyı duymamayı ogrendım.

ama kocam dısında hıckımseyı hala affetmıyorum kolay kolay
affetsemde sevıyelı bı affetme oluyor
 
Kendi açımdan değerlendiricem olayı sen neresini alırsan ona göre bak olaya:

Son bir kaç yılda yaşadığım çok ağır olaylar oldu. İnsanlar ciddi anlamda hayatımın kazığını attılar diyebilirim. Çok öfkelendim çok üzüldüm çok da kırıldım ama en çok da kendime kırıldım. Çok uzun bir süre onları affedersem içimdeki acıyı söndürebilirim sandım, ama affetmek bana çok ağır geldi bunu hakettiklerine inanmıyordum çünkü. Zaman içerisinde olayları sadece kendi bildiklerimle çözemeyeceğimi anladım, ve bu acıyı atlatmak için onlardan çok kendimi affetmem gerektiğini öğrendim. Hatalarımı öğrendim, sınırlarımı istediklerimi ve istemediklerimi. Kendimi şartlı affettim kısacası bu hataları tekrarlarmamak üzere. O insanları ise tamamen sildim. 4 yıl oldu mu bilmiyorum olaylar geçeli benim için hiçbirşey ifade etmiyorlar, zihnimi meşgul etmiyorlar, üzmüyorlar tasalandırmıyorlar da. Affetmedim, iki dünyada da affetmem. Ama şu dünyada bir daha gözüme gözükmesinler yeterli.
Bu benim bir kategorim.
Diğer bir kategorim ise yakın bir arkadaşım tarafından gereksiz bir anda topa tutuldum. Olayın ne olduğunu çözmek için çok kırılmış dahi olsam ayağına gittim kendi kırgınlıklarını öğrendim ve karşılıklı özür diledik, çünkü bana göre dostluğumuz kırgınlıklarımızdan daha mühimdi. Ama sonra bu dostumun benim arkamdan istemediğim biçimde konuştuğunu aslında biz barışırken kendi için kendi hırslarını tatmin ettiğini öğrendim ve hayatımdan çıkardım. İstediği hali görebilir. Artık affetmem de bu saatten sonra.

Affetmek sadece o insanları hayatına geri katacaksan gerekli birşey bana göre, diğer türlü hiç gerek yok. Sana zarar vereceklerine uzak kalsınlar çok daha iyi.
 
ama affeden ınsanlar gözumde cok yuce ınsanlar.
o olgunluga ulasmak ıstıyorum
 
Rabbimin merhametini hatırlatırım kendime sürekli ama sürekli.............. ne büüyüüük hataları ne büyük günahları bir tövbeyle affettigini........ Peygamberimizin ne kötülükleri bile merhametle yaklaştığını......... ve ben ozaman derim ki ya bana nolduki bu büyük merhametlerin yanında .. Affetmek Allaha mahsus der ve herşeyi Rabbime bırakırım....... çok kalbim kırıldı ama Rabbim beni benden daha çok sever hesabı O na bırakırım merhamet gibisi varmı......
 
affetmek..belki de hayattaki en zor şeylerden biri.. benim için affetmek dendiğinde, bunun bir derecesi var. gündelik küçük hataları affedebilirim. herkes affedebilir aslına bakılırsa.ama çok sevdiğim, karşısında savunmasız kaldığım biri beni yüreğimden hançerlemişse, işte o zaman bunu yapmakta çok zorlanıyorum. henüz yapamadım mesela.oysa affedebilmek erdemdir.. affedebilmek özgürleşmektir..affetmek bence ruhun özgürleşmesi.ona yüklediğin anlamı ondan geri almak.. tekrar kaldığın yerden devam edebilmek.. bilmiyorum, sanırım henüz bunu yapabilecek olgunluğa erişemedim. yapabilen varsa ne mutlu onlara :)

bir de güzel bir söz biliyorum,

bir olayı affettikten sonra oraya bir işaret kazığı çakmanın hiçbir anlamı yoktur
 
Kızlar çok teşekkür ederim güzel paylaşımlarınız için. Sevdiğim insanları kaybetmemek için başkası yapsa bir daha asla yüzüne dahi bakamayacağım bir çok şeyi görmezden geldim ve halada geliyorum.

