merhaba kızlar...
sorun abimle...
abim derken bile içim soğuyor...
abim bende 3 yaş büyük.ben üniversitede okuyorum,abim iyi bi kurumda müfettiş...
biz hiç abi kardeş olamadık...biz hiç kucaklaşmadık...hiç candan sarılmadık...tokalaşmadık bile...bayramlarda...o da kaçarcasına...
hep bi mesafe oldu aramızda.
size bi kaç örnek vereyim...daha iyi anlayacağınızı düşünüyorum...
abim 23 yaşında,sessiz içine kapanık biri....kalbi iyi...ama bencil...
annemle babam tartıştığında(her ailede olduğu gibi) evlenip gitsem...kendi hayatımı kursam der durur...çözüm bulmak yerine heo kolayına kaçmayı tercih eder...
kendi çekingen olduğundan,benden ve annemden ona kız bakmamızı ister...
bana bi günden bi güne:'derslerin nasıl,bi sorunun,bi sıkıntın var mı,bi ihtiyacın var mı?'demeyen adam(çok samimi söylüyorum bi kez bile sormadı...aynı ünide okumamıza rağmen vize final zamanımı bile bilmez,sormaz),her akşam gelir gelmez ilk lafı:'bana kız baktınız mı?' oluyor...
artık içimden ona abi demek bile gelmiyor...
benim okulda bi arkdaşım var,erkek.üstten ders alıyor.onunla abi kardeş gibi olduk...inanın hergün halimi hatrımı sorar...ders notlarını bana verir...
geçen annem abimle aramızdaki soğukluktan beni sorumlu tutarcasına üzüntüsünü ifade etti....neden böylesiniz diye...en sonunda patladım:'senin bi günden bi güne halimi merak etmeyen,sadece kendini düşünen,siz babamla kavga ettiğinizde bile çözüm aramk yerine nasıl kurtulurum derdine düşen bencil oğlunun yapmadığı abiliği,kardeşliği bana okuldaki arkadaşlarım yapıyor!'bunları söylerken gözlerim doldu,sesim titredi...ağlayacak gibi oldum,odama geldim
görseniz kendi yatağını bile toplamaz,suyunu bile ayağını ister...benim annem bel fıtığından ameliyat oldu...o yüzden o yorulmasın diye uğraşıyorum...abimse işini,yorgunluğunu bahane edip yatağını bile düzeltmez(gerçi annemde yeterince pohpohladığı için,öyle bi beklentisi olmaz)
geçen akşam mutfakta yemek yiyorduk..limon istedi,kalk kendin al dedim,bu sefer tutup annemden istedi(biliyorya anneme dayanamayıp benim getireceğimi
)bende patladım...sen hiç annemi düşünmüyormusun,kadın tüm gün yoruluyor,sen hizmetçi gibi kullanıyorsun...
gülüyo,şakaya vuruyor...
annemse hiç bişey demiyor,bu yüzden onada kızıyorum.
ben yapsam,hiç beni düşünmüyor,yardımcı olmuyorsun diyor
artık içimde hiç sevgi kalmadı...
dünkü olaysa iyice mahvetti beni...
odamda laptopuma bakıyordum...
benim program bellidir...okuldan akşama doğru gelirim.1 2 saat nete bakar,sonra dersin başına geçerim.abimse tam ben laptopn başına geçince işten gelir.
ve bana anneme şikayet eder...'sen bilgisayarın başından ayrılmıyorsun,hiç ders çalışmıyorsun!fatura yüksek geliyor'
oysa ben okuldan her fırsat bulduğumda kütüphaneye giden,geceleri ders çalışan biriyim...derslerimde iyidir..
anneme böyle anlatıyor,annemde bana çıkışıyor sen internetin başında napıyorsun,hep onun başındasın diye...
dünde okuldan geldim nete bakıyordum.abim geldi film izlieyeceğim bilgisayarı versene dedi.bende şimdi işim var sonra vereyim dedim...inan 5 dk da bir hadi,hadi,hadi ver...diyip durdu...en sonunda kızdım,ya ben bakıyorum bi gitsene,işim bitince vereceğim,ne diye her dk istiyorsun dedim yüksek sesle...
5 dk sonra işim bitti,seslendim abi gel al diye.
cevap aynen şu...:
'istemez!!!' sert bi şekilde...ve annemlerin odadaki bilgisayara bakmaya gitti...benim odamın yanından geçerkende sessizce,ama duyacağımı bilerek ve isteyerek ş......z dedi sinirle...
hiç bişey demedim...
ve öbür odadan annemle konuşmalarını duydum:
-şu kızına bişey de,ters ters cevap veriyor..ya sabır ya sabır diyorum h....n gibi cevap veriyo,iyice tepemize çıktı,internetin başından ayrılmıyor...
gibi bi sürü şey...
inanın akşam 8 den sabaha kadar ağladım...

