Ailem her şeyime karışıyor bıktım.

Yorumlarınızdan sizi tanıyorum da.. Oldukça özgüvenli biri olduğunuzu düşünüyorum. Böyle bir anneden nasıl böyle biri yetişmiş şaşırtıcı..
Iste benim cocuklugum arkadassiz,evde ablamla kitap okuya okuya gecti. Mahallenin kadınları yaz gecesi 12ye kadar sokakta otururdu,cocuklarin sesi gelirdi. Ben saat 10da coktan yataga gonderilmis olurdum😅
Ne yuzme ogrendim, ne paten... Okul gezisine bile gondermezdi annem,korkardı. 16 yasinda sabah cikip aksam donmeli canakkale sehitlik gezisine bile zor vize çıktı :)
Cocuklugumdan hatırladığım anilarim gercekten cok az. Mutsuz bir çocuk degildim,aile sevgisi hissederdim ama ot gibi yasadim-dizim kanamadan büyüdüm.
Bu yuzden bana bir aydinlanma geldi. Universiteye basladigim gibi kendi hayatimi elime almaya calistim. Cunku akisina birakarak gecen 18 senede bir adim ilerlememisim. Yine akisina biraksam bir adim ilerlemeden bir 18 sene daha yasardim...
Yengec burcuyum, anilarim benim icin cok kıymetli.O yüzden kendime guzel anilar yaratmaya cabaliyorum. Ozguvenden ziyade bundan bence çabam😊
 
Tabiki önemli olan bizim nasıl yaşamak istediğimiz ben zaten bir erkeğin istediği gibi yaşasaydım. Sanırım burada bazı arkadaşlar gibi sayısız sevgili ve evlilik bitirmiş olurdum. Bana kimse istemediği yaptıramaz. Tek istisna ailem çünkü ben yokken onlar vardı ve beni onlar dünyaya getirdi. Tabiki onların düşüncesine ters düştüğüm oluyor fakat yeri geliyor benimde haklı olduğum zamanları görüyoruz. Bu yüzden ailenin kısıtlama yapmasına kızmıyorum. Bir insanın doğruyla yanlışı ayırt edecek zekaya gelene kadar ailenin desteğine ihtiyacı var olduğuna inanıyorum. Erkekler kadını kendi doğrusuna yönlendirirler.
Aile konusunda bende belli bir yaşa gelene kadar karışmalarını normal buluyorum ama 30 yaş değil elbette bu. Yada konu sahibi gibi ailenin baskısından dert yanıp erkeklerin istediği şekilde olmamasını sorun etmesi. İlla aile yada erkeklerin fikirlerine göre şekil almak zorunda değiliz.

Bazı erkekler hayatındaki kadınları kendi doğrularına göre yönlendirmek isteyebilir ama bu tüm erkekler için geçerli değil. O yönlendirmeye uymayan, kendi gibi davrananan kadınlarda var. Birde bu yönlerne olayına biz izin vermemeliyiz kadınlar olarak. Erkekler kadınları yönlendiri kabul etmek baştan hata olur.
 
Aile konusunda bende belli bir yaşa gelene kadar karışmalarını normal buluyorum ama 30 yaş değil elbette bu. Yada konu sahibi gibi ailenin baskısından dert yanıp erkeklerin istediği şekilde olmamasını sorun etmesi. İlla aile yada erkeklerin fikirlere göre şekil almak zorunda değiliz.

