Gerçeklikten koptum ve geri dönemiyorum.

Yazdıklarınızın tamamını okudum, durumun farkinda ve bilinctesiniz kendinize yukardan bakabiliyorsunuz bu çok güzel . Şayet durumun farkında olan birinin bu durumun iyiye işaret olmadığını, ciddi olduğunu ve yoğun terapi alması gerektiğini bilir. Yasadiklarinizdan dolayı kendi kendinizi yalnizlastirmis ve bir dünya kurmussunuz şuan o dünyada yaşıyorsunuz. Çıkmak için yardım lazım . Benim tavsiyem -burda devlet psikoloğu olan hanımları tenzi ederek söylüyorum - devlete gidip fayda elde edeni görmedim terapi konusunda . Hasta sayısı aşırı fazla ve tedaviler sınırlı vakitle yetersiz . Kendinize bir bütçe ayırın ve ciddi bir tedaviye başlayın ayrıca bazı gruplara girip kendinizi yalnızlıktan ve kendi dunyanizda kalmaktan da kurtarın. Evet pahalı bir süreç ve evet zor ama akıl sagligi bir gitti mi geri gelmez . Ben bir terapist değilim, psikoloji eğitimi almadım ama ilgim var ve çok olur gözlemlerim açıkçası durumunuza bir an önce dur demek gerekiyor o raddedesiniz. Bunu siz yapabilirsiniz farkındalıkli bir kadinsiniz
 
Beyondparadise .!.:
İlerleme kaydedebiliyor musun?
Genişletmek için tıkla...
Vallahi dun o bahsettigim unluyu stalkladim ama yanindakileri stalkmadim. Sayilir mi? Bir de icimde kaldi; universite egitimi almayi istiyorum. O yuzden seneye sinava girmek icin (bu sene girmemistim) ders calisiyordum, 2 gundur notlarimi derliyorum o konuda ilerleme kaydettim.
 
Son düzenleme:
hln09 .!.:
Yazdıklarınızın tamamını okudum, durumun farkinda ve bilinctesiniz kendinize yukardan bakabiliyorsunuz bu çok güzel . Şayet durumun farkında olan birinin bu durumun iyiye işaret olmadığını, ciddi olduğunu ve yoğun terapi alması gerektiğini bilir. Yasadiklarinizdan dolayı kendi kendinizi yalnizlastirmis ve bir dünya kurmussunuz şuan o dünyada yaşıyorsunuz. Çıkmak için yardım lazım . Benim tavsiyem -burda devlet psikoloğu olan hanımları tenzi ederek söylüyorum - devlete gidip fayda elde edeni görmedim terapi konusunda . Hasta sayısı aşırı fazla ve tedaviler sınırlı vakitle yetersiz . Kendinize bir bütçe ayırın ve ciddi bir tedaviye başlayın ayrıca bazı gruplara girip kendinizi yalnızlıktan ve kendi dunyanizda kalmaktan da kurtarın. Evet pahalı bir süreç ve evet zor ama akıl sagligi bir gitti mi geri gelmez . Ben bir terapist değilim, psikoloji eğitimi almadım ama ilgim var ve çok olur gözlemlerim açıkçası durumunuza bir an önce dur demek gerekiyor o raddedesiniz. Bunu siz yapabilirsiniz farkındalıkli bir kadinsiniz
Genişletmek için tıkla...
Cok tesekkur ederim. Bir keresinde sevdigim bir yazarin kursuna gittim, yazmakla ilgili teknik detaylar internetten ogrenilebilir, benim amacim benimle ayni ilgi alanina sahip birileriyle tanismakti; ancak su anda guvenlik gorevlisiyim ya kotu hissettim. Cunku kadinin kursuna katilan herkes ust siniftandi. Cerrahlar, yuksek muhendisler, produksiyon amirleri, sohretli oyuncular vardi. Hatta iclerinden biri Paris'ten gunubirlik olarak sirf bu kurs icin gelip geri Paris'e donuyordu her hafta, saka degil. Benim guvenlik oldugumu bilmeden (cunku ben kendimi tanitirken meslek soylemedim) bir keresinde "hadi simdi de varos bir karakter olusturalim, guvenlik olsun." dediler. 😅 yilmadim, birileriyle sohbet etmeye calistim, yazdiklarimdan birkac paragraf okumak ister misiniz dedim; ancak kimse ok demedi biz yogunuz dediler ben de gitmedim bir daha. Ama baska etkinlikler ve bana daha uygun ortamlar arayacagim, o asamaya asama asama gelebilirim belki, henuz onlarla ayni olmadigim icin basarili olmamis olabilirim.
 
