Aile tanışması sonrası duygularım

elusns .!.:

Birkaç ay önce yaşadığımız çevreden aile dostu olan birileri talip oldu.Ailem de bu aileyi çok beğendiğinden görüşmem için desteklediler, ben de kabul ettim.Tanıştığım kişiyi de uzaktan da tanıyordum, tam olarak tahmin ettiğim gibi, okumuş bir aileden, eğitimli, beyefendi, esprili, güleryüzlü birisiydi ben de devam etmeyi istedim, kısacası hoşlandım.Üçüncü ayımızda da aileler tanıştılar.Aileler de çok güzel anlaştı.Fakat aile tanışmasından sonra evlilik fikri gözümü korkutmaya başladı.Annesi, oğlunun aksine aşırı konuşkan, bunda bir sorun yok evet ama bazen bir insanın enerjisi sizi iter ya öyle bir şey oldu.İlk tanışmada henüz konuşmanın başlarında "neden kendi eviniz varken kiraya taşındınız "diye sorması biraz abes geldi mesela. Başka bir gün, onları geri ziyaret etmemizin üstünden bir süre sonra aradı ve annemle gülüp konuşurlarken laf arasında" ayşe hanım beni unuttunuz dedim, arayayım da kendimi bir hatırlatayım dedimm" deyip ertesi gün için evine davet etti, annem başka bir yere gidebileceğimizi söylediğinde "eğer gitmezseniz ben size kahveye geleyim" dedi kdhdjjf.Abartıyor gibi gelebilirim ama genel üslubu, söyleyiş tarzı gerçekten itiyor insanı.Çok iyi niyetli birisi, arayı sıcak tutmaya çalışıyor erkek tarafı olarak bu hissediliyor, ama üslubu sanki ,ilerde yaptırmak istediği şeyi gülerek alttan alttan laf dokundurarak anlatabilecek biri gibi hissettiriyor.Evlenirsek eğer ailelerimizden uzakta yaşayacağız.Bunun için annesini dert etme diyen oluyor ama ben ne hissedeceğimi bilemiyorum sonuçta bir ömür akraba olacağım aileyle.sizce ne düşünmeliyim , neler yapmalıyım, tecrübeleriniz varsa bilmek isterimm

Genişletmek için tıkla...

elusns .!.:

Birkaç ay önce yaşadığımız çevreden aile dostu olan birileri talip oldu.Ailem de bu aileyi çok beğendiğinden görüşmem için desteklediler, ben de kabul ettim.Tanıştığım kişiyi de uzaktan da tanıyordum, tam olarak tahmin ettiğim gibi, okumuş bir aileden, eğitimli, beyefendi, esprili, güleryüzlü birisiydi ben de devam etmeyi istedim, kısacası hoşlandım.Üçüncü ayımızda da aileler tanıştılar.Aileler de çok güzel anlaştı.Fakat aile tanışmasından sonra evlilik fikri gözümü korkutmaya başladı.Annesi, oğlunun aksine aşırı konuşkan, bunda bir sorun yok evet ama bazen bir insanın enerjisi sizi iter ya öyle bir şey oldu.İlk tanışmada henüz konuşmanın başlarında "neden kendi eviniz varken kiraya taşındınız "diye sorması biraz abes geldi mesela. Başka bir gün, onları geri ziyaret etmemizin üstünden bir süre sonra aradı ve annemle gülüp konuşurlarken laf arasında" ayşe hanım beni unuttunuz dedim, arayayım da kendimi bir hatırlatayım dedimm" deyip ertesi gün için evine davet etti, annem başka bir yere gidebileceğimizi söylediğinde "eğer gitmezseniz ben size kahveye geleyim" dedi kdhdjjf.Abartıyor gibi gelebilirim ama genel üslubu, söyleyiş tarzı gerçekten itiyor insanı.Çok iyi niyetli birisi, arayı sıcak tutmaya çalışıyor erkek tarafı olarak bu hissediliyor, ama üslubu sanki ,ilerde yaptırmak istediği şeyi gülerek alttan alttan laf dokundurarak anlatabilecek biri gibi hissettiriyor.Evlenirsek eğer ailelerimizden uzakta yaşayacağız.Bunun için annesini dert etme diyen oluyor ama ben ne hissedeceğimi bilemiyorum sonuçta bir ömür akraba olacağım aileyle.sizce ne düşünmeliyim , neler yapmalıyım, tecrübeleriniz varsa bilmek isterimm

