- 8 Haziran 2022
- 26
- 10
- 3
- Konu Sahibi Miamitakami
- #1
Biliyorum bu durumda olan tek ben değilim 
Ama artık dayanılmayacak hal aldı. Ailem çok modern anneannem olsun dedem olsun. Annem zaten çok rahat bir çocukluk ve gençlik geçirmiş istediği gibi sokağa çıkıp istediğini giyip istediği kişilerle görüşmüş. Bunu bana kendisi anlatıyor çok mutluydum diye. Böyle bir annenin kısıtlamasını beklemezsiniz değil mi? Yanıldınız beni gereğinden fazla kısıtlıyor. 18 yaşına gireli haftalar oldu ama sözde 18 yaş. Hep hayalini kurdum 18de belki rahatlarım dedim ama hiç öyle olmadı. 1 sene boyunca başımı kaldırmadan üni sınavına çalıştım bu süreçte yemediğim iftira ve zorbalık kalmadı ama beni kısıtlayan annem bunları umursamadı bile. Evdeki ses ve gürültüden kütüpaheneye gidip 7 8 saat çalışıyordum ama onda da azar işittim niye bu kdr saat dışardasın diye yol boyunca bir sürü arama ve mesajla eve koşa koşa gittim. Defalarca da kendimi arabaların önünde buldum annem yüzünden. Sınav geçince yazın rahatlarım dedim ve yine öyle olmadı. Olduğum şehirde yazın 40 derece gibi bir hava var ve 3 4 gibi en geç çıkmam gerekiyor başıma güneş geçmemesi için çıkana kadar da gideceksen git diye zorlamalar. İlişkim var ve bunu biliyor sevgilimi tanıyor ve ona çok güveniyor ve gerçekten onun yanında çok rahatım. Çıktığımdaysa arkadaşım veya sevgilim fark etmez saat 6 olmadan hakaret dolu mesajlar. Yol boyunca aramalar. Bazen öyle bir hale geliyorum ki bu benim hayatım değil mi ve intihar etmeyi bile düşündüm defalarca. Eve geldiğimde hiçbir şey olmamış gibi yüzüme gülümsüyor vs Arkadaşlar okur musunuz bilmiyorum ama bu durumdan nasıl kurtulabilirim sesimi nasıl geçirebilirim 18 yaşına geldim demekten dilimde tüy bitti lütfen yardımcı olun..
Ama artık dayanılmayacak hal aldı. Ailem çok modern anneannem olsun dedem olsun. Annem zaten çok rahat bir çocukluk ve gençlik geçirmiş istediği gibi sokağa çıkıp istediğini giyip istediği kişilerle görüşmüş. Bunu bana kendisi anlatıyor çok mutluydum diye. Böyle bir annenin kısıtlamasını beklemezsiniz değil mi? Yanıldınız beni gereğinden fazla kısıtlıyor. 18 yaşına gireli haftalar oldu ama sözde 18 yaş. Hep hayalini kurdum 18de belki rahatlarım dedim ama hiç öyle olmadı. 1 sene boyunca başımı kaldırmadan üni sınavına çalıştım bu süreçte yemediğim iftira ve zorbalık kalmadı ama beni kısıtlayan annem bunları umursamadı bile. Evdeki ses ve gürültüden kütüpaheneye gidip 7 8 saat çalışıyordum ama onda da azar işittim niye bu kdr saat dışardasın diye yol boyunca bir sürü arama ve mesajla eve koşa koşa gittim. Defalarca da kendimi arabaların önünde buldum annem yüzünden. Sınav geçince yazın rahatlarım dedim ve yine öyle olmadı. Olduğum şehirde yazın 40 derece gibi bir hava var ve 3 4 gibi en geç çıkmam gerekiyor başıma güneş geçmemesi için çıkana kadar da gideceksen git diye zorlamalar. İlişkim var ve bunu biliyor sevgilimi tanıyor ve ona çok güveniyor ve gerçekten onun yanında çok rahatım. Çıktığımdaysa arkadaşım veya sevgilim fark etmez saat 6 olmadan hakaret dolu mesajlar. Yol boyunca aramalar. Bazen öyle bir hale geliyorum ki bu benim hayatım değil mi ve intihar etmeyi bile düşündüm defalarca. Eve geldiğimde hiçbir şey olmamış gibi yüzüme gülümsüyor vs Arkadaşlar okur musunuz bilmiyorum ama bu durumdan nasıl kurtulabilirim sesimi nasıl geçirebilirim 18 yaşına geldim demekten dilimde tüy bitti lütfen yardımcı olun..
kütüphanede çalışmaya devam et, yazın arkadaşlarınla sevgilinle vakit geçir, evde mümkün olduğunca az vakit geçirirsin en sağlıklısı. Anneni K ütüphanede vs sessize al, düşünme
Şehir dışında bir okula yerleşmeni dilerim seneye bu zamanlar
olur böyle şeyler oluyor İnan bana, sakin ol, sen akıllı bir kızsın
dediklerinizi yapacağım.