bilinmeyensaati .!.:
Cok tesekkur ederim. Bir keresinde sevdigim bir yazarin kursuna gittim, yazmakla ilgili teknik detaylar internetten ogrenilebilir, benim amacim benimle ayni ilgi alanina sahip birileriyle tanismakti; ancak su anda guvenlik gorevlisiyim ya kotu hissettim. Cunku kadinin kursuna katilan herkes ust siniftandi. Cerrahlar, yuksek muhendisler, produksiyon amirleri, sohretli oyuncular vardi. Hatta iclerinden biri Paris'ten gunubirlik olarak sirf bu kurs icin gelip geri Paris'e donuyordu her hafta, saka degil. Benim guvenlik oldugumu bilmeden (cunku ben kendimi tanitirken meslek soylemedim) bir keresinde "hadi simdi de varos bir karakter olusturalim, guvenlik olsun." dediler. 😅 yilmadim, birileriyle sohbet etmeye calistim, yazdiklarimdan birkac paragraf okumak ister misiniz dedim; ancak kimse ok demedi biz yogunuz dediler ben de gitmedim bir daha. Ama baska etkinlikler ve bana daha uygun ortamlar arayacagim, o asamaya asama asama gelebilirim belki, henuz onlarla ayni olmadigim icin basarili olmamis olabilirim.
Genişletmek için tıkla...
Hepsinden önce terapi terapi terapi 🌸
 
bilinmeyensaati .!.:
Vallahi dun o bahsettigim unluyu stalkladim ama yanindakileri stalkmadim. Sayilir mi? Bir de icimde kaldi; universite egitimi almayi istiyorum. O yuzden seneye sinava girmek icin (bu sene girmemistim) ders calisiyordum, 2 gundur notlarimi derliyorum o konuda ilerleme kaydettim.
Genişletmek için tıkla...

Sayılır ama planlama yapman birde süreleri not alman lazım , böyle bir günlük tutarsan hem kendin görürsün hemde profesyonel birine ulaştığında muayene süreni epey kısaltırsın
 
ben sizi hiç ezik falan bulmadım neden kendinizi böyle etiketliyorsunuz ki? kendinize yeni bir hayat kurmayı başarmışsınız tek yapmanız gereken şey parlamak.
kendinizi ifade etme gücünüz, ailenizden bağımsızlaşabilmeniz, çalışmaya olan isteğiniz vs bunlar çoğu kişide yok. tek sorun ortamınızı bulamamışsınız bi türlü.
 
