Ailem benden lohusa

O kadar zor bir durum ki herkesten destek görüp de ailemden görememek. Babam 2007de vefat etti Abi'm 2010da trafik kazasından dolayı cezaevine girdi ve ben tüm varlığımla maddi manevi babalık yaptım abime de anneme de. Abi'm ise benim prematüre 33+4 haftalık doğan bebeğim yoğun bakımdan çıkıp eve getirdiğimizde doktorun ziyaretçi kabul etmeyin tavsiyesini eşimin söylemesiyle hemde en kibar şekilde söylemesine rağmen darıldı ve telefonlarımızı açmadı ben abimle hayatım boyunca hiç bir sorun yaşamadım ilk kez bana darıldı hemde sebep küçücük prematüre bir bebeğin sağlığı! 2gün eşim de ben de 50 kez aradık açmadı, sonra biz yeniden sarılığın artması üzerine yoğun bakıma alındık eşimin anneme çok üzüldüğüm için abimin aramasını söylemesinin ardından Abi'm bir kez arayıp geçmiş olsun dedi alıngan günüme denk gelmiş dedi sonra yine aramadı eşim ben hastanede kalacağımdan eşya almaya eve gitti annem ise sanki biz tatile gidiyormuşuz gibi eşime keşke söylemeseydin oğluma öyle ne dedin bak bi akraba girdi içeri bişey mi oldu demiş tekrar yoğun bakımdan çıktık eve bi geldim annemin suratı beş karış hoş geldiniz bile demedi neyin var diyorum başım ağrıyo diyo bi tesellih bile etmiyorsun yoğun bakımdan yeni geldik diyorum geçer geçer diyo umursamaz bi halde hala bende kalıyo lohusayım el alem niye kızının yanında değilsin der diye eminim yıkıldım yani kızlar en kötü günlerimde beni o kadar üzdüler ki sütüm bile kesilebilirdi lohusa bu kız biz napıyoruz demediler abime kızıyorum ama annemin beni anlaması gerekirken onu savunması beni yıktı siz olsanız napardınız?

Canim malesef aileler bazen bu sekilde anlayissiz ve bencil olabiliolar senin yaoman gereken bebisinin sagligini dusunmen ve canini sıkmamaya çalışman çünkü su an bebisinin sana en cok ihtiyaci oldugu zaman! Sen bebisini dusunup etrafinda donenleri gormezden gelmelisin. Bende cok tatsiz donemler gecirdim hem de dogum yaptigimin ilk haftasi. Olaylari kafamda buyudukce depresyona giriodm bebisimin bana olan ihtiyacini dusundukce kendime geldim

Canım gerçekten hala inanamıyorum yaşadıklarıma dediğin gibi tamamen bencillik... Benim içim ve vicdanım rahat bebeğimin sağlığı içindi söylediklerimiz. Artık eskisi gibi her sıkıntıda koşturacak bir kızları yada kardeşleri olmayacak çünkü çok kırıldım kimse için kendimizi yıpratmamalıymışız bunu anladım insan önce kendini düşünmeliymiş bende öyle yapacam. Bunları bana yapanlar utansın. Annem hep senin çocuğuna ben bakacam derdi şimdi abimin eşi de hamile hepimiz yakın oturuyoruz kesinlikle annem abimin çocuğuna bakar iki çocuğa birden zaten bakamaz ben yine hiçe sayılıcam. Işe başlayınca bebeğime kim bakacak hiç bilmiyorum ev kredisi de ödüyoruz. Yüzüstü bırakılmanın en büyüğünü yaşıyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun bu halimizde bizi üzenlerin de ahirette Allah yardımcısı olsun, vebali büyük olsa gerek...