Affedemiyorum

Eşimle 4 senedir evliyiz. Bir bucuk yaşında bir kızımız var. Çocuktan sonra karı-koca ilişkimiz biraz bozuldu ve sanırım bu da iletişimimize yansıyor. Nasıl çözeceğiz hiç bilmiyorum.
Tanıştığımızda aşık olduk birbirimize. Haftasına evleniriz biz dedik. Aramızda mesafelerin olması da bunu pekiştirdi. Her sey ikimizin istediği gb oldu. Annesi, kardeşi karışmak istediğinde hep engel oldu. O nasıl isterse her sey oyle olacak dedi ve oyle de oldu. Her ikinizde ailelerimizden uzaktayız. Senede iki kez görüyoruz ailemizi. Bir kez onlar gelir, bir kez biz gideriz. Annesi evimizde de kendi düzenini oluşturmak ister her seferinde onda da benden tarafa cikar, bana sormadan değişiklik yapmamasını ister. Lohusa kadının hissettiklerini, nasıl davranılması gerektiğini anlatan bir yazı okumuştum esime doğumun son zamanları. Birebir hepsini uyguladı. Annesiyle aramızdaki dengeyi yine korudu. Her zaman ki gb benden taraf oldu. Hep söylediği sen haklisin karıcığım. Anlayışlı bir insan.
Sorun ne diyeceksiniz . Ben bu adama tahammülsüzüm artık! Beni ve cocugu duymamasına tahammül edemiyorum ve sesimi yükseltiyorum. Hiç sesini yükseltmeyen bir insan. Azıcık yükseldiğini fark etse özür diler hemen.
Ben çocukluğumdan beri fevri, sinirli bir insanım. Tanışma , nişanlılık sürecinde gördü biliyor bu yönümü. Alıştım diyor.
Bunlar aklıma geldikçe her şeyin en iyisini hak ediyor, iyi davranacağım diyorum fakat o an cocuk beş jere baba diyir ve "efendim" demiyor yaa dellenip müdehale etme geregi duyuyotum. En son sen beni azarlamaya yer ariyorsun dedi. Oyle degil. Su cocuk ya da ben bir sey sordugumuzda cevap ver sade diyorum. Dalmisim ozur dilerim. Özür dileme dedim. Surekli tekrarlayan hatalar icin özür dilenmez.
Bu durumu ben mi fazla abartıyorum, idare mi etmeliyim bilmiyorum, edemiyorum. O bir sey anlatirken ben de onu dinlemiyorum artik! Sordugu sorulara cevap vermiyorum. Nasil hissediyorsun diyorum. Haklisin ozur dilerim...
Çözemiyoruz. Bağırmamdan rahatsız diye psikologa gidiyorum. Beraber gelmeniz gerek dedi. Daha söylemedim. Icimden " birak gittigi re jadar gitsin, kopsun ipler" diyorum. Sonra eften püften bir sebep birikip birikip mi kopacak, diyorum.
Bu adama yaptıklarım haksızlik, fajat engel olamıyorum kendime. Hep aklıma savciya gidip ifade verdigim ve sonrasinda noldu diye sormamasi geliyor. Insan boyle onemli bir durumu merak etmez mi? Anlatmak istedim( kalabalik bir ortamdi) yeri degil dedi sustum. Aksam eve gidince sorsun diye bekledim sormadi. O gün bu gündur onun da isi ile anlattıgı heyecanlarri sevincleri huzunleri dinlemiyorum. Anliyor mu sanmam. Eskisi gb dinlemiyorsun diyor. Evet diyorum.
Yine ağlıyorum. Her anda yanımda olan adamı o zaman yanımda olup dinlemedigi icin suclu ilan ettim. Affedemiyorum.

Albunualalalal .!.:

Sorun ne diyeceksiniz . Ben bu adama tahammülsüzüm artık! Beni ve cocugu duymamasına tahammül edemiyorum ve sesimi yükseltiyorum. Hiç sesini yükseltmeyen bir insan. Azıcık yükseldiğini fark etse özür diler hemen.
Ben çocukluğumdan beri fevri, sinirli bir insanım. Tanışma , nişanlılık sürecinde gördü biliyor bu yönümü. Alıştım diyor.

Genişletmek için tıkla...

Albunualalalal .!.:

En son sen beni azarlamaya yer ariyorsun dedi.

Genişletmek için tıkla...