ben sizi hiç ezik falan bulmadım neden kendinizi böyle etiketliyorsunuz ki? kendinize yeni bir hayat kurmayı başarmışsınız tek yapmanız gereken şey parlamak.
kendinizi ifade etme gücünüz, ailenizden bağımsızlaşabilmeniz, çalışmaya olan isteğiniz vs bunlar çoğu kişide yok. tek sorun ortamınızı bulamamışsınız bi türlü.
bilinmeyensaati .!.:
Cok tesekkur ederim. Bir keresinde sevdigim bir yazarin kursuna gittim, yazmakla ilgili teknik detaylar internetten ogrenilebilir, benim amacim benimle ayni ilgi alanina sahip birileriyle tanismakti; ancak su anda guvenlik gorevlisiyim ya kotu hissettim. Cunku kadinin kursuna katilan herkes ust siniftandi. Cerrahlar, yuksek muhendisler, produksiyon amirleri, sohretli oyuncular vardi. Hatta iclerinden biri Paris'ten gunubirlik olarak sirf bu kurs icin gelip geri Paris'e donuyordu her hafta, saka degil. Benim guvenlik oldugumu bilmeden (cunku ben kendimi tanitirken meslek soylemedim) bir keresinde "hadi simdi de varos bir karakter olusturalim, guvenlik olsun." dediler. 😅 yilmadim, birileriyle sohbet etmeye calistim, yazdiklarimdan birkac paragraf okumak ister misiniz dedim; ancak kimse ok demedi biz yogunuz dediler ben de gitmedim bir daha. Ama baska etkinlikler ve bana daha uygun ortamlar arayacagim, o asamaya asama asama gelebilirim belki, henuz onlarla ayni olmadigim icin basarili olmamis olabilirim.
Genişletmek için tıkla...
hangi yazarın kursu acaba? ben de çok istiyorum
 
Cileklivanilinn .!.:
ben sizi hiç ezik falan bulmadım neden kendinizi böyle etiketliyorsunuz ki? kendinize yeni bir hayat kurmayı başarmışsınız tek yapmanız gereken şey parlamak.
kendinizi ifade etme gücünüz, ailenizden bağımsızlaşabilmeniz, çalışmaya olan isteğiniz vs bunlar çoğu kişide yok. tek sorun ortamınızı bulamamışsınız bi türlü.

hangi yazarın kursu acaba? ben de çok istiyorum
Genişletmek için tıkla...
Ayfer Tunc'un kursuydu. Cok iyi bir yazardir. Sizin icin baktim ama su anda sahibi oldugu yazmak atolyesinde baska kurslar var, kendisinin aktif kursu yok. Pek interaktif gecmiyordu bu arada, sadece o anlatiyordu, yazdiklarinizi gosterme sansiniz olmuyordu, oyle degisik bir ortam goreyim derseniz dusunebilirsiniz ama dedigim gibi interaktif gecmedi, bunu da bilin. Bu arada cok tesekkur ederim.
 
ben sizi hiç ezik falan bulmadım neden kendinizi böyle etiketliyorsunuz ki? kendinize yeni bir hayat kurmayı başarmışsınız tek yapmanız gereken şey parlamak.
kendinizi ifade etme gücünüz, ailenizden bağımsızlaşabilmeniz, çalışmaya olan isteğiniz vs bunlar çoğu kişide yok. tek sorun ortamınızı bulamamışsınız bi türlü.
bilinmeyensaati .!.:
Cok tesekkur ederim. Bir keresinde sevdigim bir yazarin kursuna gittim, yazmakla ilgili teknik detaylar internetten ogrenilebilir, benim amacim benimle ayni ilgi alanina sahip birileriyle tanismakti; ancak su anda guvenlik gorevlisiyim ya kotu hissettim. Cunku kadinin kursuna katilan herkes ust siniftandi. Cerrahlar, yuksek muhendisler, produksiyon amirleri, sohretli oyuncular vardi. Hatta iclerinden biri Paris'ten gunubirlik olarak sirf bu kurs icin gelip geri Paris'e donuyordu her hafta, saka degil. Benim guvenlik oldugumu bilmeden (cunku ben kendimi tanitirken meslek soylemedim) bir keresinde "hadi simdi de varos bir karakter olusturalim, guvenlik olsun." dediler. 😅 yilmadim, birileriyle sohbet etmeye calistim, yazdiklarimdan birkac paragraf okumak ister misiniz dedim; ancak kimse ok demedi biz yogunuz dediler ben de gitmedim bir daha. Ama baska etkinlikler ve bana daha uygun ortamlar arayacagim, o asamaya asama asama gelebilirim belki, henuz onlarla ayni olmadigim icin basarili olmamis olabilirim.
Genişletmek için tıkla...
hangi yazarın kursu acaba? ben de çok istiyorum
bilinmeyensaati .!.:
Ayfer Tunc'un kursuydu. Cok iyi bir yazardir. Sizin icin baktim ama su anda sahibi oldugu yazmak atolyesinde baska kurslar var, kendisinin aktif kursu yok. Pek interaktif gecmiyordu bu arada, sadece o anlatiyordu, yazdiklarinizi gosterme sansiniz olmuyordu, oyle degisik bir ortam goreyim derseniz dusunebilirsiniz ama dedigim gibi interaktif gecmedi, bunu da bilin. Bu arada cok tesekkur ederim.
Genişletmek için tıkla...
tüh ya. peki yüzyüze miydi online mi
 
