mrb arkadaşlarım.
ben evde çok yalnızım.annem mutfakta babam bilgisayarda ablam kendi bilgisayarında.anlıyorum işleri var ama ben de onların işi olmak istiyorum..anneme mutfakta yardım ediyim diyorum ''sen yapamazsın,dökersin,bana daha çok iş çıkartırsın''diyo.babamın yanında bilgisayara bakınca çok sıkıcı oluyo .babam konuşmuyo bile.ablama bişeyler söylüyorum hiç tınmıyo .ben çok yalnızım.yalnız hissediyorum kendimi.ders çalışıcam diyorum ailemden yardım istiyorum beni desteklemeleri için .''çalış'' demekten başka bişey söylemiyolar.biliyorum çalışmam gerektiğini diyorum 'e napıyım başka ' diyolar.evet benim iyiliğimi istiyolar ama bana çok uzaklar.evde sadece akşam yemek yerken birlikteyiz..benim aileme ihtiyacım var.konuştum bu konuyu onlarla..haklısın dediler ama bişey yapmadılar napıcağımı hiç bilmiyorum lütfen yardım edin.
ailenin ne yapmasını istiyorsun,küçük çocuk gibi yanlarına oturtup ders çalıştırmalarını mı bekliyorsun,elbette kendin çalışacaksın
onlardan ders çalıştırmalarını beklemiyorum.sadece bana destek vermelerini bekliyorum
anladığım kadarıyla,kendine ait odan,bilgisayarın ve her türlü imkanın var.çalışmana engel oldukları da yok.nasıl bir destek bekliyorsun
Herkesin bir arada oldugu bir aksamlar var inanır mısın bizde eskiden böyleydik..
Yemekten sonra herkes kendi kösesinde, hele de kız kardesim basını odasında pc' den kaldırmazdı bi yemeklerde görürdük yüzünü, hep kızardım ona ailemiz yanımızdayken bir arada olalım, birlikte vakit gecirelim diye. Sonra pismanlık yasamayalım, sonsuza kadar sürmeyecek bu birliktelik derdim, ben bide 3 yıl evim de degildim malesef, hep derdim ona annemle, babamla otur, vakit gecir diye.. Tamam cok kopuk degildik ama yine de normal olması gerektigi gibi de degildik..
Ve annem 3 ay önce vefat etti, aniden kaybettik nasıl oldu, neden oldu hala anlamıs degilim, hala inanamıyorum..
Senin sorun ettigin sey bu degildir belki ama ben buna da deginmek istedim artık aileler eskisi gibi degil, yıllar gectikce alıskanlıklar vs. gibi bu da degisime ugruyor..
Bizi soracak olursan artık ne erkek kardesim, ne de kız kardesim eskisi gibiler, annemin vefatı onlara birseyleri farkettirmis gibi olduu..
canımm çok üzüldüm ya başınız sağolsun. Allah sana sabır verecektir. ailenizin durumuna da üzüldüm.peki sen konuşmayı denedin mi kardeşlerinle
O zaman konusmam pek birsey degistirmedi, annem vefat edince babamı yalnız bırakmıyoruz artık, elimizden geldigince bir aradayız.
Babam zaten cok üzülüyor kabullenemedi oda bizim gibi annemin vefatını, birbirilerine cok düskünlerdi, heryere birlikte giderlerdi. Annem her sabah babamla birlikte dısarı cıkar, onu yolcu ederdi.
Teyzemler falan bir yere gideceksek bile, annem babam gelmeden bizimle gelmezdi o babamla gelirdi sonradan, herseyiyle ilgilenirdi babamın, herseyiyle..
Annemin gidisi bizi cok büyük bir yıkıma ugrattı, daha bir kenetlenmemiz gerektigini anladık..
Hele ben, hala alısamadım annem cıkmıyor aklımdan, kendi cıplak, caresiz, sudan cıkmıs balık gibi hissediyorum..
Nereye baksam annemi görüyorum, sesini duyuyorum..
Konu dısına cıktım sanırım, affola..
Aileler bir arada olmalı, birlikte vakit gecirmeli, birbirlerine kenetlenmeli..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?