uykumdan uyanıp aklıma geldikçe ağladım...
suçu kendimde aradım...
ben abme karşı yukarda anlattığım sebeplerden hep kızgın olduğumdan çok mu fevri davrandım dedim acaba...
bugün annemle konuşuyorduk..
annem dediki:
abin sana çok kızgın çok sertsin,çok kızgın davranıyorsun...bende tüm içimdekileri anlattım...
sonrada dediki sen internetin başında napıyorsun...
inanın öyle sinirlendimki...kendimi kötü bişey yapıyormuş gibi hissettim...
dedimki:
yarın bi hocama mail atacağım ondan sonrada o laptpu odamdan dışarı atacağım...1 2 saatlik bilgisayara bakmam gözünüze battı...'
ve bu bilgisayırı muhtemelen son kullanışım bu...
çok kırıldım üzüldüm...
hem abime,hem anneme...
ama abime olan kızgınlığım hiç geçmeyecek...
biz hiç abi kardeş olamadık...hiç....
canım kardeşim deyip bi kere bile sarılmadık.....
dün akşamdan beri ağlıyorum...yazarken bile...
kızlar,laptopu yarın bi daha hiç elime almamak üzere çıkaracağım odamdan...
msjlarınızı okulun,kütüphanenin bilgisayarından okuyp cevaplamaya çalışacağım...geç yazarsam kusuruma bakmayın...tüm tavsiyelerinizi,öğütlerinizi,eleştirilerinizi bekliyorum.samimiyetinize inanıyorum
okuyan gözlerinize sağlık....
sorun abimle...
abim derken bile içim soğuyor...
abim bende 3 yaş büyük.ben üniversitede okuyorum,abim iyi bi kurumda müfettiş...
biz hiç abi kardeş olamadık...biz hiç kucaklaşmadık...hiç candan sarılmadık...tokalaşmadık bile...bayramlarda...o da kaçarcasına...
hep bi mesafe oldu aramızda.
size bi kaç örnek vereyim...daha iyi anlayacağınızı düşünüyorum...
abim 23 yaşında,sessiz içine kapanık biri....kalbi iyi...ama bencil...
annemle babam tartıştığında(her ailede olduğu gibi) evlenip gitsem...kendi hayatımı kursam der durur...çözüm bulmak yerine heo kolayına kaçmayı tercih eder...
kendi çekingen olduğundan,benden ve annemden ona kız bakmamızı ister...
bana bi günden bi güne:'derslerin nasıl,bi sorunun,bi sıkıntın var mı,bi ihtiyacın var mı?'demeyen adam(çok samimi söylüyorum bi kez bile sormadı...aynı ünide okumamıza rağmen vize final zamanımı bile bilmez,sormaz),her akşam gelir gelmez ilk lafı:'bana kız baktınız mı?' oluyor...
artık içimden ona abi demek bile gelmiyor...
benim okulda bi arkdaşım var,erkek.üstten ders alıyor.onunla abi kardeş gibi olduk...inanın hergün halimi hatrımı sorar...ders notlarını bana verir...
geçen annem abimle aramızdaki soğukluktan beni sorumlu tutarcasına üzüntüsünü ifade etti....neden böylesiniz diye...en sonunda patladım:'senin bi günden bi güne halimi merak etmeyen,sadece kendini düşünen,siz babamla kavga ettiğinizde bile çözüm aramk yerine nasıl kurtulurum derdine düşen bencil oğlunun yapmadığı abiliği,kardeşliği bana okuldaki arkadaşlarım yapıyor!'bunları söylerken gözlerim doldu,sesim titredi...ağlayacak gibi oldum,odama geldim