Alıştım dediği sinirli ve fevri hallerinize aslında alışmamış.Tolere edebilmek adına kendini kapatmış sizi dinlememeyi,dolayısı ile duymamayı tercih ederek,belkide farkında olmadan böyle bir yol geliştirmiş kendi kendine.Şimdide durum yerleşmiş.Fark edince özür dilemesi bana bunu istemeden geliştirdiği bir savunma mekanizması olduğunu düşündürttü doğrusu.Eşinize psikoloğunuzun onuda görüşmeye çağırdığını söyleyin.Beraber bu sorununuzu çözersiniz bence biraz sabırlı olmalısınız.

Ya ben sizi çok iyi anlıyorum. Çok can acıtan birşey bu, kendinizi değersiz gibi hissettiren bir durum ( benim için öyle olmuştu ). Anlatmak istememek, eski heyecanla dinlememek, dinleyememek..

Konuşmadan önce falan eşinizin odaklanmasini sağlayın. Yani şu anda beni dinlemeni istiyorum diyin açık açık duymaması ihtimalini kaldırın ortadan. Çocuk seslenirken hemen en başta ilgisini çocuğa vermesini sağlayın, beklemeyin ne zaman duyacak diye. Böyle en azından daha az stres olursunuz bence.

Eskisi gibi değilsin demiş , neden öyle olmadığını da söyleyin. Anlamasını beklemeyin .

İnsanlar böyledir işte... sizin gibi yani...
Hep yap, her zaman yanında ol, destek ol, sürekli alttan al, o bağırsın sen sus (ki insan sevdiğine bunları neden yapar orasıda meçhul, huyum bu olayıda asla mazeret değil, insan kendini kontrol edebilmeli)... amma bir defa sen yanlış yap, bir kere sen hatalı ol, yada bir kusurun olsun, o kusurun bütün yaptıklarını emeklerini silsin gitsin...
İnsanlar değer bilmeyen kişilere kıymet verdiği için bunlar oluyor.
Bak mesela bu adamda olduğu gibi. Adam eşinin ve çocuğunun kendisi için nasıl mühim olduğu ve onlara nasıl kıymet verdiğini *fiilen* kanıtlamış durumda. Fakat tüm bu yaptıkları değer görmezde 'seslenince cevap vermiyor' gibi bir kusur yüzünden adamın tüm emeği herşeyi hiçe sayılır...
Herneyse ya çokda şeyapmayın... Nasılsa kaybedince anlarsınız elinizdekinin değerini...

Albunualalalal .!.:

Eşimle 4 senedir evliyiz. Bir bucuk yaşında bir kızımız var. Çocuktan sonra karı-koca ilişkimiz biraz bozuldu ve sanırım bu da iletişimimize yansıyor. Nasıl çözeceğiz hiç bilmiyorum.
Tanıştığımızda aşık olduk birbirimize. Haftasına evleniriz biz dedik. Aramızda mesafelerin olması da bunu pekiştirdi. Her sey ikimizin istediği gb oldu. Annesi, kardeşi karışmak istediğinde hep engel oldu. O nasıl isterse her sey oyle olacak dedi ve oyle de oldu. Her ikinizde ailelerimizden uzaktayız. Senede iki kez görüyoruz ailemizi. Bir kez onlar gelir, bir kez biz gideriz. Annesi evimizde de kendi düzenini oluşturmak ister her seferinde onda da benden tarafa cikar, bana sormadan değişiklik yapmamasını ister. Lohusa kadının hissettiklerini, nasıl davranılması gerektiğini anlatan bir yazı okumuştum esime doğumun son zamanları. Birebir hepsini uyguladı. Annesiyle aramızdaki dengeyi yine korudu. Her zaman ki gb benden taraf oldu. Hep söylediği sen haklisin karıcığım. Anlayışlı bir insan.
Sorun ne diyeceksiniz . Ben bu adama tahammülsüzüm artık! Beni ve cocugu duymamasına tahammül edemiyorum ve sesimi yükseltiyorum. Hiç sesini yükseltmeyen bir insan. Azıcık yükseldiğini fark etse özür diler hemen.
Ben çocukluğumdan beri fevri, sinirli bir insanım. Tanışma , nişanlılık sürecinde gördü biliyor bu yönümü. Alıştım diyor.
Bunlar aklıma geldikçe her şeyin en iyisini hak ediyor, iyi davranacağım diyorum fakat o an cocuk beş jere baba diyir ve "efendim" demiyor yaa dellenip müdehale etme geregi duyuyotum. En son sen beni azarlamaya yer ariyorsun dedi. Oyle degil. Su cocuk ya da ben bir sey sordugumuzda cevap ver sade diyorum. Dalmisim ozur dilerim. Özür dileme dedim. Surekli tekrarlayan hatalar icin özür dilenmez.
Bu durumu ben mi fazla abartıyorum, idare mi etmeliyim bilmiyorum, edemiyorum. O bir sey anlatirken ben de onu dinlemiyorum artik! Sordugu sorulara cevap vermiyorum. Nasil hissediyorsun diyorum. Haklisin ozur dilerim...
Çözemiyoruz. Bağırmamdan rahatsız diye psikologa gidiyorum. Beraber gelmeniz gerek dedi. Daha söylemedim. Icimden " birak gittigi re jadar gitsin, kopsun ipler" diyorum. Sonra eften püften bir sebep birikip birikip mi kopacak, diyorum.
Bu adama yaptıklarım haksızlik, fajat engel olamıyorum kendime. Hep aklıma savciya gidip ifade verdigim ve sonrasinda noldu diye sormamasi geliyor. Insan boyle onemli bir durumu merak etmez mi? Anlatmak istedim( kalabalik bir ortamdi) yeri degil dedi sustum. Aksam eve gidince sorsun diye bekledim sormadi. O gün bu gündur onun da isi ile anlattıgı heyecanlarri sevincleri huzunleri dinlemiyorum. Anliyor mu sanmam. Eskisi gb dinlemiyorsun diyor. Evet diyorum.
Yine ağlıyorum. Her anda yanımda olan adamı o zaman yanımda olup dinlemedigi icin suclu ilan ettim. Affedemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba
Benim eşimde dört dörtlük bir adamdır . Her yönden . Ben aynı anlattığınız gibi fevriyim . Deli gibi ilgilenir benimle , peşimde gezer , bir dediğim iki olmaz, ne istesem alınır . Bugün gidip salon takımını ona sormadan değiştirsem ve o akşam gelince görse "Ooo aşkım şahane olmuş , fikrine sağlık " der ne kadarsa da öder. Ben bu kadar söyliyeyim sen gerisini anla
Cinsel yönden (18 yıllık evliyiz) 2 aylık evli çiftlere taş çıkartır , her zaman benim memnuniyetimi ön planda tutar .
Gelelim tek eksi yönüne
Çocuklarına gerektiği kadar zaman ayırmaz . Yahu şu çocukla parka git desem
-Aşkım abisi götürsün biz senle sahile inelim der
Hayatım ödevi yaptır da sinemaya gidelim senle desem
Oturur sözde çaktırmadan o ödevi kendi yapar ki biz bir an önce dışarı çıkalım
18 yıllık eviliyim 17 ve 7 yaşlarında iki oğlumuz var .Adam o konuda sorumsuz anlayacağın . Baba derler aynı senin hikaye adam duymaz . Yok duymaz yani .
Bir de manevi oğlum var benim ki o ayrı bir hikaye . Maddi olarak destek verir ama doğal olarak manevi olarak onunla da ilgilenmez
Ne yapayım ?
Sırf bu sebepten gül gibi adam boşanmaz yani .
Benim kocamın dikeni de bu . Adam çocuklara ilgisiz bana ilgili ...

Adam pasif agresif çocukluğunda da bir travma olduğuna Eminim ya annesini babası dövüyordu ya da başka türlü bir travma yaşadı bu adam normal bir insan olduğunu düşünmüyorum anlattıklarınızdan bu işi deşin derim.Kocanızın psikoloğa gitmesi gerek sizle birlikte

HULYA06cankaya .!.:

Adam pasif agresif çocukluğunda da bir travma olduğuna Eminim ya annesini babası dövüyordu ya da başka türlü bir travma yaşadı bu adam normal bir insan olduğunu düşünmüyorum anlattıklarınızdan bu işi deşin derim.Kocanızın psikoloğa gitmesi gerek sizle birlikte

Genişletmek için tıkla...

Kp şiddetle yakından uzaktan alakasi yok. Esim anlatmasa kv kesin anlatırdı. Birlikte gitmeye başladık.

Sizin biraz psikolojiniz bozulmus. Bence bir danisin uzmana. Sanki yer ariyorsunuz kavga cikarmak icin. Boyle devam edersiniz, eşinizin tahammulu cok surmez.

carpeDiem88 .!.:

Sizin biraz psikolojiniz bozulmus. Bence bir danisin uzmana. Sanki yer ariyorsunuz kavga cikarmak icin. Boyle devam edersiniz, eşinizin tahammulu cok surmez.

Genişletmek için tıkla...

Ben 1 aya yakindir psikologa gidiyorum. Gecen hafta aile terapisine basladik.