Cileklivanilinn .!.:
ben sizi hiç ezik falan bulmadım neden kendinizi böyle etiketliyorsunuz ki? kendinize yeni bir hayat kurmayı başarmışsınız tek yapmanız gereken şey parlamak.
kendinizi ifade etme gücünüz, ailenizden bağımsızlaşabilmeniz, çalışmaya olan isteğiniz vs bunlar çoğu kişide yok. tek sorun ortamınızı bulamamışsınız bi türlü.

hangi yazarın kursu acaba? ben de çok istiyorum

tüh ya. peki yüzyüze miydi online mi
Genişletmek için tıkla...
Onunde bilgisayar vardi, ayni anda hem sinifta (Sisli'de bir yerde) yuz yuze anlatiyordu, hem de bilgisayarda izleyenler oluyordu. Hem online hem yuz yuze yani. Laf aramizda ona birkac mail ve telefonla uygun bir uslupla sitem ettim, interaktif olmasini beklemistik hocam, bu kurslarin temeli genelde boyle boyledir, web sitenizde bir cumlede interaktif olacagi yaziyordu, tabii ki ekibinizden biri gozden kacirip bu sekilde yazmis olabilir kasitli yaniltma olmadigini biliyoruz, sizden eminiz diye. (cevap vermedi ama gordugunu biliyorum.) Bir daha acarsa kendisi bu kez ne yapar bilmiyorum; size kurslardansa work shoplari gunluk sohbetleri tavsiye ederim, mesela yekta kopan gibi isimler de boyle gunluk soylesiler duzenliyor. Girisken biriyseniz hem zevk alir hem bilgi edinir hem de anlasacaginiz birileriyle tanisirsiniz (ben bunlari denemedim ama internette bakiyorum)
 
bilinmeyensaati .!.:
Çok teşekkür ederim
Yaratıcı hikâyeler kurgulayabiliyorum; ancak öyle tembelleştim ki başladığım hiçbir şeyi bitiremez oldum.
Kendime telkin vermeye calisiyorum. Bir yerde okumustum. "Besleme" diyordu. "Degistirmeye calisma, duzeltme, sadece takintini besleme, yeter." Ne zaman onlarin videosunu acacak olsam kendime "acma, besleme" diyorum keske tam basarabilsem
Genişletmek için tıkla...
Evet çünkü bir seyi 17 saniyeden cok düşünürsen kafanin icinde yer edinmeye başlar. Ama sen de sanki epeycene bir düşünürsem mutlak bir closure yapacak kadar çözerim kendi icimde ve bir daha açmam diye düşünüyorsun.

Ben seni Albert Camus e benzettim ve cok sevdim :) yaratici bir insansin tam klasik yazabilecek yalniz ve dogru miktardaki kırıklikta kafan :) cok baska yerlere hakikaten gelebilirsin. Ama kendini kanalize etmezsen adhd ye dönersin burdan gibi duruyor :). Camus'nün Yabancı romanini okudun mu? Okumadiysan:

Kitaptaki kahraman cinayetten tutuklanıo ve hapishaneye konuyor. Burada, fiziksel olarak özgürlüğü kısıtlanmış ama zihinsel olarak hala serbest temel mantik bu. Özellikle gözlem yaparak, hayal kurarak ve anılarını hatırlayarak, dış dünyayla bağ kurmaya çalışıyor mesela denizi, kadınları, güneşi, sigarayı hatırlıyor camdan süzülen ışıkları izliyor kendini dışarıda hayal ediyor. O sekilde bi cope etme mekanizmasiyla hapishanenin rutiniyle barışıo ve iç dünyasında bir düzen kuruyor.

