onyıl once çok ama çok aşık olmuştum. hayatımdan durduk yere çıkıp gittiğinde henüz 18 imdeydim. o kadar uzulmuş o kadar hayal kırıklığına uğratmıştıki beni "inş evlenemez Yarabbim" diye çoçukca bi ah ettimo zamanlar o 24 ündeydi ben 18. aradan yıllar geçti ve şu an işsiz güçsüz bi halde aylak aylak geziyor bütün işleri ters gitti ve en önemlisi evlenemedi
artık onu affettim hakkında hayırlısı olsun diyorum. uzerinden çok zaman geçti ama o ahlarım kalmadı yanında.o benim evlenmeyi istediğim ilk insandı ilk hayal kırıklığım ilk aldanışımdı bana yaşattıkları yanına kalmadı. oyuzden bende inanırım Rabbim kulu kul ile sınar ahlar kalmaz kimsenin yanına
Her ne kadar bu sorunuma yorum yapamasam da, ben de birşey farkettim, beddua etsen de etmesen de Allah çektirenin yanına bırakmıyo, etrafımda şahit oldum bir çoğuna, ve özellikle de büyük konuşanların süründüklerine şahit oldum ki ah alanlara birşey demiyorum artık. Ve birşeyi çok iyi anladım, bazen ağzımızdan çıkan kırıcı bir söz, bir büyük laf ya da yaptğımız kırıcı bir hareket bazen bir ömrümüze mal olabiliyor. Birçoğumuz da bunun farkında değiliz malesef ki, bir başkasına daha büyük acı çektirenler kim bilir nasıl bir bedel ödeyecekler. Bir çok kişi de kötülerin şanslı olduğunu söylüyo mesela daha çok üzülüyorum, kimse ettiğini çekmiyo daha da iyi oluyo diyolar ama o belli olmuyo mutlaka bir yerlerden cıkıyo diye düşünüyorum kiiiii çıksın da zaten. Büyük Allah'ım kimsenin ahını kimsede koymasın inşallah...
((((