Sonra aklıma gelince bazı şeyler öfkem dalga dalga artıyor. Acaba benim saf duygularım bu insanlarda var mı bana karşı diyorum. Ya yoksa, ya ben sadece kendimi kandırıp, kullandırıyorsam? Ya küçük düşürüyorsam kendimi

Dedim ya karışığım çok...
 

sen herseyın farkında ol
kımın ne mal oldugunu bıl
sadece susman ve saygı duyman gerektıgı ıcın sus ve saygı duy
zaman herseyın ılacıdır,sevdıgın ınsanda gun gelır egrıyı dogruyu görur
sen gösterme bunu ona
akısına bırak herseyı
 
evet sacmalamısım..sevdıgın ınsanları sırf sevdıgın ıcın affedıyosun herhalde? bu mu dogrusu?
anam cocuktan okudugumu anlıyamıyorumkı
 

canım affetmek unutmak demek değildir aslında. ben birini affettiğimde veya birinin kusurunu görmezden geldiğinde Allah'ın da benim başka kusurlarımı kapattığını ve affettiğini düşünürüm. işte bu yüzden affetmek güzeldir.
bazen bazı insanlar beni incittiğinde onu görmezden gelirim. sonra uygun bir ortamını bulduğumda senin bu davranışın beni çok incitti fakat ben senin o anki çocukluğuna veya cahilliğine verdim derim. affettim derim. bunu söylediğimde onun o hareketini aslında unutmadığımı ve affederek erdemli bir harekette bulunduğumu gösteririm.
sonrasında ise içimi bir huzur kaplar
 
sevdıklerını affet ama kendını kullandırtma dıyıp toparliiim
 

Yapabiliyor musun bunu gerçekten
 

ne güzel yazmışsınız......
 
dıyorum ya ben kıncıyım.
bı tek kocama kın tutmamaya calısıyorum..
affetmem gereken ınsanlar var,ama ben henuz o olgunluga ulasıp onları affedemedım
durup durup hatırlıyorum yaptıkları seyı
ama aynı aıle ıcındeyız,zor oluyor
ozellıkle kocam acısından
yınede asla affım yok onlara karsı (eltım ve kaynım)
 

evet ya hakikaten çok ama çok güzel yazmışsınız
 
Ben çabuk unuttuğumu,kolay affettiğimi düşünürdüm ama evlendikten sonra sanırım değiştim biraz..
hayatımdan çok kolay sildiğim insanlar oldu şu 2 yıl içinde..
ama bir yandan da her şeye rağmen konuşmak durumunda olduklarım var,içimden kızgın ve kırgın olduğum ama genel huzur açısından sustuğum..
 
Ben vicdanimdan oturu cok uzun sure kizamiyorum kimseye. Kinci bir insanim esasinda, ama belli bir sure sonra icimde kin min kalmaz.
Eski sevgilimden cok cektim. Hayatimi karatti, guzelim okulumu uzatma sebebim oldu, psikolojimi bozdu, her seyden once duygularimla oynadi. onu affedemem zannediyordum ama gecenlerde facecooktan profil resmini gorunce "hey gidi" dedim. sadece guzel seyleri hatirladim. ama seviyor muyum, hayir. ettiklerini unuttum mu? hayir. hala etkisi altindayim yasattiklarinin.
Cok kazik da yedim arkadaslarimdan, dilerim ki karsilastirmasin Rabbim onlara beni tekrar, unutmadim da alistim.
Onlarin da dusundugu bir sey vardir elbet kazik atarken, kiminin huyu bozuk, kiminin kani bozuk bilemiyorum.
Kimi de bana "ders vermek" amacli girmistir hayatima diyerek affediyorum, huzur veriyor.
(Ama hayatta tek bir insani asla affetmem, asla sevmem. o da su an devletin topragini karis karis satan, sulu gozlu(!) samimiyetsiz yaratik, evlat olsa sevmem, sevilmez o derece igreniyorum ve adini duydugum anda reaksiyona giriyor vucudum.)
:113::113:
 
bende kolay kolay affedemiorum...
hele ki sevdiğim birinin canının yanmasına sebep olmuş bişey yapmışsa... kendimden çok ailemi düşünürüm çünkü...
bi de kinciyim ben galiba..
unutamıorum bana yapılan bi haksızlığı...
onunla barışıorum ama yine onunla zaman geçirirken birden yaptığı şeyler aklıma geliyor buz gibi soğuyorum :26:
 

çok doğru.....
bizim affedip affetmememiz önemli değil.Allah affetsin
 

onlar gibi hakikaten tövbe edeni yer gök sırtında taşır bırak affetmemeyi
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…