- Konu Sahibi Onceadalet
-
- #181
bence siz kendinize bir şans verin hayatınızı kurtarın böyle bir adamla sahsım adına ben mutlu olamam.siz ben olurum diyorsanız olun . babasına ev alın annesinin kölesi olun
bence siz kendinize bir şans verin hayatınızı kurtarın böyle bir adamla sahsım adına ben mutlu olamam.siz ben olurum diyorsanız olun . babasına ev alın annesinin kölesi olunEşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
Çocuk olduktan sonra özellikle babasının ve eşimin her şeye karisacagini düşünüyorum ben de.Kayinvalide değil ama kayınpeder çıkmaz torun bahanesiyle.Onlar gelmese her dk eşim götürür biliyorum.Teskler hepinize.Bunlar benim de aklıma takılıyordu ama aciklamalarinizla ben de kaldıramayacağımi anladimÇocuk 2 yaşını geçince fiziksel yorgunluk azaldı, uykular bir nebze düzeldi, emzirme bitti hormonlarım normale döndü ilişkimiz bir tık normalleşti. Sizin de yeni bir normaliniz olacak tabii. Ama eskisi gibi asla olamayacağını da kabullendim ben. Ama ilk senedeki birbirimizden nefret ettiğimiz anlar da azaldı.
Ben ama kayınailemle organik bir bağla bağlanacağımı çocuktan önce idrak edememiştim. Çocuktan önce güzel sayılacak bir ilişkimiz vardı onlarla. Çocuktan sonra onların da gelmesi gitmesi sıklaşıyor, daha çok arıyorlar. Onların yetiştirme tarzı sana seninki ona batıyor. Eşin de o dengeyi sağlayamazsa ilişkiler daha da yıpranıyor.
Çocuk işi içine girmeden anlaşılmayan, dışardan güzel görünen ama her açıdan zorlaştıran bir şey aslında.
Yani boşanacaksınız öyle mi?Çocuk olduktan sonra özellikle babasının ve eşimin her şeye karisacagini düşünüyorum ben de.Kayinvalide değil ama kayınpeder çıkmaz torun bahanesiyle.Onlar gelmese her dk eşim götürür biliyorum.Teskler hepinize.Bunlar benim de aklıma takılıyordu ama aciklamalarinizla ben de kaldıramayacağımi anladim
Şöyle söyleyeyim, lohusalıkta kayınpederle kayınvalideyle gerginleştik. Çocuk sekiz ay civerındayken kayınpederle kavga ettik, küstük. Hala küsüz. Sesini duysam kalbim hızlanıyor, ama farklı şehirlerde olduğumuz halde haftada bir kere görüntülü arıyorlar. Aynı şehirde olsaydık sizin gibi ve eşim sizin eşiniz gibi aileci değildir, aileci olsa bizden çıkmazlardı. Ben bunalıma girer çıkamazdım. İlk sene özellikle hormonlar, yorgunluk insan çok karanlık bir dönem geçiriyor. Ben ömrümde öyle bir psikoloji hatırlamam, çocuğumun o dönemli fotolarına baksam hala ağlarım öyle bir dönemdi. Ki eşim annesi kalmak istediği halde bir hafta sonra evine yolladı. Ailesine çok düşkün değildir. Çok da yardımcı oldu. Ona rağmen çok zordu çok kavga ettik. Kayınvalideler kırka kadar kalmak istiyorlar. Her ağladığında onlar almak istiyor sana vermiyor. Sen o kocayla bunlara da karşı duramaz. Sen de çocuk da mahvolursunuz.Çocuk olduktan sonra özellikle babasının ve eşimin her şeye karisacagini düşünüyorum ben de.Kayinvalide değil ama kayınpeder çıkmaz torun bahanesiyle.Onlar gelmese her dk eşim götürür biliyorum.Teskler hepinize.Bunlar benim de aklıma takılıyordu ama aciklamalarinizla ben de kaldıramayacağımi anladim
hangi tarafı düzelecek?Eşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
Allahım aynınşeyleri yaşamışızŞöyle söyleyeyim, lohusalıkta kayınpederle kayınvalideyle gerginleştik. Çocuk sekiz ay civerındayken kayınpederle kavga ettik, küstük. Hala küsüz. Sesini duysam kalbim hızlanıyor, ama farklı şehirlerde olduğumuz halde haftada bir kere görüntülü arıyorlar. Aynı şehirde olsaydık sizin gibi ve eşim sizin eşiniz gibi aileci değildir, aileci olsa bizden çıkmazlardı. Ben bunalıma girer çıkamazdım. İlk sene özellikle hormonlar, yorgunluk insan çok karanlık bir dönem geçiriyor. Ben ömrümde öyle bir psikoloji hatırlamam, çocuğumun o dönemli fotolarına baksam hala ağlarım öyle bir dönemdi. Ki eşim annesi kalmak istediği halde bir hafta sonra evine yolladı. Ailesine çok düşkün değildir. Çok da yardımcı oldu. Ona rağmen çok zordu çok kavga ettik. Kayınvalideler kırka kadar kalmak istiyorlar. Her ağladığında onlar almak istiyor sana vermiyor. Sen o kocayla bunlara da karşı duramaz. Sen de çocuk da mahvolursunuz.
