MutluHuzurluBereketli
Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
- 1 Kasım 2016
- 3.839
- 4.899
- 133
- Konu Sahibi MutluHuzurluBereketli
-
- #1
Eşimle 4 senedir evliyiz. Bir bucuk yaşında bir kızımız var. Çocuktan sonra karı-koca ilişkimiz biraz bozuldu ve sanırım bu da iletişimimize yansıyor. Nasıl çözeceğiz hiç bilmiyorum.
Tanıştığımızda aşık olduk birbirimize. Haftasına evleniriz biz dedik. Aramızda mesafelerin olması da bunu pekiştirdi. Her sey ikimizin istediği gb oldu. Annesi, kardeşi karışmak istediğinde hep engel oldu. O nasıl isterse her sey oyle olacak dedi ve oyle de oldu. Her ikinizde ailelerimizden uzaktayız. Senede iki kez görüyoruz ailemizi. Bir kez onlar gelir, bir kez biz gideriz. Annesi evimizde de kendi düzenini oluşturmak ister her seferinde onda da benden tarafa cikar, bana sormadan değişiklik yapmamasını ister. Lohusa kadının hissettiklerini, nasıl davranılması gerektiğini anlatan bir yazı okumuştum esime doğumun son zamanları. Birebir hepsini uyguladı. Annesiyle aramızdaki dengeyi yine korudu. Her zaman ki gb benden taraf oldu. Hep söylediği sen haklisin karıcığım. Anlayışlı bir insan.
Sorun ne diyeceksiniz . Ben bu adama tahammülsüzüm artık! Beni ve cocugu duymamasına tahammül edemiyorum ve sesimi yükseltiyorum. Hiç sesini yükseltmeyen bir insan. Azıcık yükseldiğini fark etse özür diler hemen.
Ben çocukluğumdan beri fevri, sinirli bir insanım. Tanışma , nişanlılık sürecinde gördü biliyor bu yönümü. Alıştım diyor.
Bunlar aklıma geldikçe her şeyin en iyisini hak ediyor, iyi davranacağım diyorum fakat o an cocuk beş jere baba diyir ve "efendim" demiyor yaa dellenip müdehale etme geregi duyuyotum. En son sen beni azarlamaya yer ariyorsun dedi. Oyle degil. Su cocuk ya da ben bir sey sordugumuzda cevap ver sade diyorum. Dalmisim ozur dilerim. Özür dileme dedim. Surekli tekrarlayan hatalar icin özür dilenmez.
Bu durumu ben mi fazla abartıyorum, idare mi etmeliyim bilmiyorum, edemiyorum. O bir sey anlatirken ben de onu dinlemiyorum artik! Sordugu sorulara cevap vermiyorum. Nasil hissediyorsun diyorum. Haklisin ozur dilerim...
Çözemiyoruz. Bağırmamdan rahatsız diye psikologa gidiyorum. Beraber gelmeniz gerek dedi. Daha söylemedim. Icimden " birak gittigi re jadar gitsin, kopsun ipler" diyorum. Sonra eften püften bir sebep birikip birikip mi kopacak, diyorum.
Bu adama yaptıklarım haksızlik, fajat engel olamıyorum kendime. Hep aklıma savciya gidip ifade verdigim ve sonrasinda noldu diye sormamasi geliyor. Insan boyle onemli bir durumu merak etmez mi? Anlatmak istedim( kalabalik bir ortamdi) yeri degil dedi sustum. Aksam eve gidince sorsun diye bekledim sormadi. O gün bu gündur onun da isi ile anlattıgı heyecanlarri sevincleri huzunleri dinlemiyorum. Anliyor mu sanmam. Eskisi gb dinlemiyorsun diyor. Evet diyorum.
Yine ağlıyorum. Her anda yanımda olan adamı o zaman yanımda olup dinlemedigi icin suclu ilan ettim. Affedemiyorum.
Tanıştığımızda aşık olduk birbirimize. Haftasına evleniriz biz dedik. Aramızda mesafelerin olması da bunu pekiştirdi. Her sey ikimizin istediği gb oldu. Annesi, kardeşi karışmak istediğinde hep engel oldu. O nasıl isterse her sey oyle olacak dedi ve oyle de oldu. Her ikinizde ailelerimizden uzaktayız. Senede iki kez görüyoruz ailemizi. Bir kez onlar gelir, bir kez biz gideriz. Annesi evimizde de kendi düzenini oluşturmak ister her seferinde onda da benden tarafa cikar, bana sormadan değişiklik yapmamasını ister. Lohusa kadının hissettiklerini, nasıl davranılması gerektiğini anlatan bir yazı okumuştum esime doğumun son zamanları. Birebir hepsini uyguladı. Annesiyle aramızdaki dengeyi yine korudu. Her zaman ki gb benden taraf oldu. Hep söylediği sen haklisin karıcığım. Anlayışlı bir insan.
Sorun ne diyeceksiniz . Ben bu adama tahammülsüzüm artık! Beni ve cocugu duymamasına tahammül edemiyorum ve sesimi yükseltiyorum. Hiç sesini yükseltmeyen bir insan. Azıcık yükseldiğini fark etse özür diler hemen.
Ben çocukluğumdan beri fevri, sinirli bir insanım. Tanışma , nişanlılık sürecinde gördü biliyor bu yönümü. Alıştım diyor.
Bunlar aklıma geldikçe her şeyin en iyisini hak ediyor, iyi davranacağım diyorum fakat o an cocuk beş jere baba diyir ve "efendim" demiyor yaa dellenip müdehale etme geregi duyuyotum. En son sen beni azarlamaya yer ariyorsun dedi. Oyle degil. Su cocuk ya da ben bir sey sordugumuzda cevap ver sade diyorum. Dalmisim ozur dilerim. Özür dileme dedim. Surekli tekrarlayan hatalar icin özür dilenmez.
Bu durumu ben mi fazla abartıyorum, idare mi etmeliyim bilmiyorum, edemiyorum. O bir sey anlatirken ben de onu dinlemiyorum artik! Sordugu sorulara cevap vermiyorum. Nasil hissediyorsun diyorum. Haklisin ozur dilerim...
Çözemiyoruz. Bağırmamdan rahatsız diye psikologa gidiyorum. Beraber gelmeniz gerek dedi. Daha söylemedim. Icimden " birak gittigi re jadar gitsin, kopsun ipler" diyorum. Sonra eften püften bir sebep birikip birikip mi kopacak, diyorum.
Bu adama yaptıklarım haksızlik, fajat engel olamıyorum kendime. Hep aklıma savciya gidip ifade verdigim ve sonrasinda noldu diye sormamasi geliyor. Insan boyle onemli bir durumu merak etmez mi? Anlatmak istedim( kalabalik bir ortamdi) yeri degil dedi sustum. Aksam eve gidince sorsun diye bekledim sormadi. O gün bu gündur onun da isi ile anlattıgı heyecanlarri sevincleri huzunleri dinlemiyorum. Anliyor mu sanmam. Eskisi gb dinlemiyorsun diyor. Evet diyorum.
Yine ağlıyorum. Her anda yanımda olan adamı o zaman yanımda olup dinlemedigi icin suclu ilan ettim. Affedemiyorum.