Yani insan anlamsız bir dünyada yaşar ama yine de yaşar, alışır ve anlamı kendi içinde yaratır. Sen hayal kurarak miserable hayatindan kaça da bilirsin tam tersi güzel bi hayatini çöpe de cevirebilirsin. Ben mesela ikinci gruptanim :)) insanlarin cogu da oyle bence en azindan anksiyete sahibi olanlar. Hicbir sorunum yok, karnim tok, iliskilerim iyi sosyallesiyorum para kazaniyorum sagligim yerinde bir bakıyorum on yil once beni sinir eden bir olay dönüyor kafamin icinde. O an vucudun verdigi tepkiler sanki o kötü olayi su an yasiyormuscasina. E bunun tam tersi niye olmasin. Kotu bir ortamdasin, sartlarin kotu, hayatindan memnun degilsin eee baska guzel bir hayatta hayal et kendini o zaman... Ki bu benim daha bi hayran oldugum kafa ama iste senin dedigin gibi gerceklik algisini ortadan kaldiriyor.

O yuzden ortaya ve ana fikre geliyoruz ya da gelmemiz gerekiyor tam da o noktada: Absurd bir dünyada anlam arayışıyla yüzleşmek ve bu anlamsızlık karşısında dürüst, bilinçli bir şekilde yaşamayı seçmeli insan. Çünkü hayatın nesnel bir anlamı yok; ama insan bu anlamsızlıkla yüzleşip kendi varoluşunun sorumluluğunu alarak yaşamaya devam edebilir neticede.

Velhasıli benim önerim bu özelliğini yaratici bir alana yönelmek için kullan sınırlarını zorla bir kac gömlek yüksel ve sonra mumkun mertebe orda kal hem soyut hem somut olarak.
 
Son düzenleme:
İçime öküz oturdu resmen. Çok üzgünüm ya. Umarım gerekli tedavilere ulaşabilirsiniz. İstanbuldaysanuz whrutomer var. Maddi durumu yetersiz olanlara ücretsiz destek veriyorlar. lütfen randevu alıp derdinizi anlatın.
 