görseniz kendi yatağını bile toplamaz,suyunu bile ayağını ister...benim annem bel fıtığından ameliyat oldu...o yüzden o yorulmasın diye uğraşıyorum...abimse işini,yorgunluğunu bahane edip yatağını bile düzeltmez(gerçi annemde yeterince pohpohladığı için,öyle bi beklentisi olmaz)
geçen akşam mutfakta yemek yiyorduk..limon istedi,kalk kendin al dedim,bu sefer tutup annemden istedi(biliyorya anneme dayanamayıp benim getireceğimi

gülüyo,şakaya vuruyor...
annemse hiç bişey demiyor,bu yüzden onada kızıyorum.
ben yapsam,hiç beni düşünmüyor,yardımcı olmuyorsun diyor

artık içimde hiç sevgi kalmadı...
dünkü olaysa iyice mahvetti beni...
odamda laptopuma bakıyordum...
benim program bellidir...okuldan akşama doğru gelirim.1 2 saat nete bakar,sonra dersin başına geçerim.abimse tam ben laptopn başına geçince işten gelir.
ve bana anneme şikayet eder...'sen bilgisayarın başından ayrılmıyorsun,hiç ders çalışmıyorsun!fatura yüksek geliyor'
oysa ben okuldan her fırsat bulduğumda kütüphaneye giden,geceleri ders çalışan biriyim...derslerimde iyidir..
anneme böyle anlatıyor,annemde bana çıkışıyor sen internetin başında napıyorsun,hep onun başındasın diye...
dünde okuldan geldim nete bakıyordum.abim geldi film izlieyeceğim bilgisayarı versene dedi.bende şimdi işim var sonra vereyim dedim...inan 5 dk da bir hadi,hadi,hadi ver...diyip durdu...en sonunda kızdım,ya ben bakıyorum bi gitsene,işim bitince vereceğim,ne diye her dk istiyorsun dedim yüksek sesle...
5 dk sonra işim bitti,seslendim abi gel al diye.
cevap aynen şu...:
'istemez!!!' sert bi şekilde...ve annemlerin odadaki bilgisayara bakmaya gitti...benim odamın yanından geçerkende sessizce,ama duyacağımı bilerek ve isteyerek ş......z dedi sinirle...
hiç bişey demedim...
ve öbür odadan annemle konuşmalarını duydum:
-şu kızına bişey de,ters ters cevap veriyor..ya sabır ya sabır diyorum h....n gibi cevap veriyo,iyice tepemize çıktı,internetin başından ayrılmıyor...
gibi bi sürü şey...
inanın akşam 8 den sabaha kadar ağladım...



uykumdan uyanıp aklıma geldikçe ağladım...
suçu kendimde aradım...
ben abme karşı yukarda anlattığım sebeplerden hep kızgın olduğumdan çok mu fevri davrandım dedim acaba...
bugün annemle konuşuyorduk..
annem dediki:
abin sana çok kızgın çok sertsin,çok kızgın davranıyorsun...bende tüm içimdekileri anlattım...
sonrada dediki sen internetin başında napıyorsun...
inanın öyle sinirlendimki...kendimi kötü bişey yapıyormuş gibi hissettim...
dedimki:
yarın bi hocama mail atacağım ondan sonrada o laptpu odamdan dışarı atacağım...1 2 saatlik bilgisayara bakmam gözünüze battı...'
ve bu bilgisayırı muhtemelen son kullanışım bu...
çok kırıldım üzüldüm...
hem abime,hem anneme...
ama abime olan kızgınlığım hiç geçmeyecek...
biz hiç abi kardeş olamadık...hiç....
canım kardeşim deyip bi kere bile sarılmadık.....
dün akşamdan beri ağlıyorum...yazarken bile...

kızlar,laptopu yarın bi daha hiç elime almamak üzere çıkaracağım odamdan...
msjlarınızı okulun,kütüphanenin bilgisayarından okuyp cevaplamaya çalışacağım...geç yazarsam kusuruma bakmayın...tüm tavsiyelerinizi,öğütlerinizi,eleştirilerinizi bekliyorum.samimiyetinize inanıyorum

okuyan gözlerinize sağlık....
