Öncelikle herkese iyi geceler diliyorum. Allah kimseye dermansiz dert vermesin..
Uzun zamandir bu forumu takip ederim, hayal kirikliklarimi burada paylastim, icimi döktüm ve bir sürü tanimadigim güzel kalpli kadinlarin sözleri bana teselli oldu. O yüzden iyi ki varsiniz
Hani insan hayatinda en önemli iki secim vardir derler ya. Is ve es secimi. Gercekten dogruymus bunu anladim.
Ben 2015 den beri ögretmenlik yapiyorum. Ilk 18 ay stajerlik dönemim vardi bitti sükür. Stajerlik dönemi oldukca zorlu gecti benim icin. Yurt disinda yasadigimdan cesitli zorluklarla karsilastim. Ona ragmen hep cocuklari sevdim isimi sevdim hergün severek okula gittim. Suan 4 aydir yeni bir okuldayim. Büyük bir sevincle ve hevesle basladim yeni okuluma. Ama ne yazik ki büyük bir hayal kirikligi yasiyorum.
Ne yaptin diyorum kendime ne yaptin... ögretmenlik bu degildi gözümde..
Kabul zor bir sehirde zor bir okulda görev yapiyorum. Ama bu kadar zorlanacagimi düsünmezdim.
Her zaman sakin ve sabirli bir yapim vardir. Cocuklarla iletisimim iyidir. Ama suanki okulumda öyle ögrenciler var ki onlari tanimlayan kelime bulamiyorum. Sinifa girip normal bir sekilde ders yapmak mümkün degil. Acaba diyorum sorun bendemi benmi cok yumusak yüzlüyüm. Ama bu durumun yumusak yüzlülüklede alakasi olamaz. Saygi göstermiyorlar hic bir sekilde. Öyle sinirlarim zorlaniyorki kendimi zor tutuyorum. Nasil bir cocuk ögretmenine "or...", "seni si..." gibi küfürler edebilir.. nasil bir ögretmenin arkasindan cinsel icerikli hareketler yapilabilir.. anlam veremiyorum.. okul müdürüne gidiyorum arkani dönme o hareletleri yapmasin diyor.. o kadar sogudum ki meslegimden cocuklardan. Korkuyorum sagligimdan olmaktan. 27 yasindayim bu yastan sonra baska ne yapabilirim onuda bilmiyorum..
Ah ah biz ögretmenlerini seven sayan cocuklardik. Utanirdik korkardik. Niye simdi ki nesil böyle niye...
Uzun zamandir bu forumu takip ederim, hayal kirikliklarimi burada paylastim, icimi döktüm ve bir sürü tanimadigim güzel kalpli kadinlarin sözleri bana teselli oldu. O yüzden iyi ki varsiniz
Hani insan hayatinda en önemli iki secim vardir derler ya. Is ve es secimi. Gercekten dogruymus bunu anladim.
Ben 2015 den beri ögretmenlik yapiyorum. Ilk 18 ay stajerlik dönemim vardi bitti sükür. Stajerlik dönemi oldukca zorlu gecti benim icin. Yurt disinda yasadigimdan cesitli zorluklarla karsilastim. Ona ragmen hep cocuklari sevdim isimi sevdim hergün severek okula gittim. Suan 4 aydir yeni bir okuldayim. Büyük bir sevincle ve hevesle basladim yeni okuluma. Ama ne yazik ki büyük bir hayal kirikligi yasiyorum.
Ne yaptin diyorum kendime ne yaptin... ögretmenlik bu degildi gözümde..
Kabul zor bir sehirde zor bir okulda görev yapiyorum. Ama bu kadar zorlanacagimi düsünmezdim.
Her zaman sakin ve sabirli bir yapim vardir. Cocuklarla iletisimim iyidir. Ama suanki okulumda öyle ögrenciler var ki onlari tanimlayan kelime bulamiyorum. Sinifa girip normal bir sekilde ders yapmak mümkün degil. Acaba diyorum sorun bendemi benmi cok yumusak yüzlüyüm. Ama bu durumun yumusak yüzlülüklede alakasi olamaz. Saygi göstermiyorlar hic bir sekilde. Öyle sinirlarim zorlaniyorki kendimi zor tutuyorum. Nasil bir cocuk ögretmenine "or...", "seni si..." gibi küfürler edebilir.. nasil bir ögretmenin arkasindan cinsel icerikli hareketler yapilabilir.. anlam veremiyorum.. okul müdürüne gidiyorum arkani dönme o hareletleri yapmasin diyor.. o kadar sogudum ki meslegimden cocuklardan. Korkuyorum sagligimdan olmaktan. 27 yasindayim bu yastan sonra baska ne yapabilirim onuda bilmiyorum..
Ah ah biz ögretmenlerini seven sayan cocuklardik. Utanirdik korkardik. Niye simdi ki nesil böyle niye...