bilinmeyensaati .!.:
Hepinize merhaba. Buraya çaresizce yazıyorum. Aslında kendi kendimi çaresiz bırakıyorum, farkındayım. Dertleşecek insanlara çok ihtiyacım var. Birkaç psikiyatra gittim; ancak pek sohbet etmedik, ilaç verdiler yalnızca (devlet hastanesi) ve ilacın etki edeceğinden yana karamsarım.
Uzun yıllardır hayallerde yaşıyorum. Daydreamingin dozunu kaçırdım. Mimiklerle, hareketlerle, konuşarak, eşlik ederek hayalin içine girme; şizofreninin bilinçli olan versiyonunu yaşıyorum. sosyal medyada gördüğüm rastgele birini stalklıyorum ve ilgimi çeken bir şey görürsem işim gücüm artık o oluyor. Bir zararım ya da iletişime geçme çabam yok, sadece stalklıyorum. O kişi olasım geliyor, mümkün olmadığı için ağlıyorum. Mesela burnumu yaptırmak istediğim bi dr vardı, kızını da paylaşmış ameliyatlarını paylaştığı hesapta, gördüm, stalkladım, kızı ev hallerini çekip youtube'a atıyordu. Doktor, kızını çok seviyordu ya da öyle yansıtıyor, ailecek araları çok iyi gibiydi, dr yakışıklıydı da. O kadar yakışıklı babasının olması, kızın çok güzel olması, eğlenceli videolar çekmesi, iyi ama mütevazı bir aile yaşantası resmetmesi beni çok kıskandırdı. O kızı senelerce stalkladım hedabi herkese acikti. O kız evli şu sıralarda. Allah mutlu mesut etsin. Artık stalklamıyorum onu. Daha eğlenceli hayatlar buldum lol.
Dünyayı gezen bir adam buldum sonra instagramda, güya onun ailesindendim abi kardestik onunla. beraber geziyorduk güya. Her an hikâye kuruyorum kafamda, ayağımı sakatlamışım beni hastaneye götürmüş. Hep sen mi beni gezdireceksin deyip ben onu hiç bilmediği bir ilginç cafeye götürüyorum filan güya. Erkek arkadaşım oluyor, onunla tanıştırıyorum, şakalaşıyor benimle şakasına mahçup ediyor beni.
Şu sıralar çok kötüyüm. Çünkü şimdiki stalkladığım kişi, kendi başarısızlıklarımla çok sert yüzleştirdi beni. Sürekli ağlıyorum ve kendimi günden güne daha az seviyorum.
Bir ünlü var; yaşlı biri. Ancak oldukça elit ve iyi, eli yüzü düzgün biri. (En azından ekran personası öyle.) Onun yanında çalışan elemanları kıskandım çünkü o elit ortamda 18-20 yaşlarından beri onunla çalışıyorlar ve o ünlü de onları çok seviyor ve sayıyor. Ben 27'yim, onların şimdiki yaşı da benimkine yakın. Düşünün, neredeyse hayatları boyunca hep öyle elit ortamda durmuşlar. Ben o yaşta, derslerim çok iyi olmasına rağmen okulu bırakmış, a101'de çalışmaya başlamıştım, çıplak ellerimle çitileye çitileye yer paspası temizliyordum ben o yaşta. Halbuki aşağı yukarı benzer okulları kazanmışız, onlar da bir noktadan sonra okumamış, ben de. Onlar o ünlünün yanına girmiş, ama ben a101'e. Neden ben doğru kararı veremedim; ancak onlar vizyonlu oldu. Neden ben bu yaşımda hâlâ sihirli annemi izliyorum, büyümedim, başkaları büyüdü ben neden küçük kaldım, cevabını kendime veremiyorum. Neden böyleyim sorusunun cevabını verememek beni derinden yaralayıp üzüyor.
Burada hayli zaman önce değinmiştim aile hayatıma.
Ben ortaokulda çok değiştim. Çünkü yeni gittiğim bir okulda çok zorbalık gördüm ama başa çıkmayı başaramadım, cevap vermeyi, kendimi savunmayı başaramadım. İçe kapanıktım. Bunu yadırgadılar. Bakalım konuşacak mı diye başımdan aşağı su döktüler, bir yerlere kitlediler, onların istediklerini yapıp da çöplerini atmadığım ve başka isteklerini yapmadığım için itip kaktıkları, vurdukları, cnsel laflar soktukları da oldu. O okulun ortami kotuydu, okulun geneli zorbaydi. O zamanlarda öğretmenlerime şikayet ettim; pek bir sey yapılmadı, hatta rehberlik ogretmeni gulerek, ceza mi verecegimizi sandin ki demisti, özür dileyip 2 gün sonra yine devam ediyorlardı. Bir sure sonra hic konusmamaya ve hic yerimden kalkmamaya basladim; ancak tepki vermemi saglamak icin esyalarima zarar vermeye, saclarima kagit toplari atmaya basladilar. Agir laflar ettiler, travesti suratli, erkek sesli... sen kiz misin ki? Cirkin... sosyal yeteneklerim cok koreldi, parmagi hep havada olan ben, yuksek sesle bir satir bile okuyamaz oldum. Yalnizlastim. Önceki okullarimda hic boyle degildim. Arkadaslarim da vardi.
Lisede acik ogretime gectim. Derslerim iyiydi hala, bir yerden burs teklifi almistim ama aciga gectim. Artik evden hic cikmiyordum. Sonra bazi bilgisayar ve kisisel gelisim kurslarina gittim. Ancak fazlasiyla ufak tefek, cocuksu, ice kapanik ve fiziksel guzellik anlaminda da epey dezavantajli oldugum icin bir asistanlik isi bile bulamadim. Suratima bakip, seni burada ezerler diyorlardi. Yasitlarimin girdigi lux bir genclik kafesi, "sen lokantalara bak burasi elit bir cafe" deyip almamisti ama ustum basim gayet normaldi aslinda, mizacim, atak olmamam ve fiziksel deformitelerim engel oluyordu biraz. Maddi olarak cok zordaydik. Bir ped bile alamiyordum. Ihtiyaclarimi karsilayamiyordum. Marketlere, pastanelere girdim sonunda.