Genişletmek için tıkla...

derinss .!.:

gayet normal bir iletişim olmuş. komik bulduğunuz şeylere gülmedim ben komik olan nedir anlamadım. bi yere gitmeyecekseniz kahveye geleyim diyor ? komik olan nedir ?

Genişletmek için tıkla...

elusns .!.:

süreci ağırdan almayı istediğimizi , önümde önemli bir sınav olduğunu birkaç defa üstü kapalı anlatmamıza rağmen biraz ısrarcı davranıyor.konuşurkenki üslubu da biraz baskın ve aceleci yani anlatmaya çalıştığım o biraz

Genişletmek için tıkla...

Rowena Ravenclaw .!.:

“ayşe hanım beni unuttunuz dedim, arayayım da kendimi bir hatırlatayım dedimm" deyip ertesi gün için evine davet etti“.

Bunun neyinden rahatsız oldunuz tam olarak? Yani buraya örnek olarak yazılacak kadar neyi var ki bu cümlenin? Öküz altında buzağı arayıp kendinizi dolduruyorsunuz

Genişletmek için tıkla...

elusns .!.:

Birkaç ay önce yaşadığımız çevreden aile dostu olan birileri talip oldu.Ailem de bu aileyi çok beğendiğinden görüşmem için desteklediler, ben de kabul ettim.Tanıştığım kişiyi de uzaktan da tanıyordum, tam olarak tahmin ettiğim gibi, okumuş bir aileden, eğitimli, beyefendi, esprili, güleryüzlü birisiydi ben de devam etmeyi istedim, kısacası hoşlandım.Üçüncü ayımızda da aileler tanıştılar.Aileler de çok güzel anlaştı.Fakat aile tanışmasından sonra evlilik fikri gözümü korkutmaya başladı.Annesi, oğlunun aksine aşırı konuşkan, bunda bir sorun yok evet ama bazen bir insanın enerjisi sizi iter ya öyle bir şey oldu.İlk tanışmada henüz konuşmanın başlarında "neden kendi eviniz varken kiraya taşındınız "diye sorması biraz abes geldi mesela. Başka bir gün, onları geri ziyaret etmemizin üstünden bir süre sonra aradı ve annemle gülüp konuşurlarken laf arasında" ayşe hanım beni unuttunuz dedim, arayayım da kendimi bir hatırlatayım dedimm" deyip ertesi gün için evine davet etti, annem başka bir yere gidebileceğimizi söylediğinde "eğer gitmezseniz ben size kahveye geleyim" dedi .Abartıyor gibi gelebilirim ama genel üslubu, söyleyiş tarzı gerçekten itiyor insanı.Çok iyi niyetli birisi, arayı sıcak tutmaya çalışıyor erkek tarafı olarak bu hissediliyor, ama üslubu sanki ,ilerde yaptırmak istediği şeyi gülerek alttan alttan laf dokundurarak anlatabilecek biri gibi hissettiriyor.Evlenirsek eğer ailelerimizden uzakta yaşayacağız.Bunun için annesini dert etme diyen oluyor ama ben ne hissedeceğimi bilemiyorum sonuçta bir ömür akraba olacağım aileyle.sizce ne düşünmeliyim , neler yapmalıyım, tecrübeleriniz varsa bilmek isterimm

Genişletmek için tıkla...