Çocuk çok başk zorlukları olan vir şey
Siz dalga mı geçiyorsunuz? Tabi ki şans falan vermeyin kesinlikle! Hele güvenin olmadığı yerde hiçbir şey olmaz ve hiçbir ilişki yürümez.Eşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
Tabiki de verme. Şartla surtla evlilik mi olur? Allah askina ailelerinizle görüşüp görüşmemeye kadar varmis olay. Biraz şımarık biri anladığım kadariyla. Biraz da geri kafali... Başınıza dert acmayin madem sizi mutlu etmek düşüncesinde mutsuz olacaginiz sartlari niye sunuyor. Yapmayin normalde asla bosanin kelimesi benim gibi birine göre degil ama zaten bu asamadasiniz ve degismeyecegi apaçık belli anlattiklarinizdan. Hayatinizi daha fazla karartmayin.Eşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
Bu tablodan bir şey çıkmaz. Artık zorlama, kendini daha fazla yıpratma. İlişkiler sonlanabilir, insanlar anlaşamayabilir, boşanabilirler. Bunu kabul etmen gerek. Ayrılmak dünyanın sonu değil.Eşimle çok uzun yıllar çıkıp evlendik.Ancak evlendikten sonra ne söz verdiği ilcede ne de evde huzur verdi.Varsa yoksa ailesiydi.Onun ailesine yakın yaşamak istemediğimi belirtmeme rağmen evlendikten sonra odaları ayırarak ev içinde yemeğe temizliğe laf atarak(obsesif kendisi)her gün tartışmayla geçti.1 senelik evliyken evleri ayırdık.Mahkemelere çıktık hep mahkeme gününe kadar burnundan kıl aldirmazken,mahkeme günü herşeyi düzelteceğim deyip 1 gün sonra vazgeçti.Ayri şekilde 2 sene geçti ve bu süreçte hep görüştük.Sartlari aileye yakın yaşamak,yazları en az 20-30 gün memleketine gitmek,emekli olunca 3-4 ay köyünde kalmak bu konulardan hiç vazgeçmedi.Sundugu şartlarda babasına ev almak,benim ailemle çok görüşmemek vardı onlardan vazgeçti.Son bir şans istiyor ancak kendisi ev içinde aşırı karışan ve hiç bir şey begenmeyen biri,kız tarafını erkek tarafından geride görüyor.Ben de çalışmama rağmen ev işlerini benim görevim görüyor ve kesinlikle temizlikçi tutmama karşı,aile içindeki her şeyi yediğimiz içtiğimiz gittiğimiz ,tartistigimiz her şeyi ailesine anlatıyor ve buna şeffaflık diyor.Gecmisi hiç unutmuyor ve aileler bize gelirken telefonla gelsinler dedik diye bana ve aileme çok öfkeli.Kendisi tek erkek cocuk ve bütün sorumluluğu kendine alıyor.Kiz yeğeni ilerde kocanın ailene gideceksin ona göre ev işi öğren oraya ait olacaksın ataerkil kafasıyla yetişmesi gerektiğini savunuyor.Tum bunlara rağmen seni de mutlu ederim diye kendini duzelttigini iddia ediyor.Guvenmiyorum ama son bir şans vermeli miyim?
Çok pişman oldu ama boşanma gerçekleşti...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?