Aile icinde de istedigi hizmeti goreyim diye abimden ve babamdan cok siddet goruyordum. Annem, kavga cikmasin diye genelde hep alttan almamdan yana olurdu. Universite kazanip ayrildim. Zamanla biraz acildim. Tek basima bir yerlere gidebilmeye basladim. Kendi evime ciktim kendimi gecindirdim. Ama universite kazanmis olmam da istedigim turde is bulmami saglamadi ve kasiyerlik yapmaya devam ettim. Okulu biraktim, calisirken gitmeye firsat bulamiyordum. Ama ayri sehirde tek yasamayi surdurdum. Laf aramizda bu donemde evi bazen cop eve ceviriyordum. Sonra bi enerji gelip bir gunde duvarlara varincaya dek her yeri temizliyordum filan. abim sonraki yillarda hastalanip vefat etti. Cok uzuldum cenazeye gittim, annemlere baslarda destek oldum. Annemler, yasarken, (hasta olmadan once dahil) hep onunla ilgilendikleri gibi vefat etmesiyle de durum pek degismedi. Diger abimin bebegi oldu, bu surecte yas tutmaktan yasayan abimin bebesini gormeye gitmediler. Bu vefat eden abim hasta olmadan once benim tam tersim cok hareketliydi, her an bir olay cikarmasindan yana tedirgindiler ve daha cok ustune dusup ne isterse yapiyorlardi. Bana okul gezisine gitmem icin izin verip ben yola cikinca, o o gun evde olacagi icin benim de evde durmami istedi diye, ben gitmiyorsam o da gitmesin dedi diye gelip beni alip eve geri goturuyorlardi. Okul etkinliklerine bile o karismazsa katilabiliyordum cunku ogretmenimle konusup beni cikarttiriyordu. Yasayan abimle ve esiyle iyi anlasiyordum; ancak yengemin sacma dolduruslari ve abimin yalanlari yuzunden aramiz bozuldu. (Abim, ona ettigim yardimlari erkeklik gururu incinmesin diye saklamis, yengem de yardim etmedim sanip tribe girmis. Ben kotu umursamaz gorumce oldum ve dislandim. Diger abim olunce yasayan abimle aramiz bir sure duzelse de yasayan abim esasinda, sorunlu aile yapisini kaziyip karisiyla kurdugu yuvasinda bizden uzakta mutlu kalmak istiyordu. o yuzden bilhassa sorun cikardigini hissediyordum cunku birkac kez bana "kendine baska bir hayat kur babamgille benimle kimseyle gorusme ben de oyle yapicam" demisti.)
Uzun uzun daha anlatamayacagim cok siddet ve mobbing gordum hem iste hem de ailede ama basa cikmayi basaramadim.
Simdi guvenlik gorevlisiyim. Schengen vizesi cikarttirdim gecen sene guzel yerlere gittim, az miktarda da olsa birikimim var ama ne hayalimdeki okulu bitirdim ne istediklerimi yaptim, ne guzellesebildim ne evlendim, isteyenler oldu ama hepsi ben sessizim diye benimle ilgilenen seriat yanlisi heriflerdi ben oyle biri degilim ki. Panik atak, parkinsonlu gibi hep titreyen, bircok kisinin deli zannettigi itibari dusuk biri oldum. Yapsam belki yaparim; ama enerjim yok modundayim. Gecen hic calismasan sinava girip ozel bir okulda tam burslu tasarim kazanmistim ama calisirken gidemem diye gitmedim. Bu surecte hep kotu seyler olmadi dedigim gibi az biraz param oldu, schengen cikarttim, birkac dost da biriktirdim. Soyadim cok alay edilen kotu bir kelimeydi soyadimi degistirdim mahkeme karariyla. Ama oldurmadigim cok sey var.
Hayallerden cikamiyorum.
Ne yapacagimi bilmiyorum. Bir hayat kuramiyorum. Bana neyin engel oldugunu bile bulamiyorum. Hala evi arada bir cop eve cevirdigim oluyor.
Kusura bakmayın uzun oldu ama anlatmaya ihtiyacim vardi bu uzun ve sıkici yazici okuduysaniz mutesekkirim. (Ayrica bahsettigim calisanlari kiskanip uzun bir elestiri yorumu yazdim internette. Kufur ve hakaret yoktu ve hepsini de gercekler uzerine yazdim. Ben yapamadim onlar yapti ama onlar da pek meziyetli degiller aslinda, dogru haberler yapamiyorlar. Diksiyonlari kotu. Hep bagirarak konusuyorlar. Onlari ozel yapan nedir anlayamadim. Uzun uzun elestirmemden rahatsiz olmuslar, hic kotu laf etmeyip etkilesimi cok az bi paylasimin altina yazdigim halde, hedef mi gosterdin bizi dediler bana sasirdim. Sildim ben de yorumu, uzmek istemedim, yalan haberler yapmaniza kizdim dedim ama dava acip gorunmezligimi yok etmelerinden cekiniyorum, artik ilgilenmemeye calissam da hala dusunup kendimi kiyaslayip uzulmeye devam ediyorum. Kotu hicbir sey yazmadim davadan korkmuyorum o sebeple, avukata danistim kovusturma bile olmaz sadece elestirmissin dedi, sadece acarlarsa desifre olurum diye uzuluyorum, yeterince rezil biri degilmisim gibi)
Genişletmek için tıkla...
Söyledikleriniz cok etkileyici çünkü benzer şeyleri yaşayan bir tanıdığım olmuştu.
Size en büyük tavsiyem çok iyi bir psikiyatri doktoruyla tedavi olun potansiyelinizi boşa harcamayın.
Buradan yazın icinize atmayın, sosyallesin, yeni hobiler edinin. Kendinizi sevin ihmal etmeyin.
Bir kediye bir yaşlıya yardım edin bu da ruhsal olarak sizi besleyecektir.
 
