erkek arkadaşım ( artık nişanlım) dünyanın en iyi en eğlenceli en romantik insanı. Yanındayken insan yaşlanmaz öyle söyleyeyim ama inanılmaz aileci. Ailesiyle ilgili bir durum olduğunda doğrudan ailesini tutuyor , ben yanlış gördüğüm bir şeyi söylediğimde sanki ailesine hakaret etmişim gibi davranıyor, o uysal çocuk gidip agrasif biri geliyor. Ben çok net ve aile bağları çok güçlü olmayan biriyim ( yani ailemle aram çok iyidir ama 10 yıldır uzakta yalnız yaşıyorum) ve biri beni geriyorsa canımı sıkacak bir şey yaparsa cevabını veriyorum çünkü herhangi bir baskıya ya da samimi aile ilişkilerine alışık değilim ama nişanlım bana ve aileme saygısızlık yapan ablasını kandilde aramamı istedi ben de o hatasını anlamadan aramam dedim kavga ettik zorla arattı. Ona göre biz küçüğüz bizim adım atmamız lazımmış (28 yaşındayız ) ama ben öyle düşünmüyorum ben bir bireyim ve ister ablası ister annesi babası ister benim ailem kimse bana saygısızlık yapamaz, eğer o bana saygı duymuyorsa ben de ona saygı duymam.
Bu arada ailesi baska şehirde yaşıyor ve nişanlım sadece ailesinin yanındayken böyle benim yanımdayken daha sakin. Onun anlattığına göre annesi çoğu şeyde bana hak veriyormuş ama o yüz göz olmasın yanlış anlaşılır ben hallederim diyormuş ama bilemiyorum ne kadar doğru çünkü ne zaman ailesinin yanına gitse aramız kötüleşiyor.