Merhaba bayanlar. 10 aylik evliyim ve evliligim boyunca rahat bir nefes alamadim. Ailelerimiz kanli bicakli kusler. Esim benim ailemi ben esimin ailesini sevmiyoruz. Bu sebepten surekli tartisiyoruz dugunumuz bile tartismali gecti.. Dahasi esime hic guvenmiyorum. Soz konusu ailesi oldugunda yanlislarini gorse bile bana onlari savunuyor. Ailesinin tum terbiyesizliklerini bir kenara birakip benim aileme sayip saydiriyor. Isine gelmeyen durumlarda beni rahatlikla gozden cikarip harcayabilir bir hale geliyor. Bu sebepten oturu esimle ciddi hicbir karar almak istemiyorum. Ev alma planlari yapiyor dahil olmak istemiyorum. Bebek istememe ragmen esime olan guvensizligimden dolayi korunmayi surduruyorum. Ailelerimizden uzakta yasiyoruz, ailemin tek kiziyim. Annem surekli mutsuz ve umutsuz. Esimdende pek haz etmiyor. Hep arada kaliyorum. Ailemi bu durumlara soktugum icin kendimi suclu hissediyorum. Bu benim icin bir sinav ve ben kaliyormuyum yoksa ustesinden gelmem gereken bir durummu bilmiyorum. Karar alamiyorum cikmazdayim... Yorumlarinizi merak ediyorum. Okudugunuz icin cok tesekkurler..