Zaman zaman pek cogumuz farklı hayatları merak edip hayaller kurabiliyoruz.Bunlar genelde yaşantımızdan çok daha ust seviyelerde tabi kötüyü kim ister.Ne zamanki rutinlerimizde bir bozulma oluyor iste o zaman elimizdekinin kıymetini anlıyoruz.Sizdeki biraz üst boyut ama farkındalığa sahipsiniz bu iyi.Aslında bunu avantaja cevirebilirsiniz.Hayal gücünüzü kitap yazmak için kullanabilirsiniz roman mesela.Hayali karakterler hayali yaşantılar neden olmasın.Bu arada tedavinizide aksatmadığınız sürece herşey cok daha iyiye gidebilir.Kimse sizi sevmek beğenmek zorunda değil belki ama siz zorundasınız.Kendinize bakışınızı değiştirin olumluya konsantre olun.Umarım bunu başarır ve hayalini kurduğunuz bir hayatın baş kahramanı olursunuz 🌺
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

H
Doğruyu seçemiyorum
Yorumlar
16
Görüntüleme
609
albatroza
albatroza
X
Ben Kimseden Emin Olamıyorum
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
2K
ruhay
R
N
  • Kilitli
eski sevgilimin bıraktığı travmalar
Yorumlar
4
Görüntüleme
1K
Eslinna
Eslinna
E
Aile yüzünden boşanan varmı siz olsanız bu durumda ne yapardınız boşanma sonrası nasıl geçiyor
Yorumlar
16
Görüntüleme
1K
umurumda
U
G
Babamdan nefret ediyorum
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
gunes123sdf
G
Back
X