Bazı erkekler hayatındaki kadınları kendi doğrularına göre yönlendirmek isteyebilir ama bu tüm erkekler için geçerli değil. O yönlendirmeye uymayan, kendi gibi davrananan kadınlarda var. Birde bu yönlerne olayına biz izin vermemeliyiz kadınlar olarak. Erkekler kadınları yönlendiri kabul etmek baştan hata olur.
Tabiki buna katılıyorum. 30 yaşında bir kadın ya da erkek. Belli bir hastalığı yoksa doğruyu ve yanlışı ayırt edecek yaştadır. Ben sanırım son cümlemin devamında şunu eklemediğim için siz sanıyorsunuzki erkek ne derse ben ona uyarım ya da ben sizi mi yanlış anlıyorum. İnsanlar bencildir ve kendi istedikleri olsun diye uğraşırlar. Erkeklerde kadınlar sessiz kalır istediği her şeyi yapar sanıp onları yönetmek ister. Fakat sonuç olarak güçlü ve aklı başında hiçbir kadın erkek şunu istiyor diye kendinden taviz vermez ve vermemeli. Fakat bunu yapan zavallı kadınlarımızda var. Evlenmiş dayak yiyor ama evine dönse bu sefer babadan abiden dayak yicek korkusuna eşinin zulmüne katlanıyor. Erkeğin dediğini kabulleniyor.
Olayı baya baya konudan çıkardık gibi ama kızlar ben güçlü kadın olmamız ve kendi sözümü dinlettiğimize inanmak isteyen biriyim. Erkek ben hiç evlenmedim ve evlenmek istemiyorum. Çünkü ben erkeğin sözünü dinlemem kendimi biliyorum. Bana yanlış geliyorsa onun dediğini yapmam. O istiyor diye de gece dışarı çıkmam gündüz çuvalamı girdi. Gece nedir ya bütün cinayete kurban gidenler gece kayboluyor. Gece sokakta silahlı saldırı oluyor.
 
Tabiki buna katılıyorum. 30 yaşında bir kadın ya da erkek. Belli bir hastalığı yoksa doğruyu ve yanlışı ayırt edecek yaştadır. Ben sanırım son cümlemin devamında şunu eklemediğim için siz sanıyorsunuzki erkek ne derse ben ona uyarım ya da ben sizi mi yanlış anlıyorum. İnsanlar bencildir ve kendi istedikleri olsun diye uğraşırlar. Erkeklerde kadınlar sessiz kalır istediği her şeyi yapar sanıp onları yönetmek ister. Fakat sonuç olarak güçlü ve aklı başında hiçbir kadın erkek şunu istiyor diye kendinden taviz vermez ve vermemeli. Fakat bunu yapan zavallı kadınlarımızda var. Evlenmiş dayak yiyor ama evine dönse bu sefer babadan abiden dayak yicek korkusuna eşinin zulmüne katlanıyor. Erkeğin dediğini kabulleniyor.
Olayı baya baya konudan çıkardık gibi ama kızlar ben güçlü kadın olmamız ve kendi sözümü dinlettiğimize inanmak isteyen biriyim. Erkek ben hiç evlenmedim ve evlenmek istemiyorum. Çünkü ben erkeğin sözünü dinlemem kendimi biliyorum. Bana yanlış geliyorsa onun dediğini yapmam. O istiyor diye de gece dışarı çıkmam gündüz çuvalamı girdi. Gece nedir ya bütün cinayete kurban gidenler gece kayboluyor. Gece sokakta silahlı saldırı oluyor.
Siz konuyu gece dışarı çıkmayı erkek ister gibi algilamissiniz , ben ise kadın da istiyor erkek arkadaş kısmını sadece bilgi amaçlı vermiş olarak algıladım
Herkes kendi penceresinden okuyor konuları doğal olarak , ben gece hayatını çocukluğumdan beri severim ve 16 yaşında evden kaçar yine çıkardım dışarı , 18 den sonra zaten karışan olmadı uzunca bir süre gece yaşadım diyrbilirim , hatta istiklale çıktığımda barların kapısında ne kadar bodyguard varsa öpüşüp selamlasip geçerdim önlerinden
Bana da bir erkek gece çıkmayacak son dese hadi len ordan der başardım tekmeyi , hos hala eşimi evde bırakır arkadaşlarımla çıkarım geceleri kırk yılda bir ve çok keyif alırım
Burada bahsetmek istediğinizin gece çıkmakla alakası yok , her kadın bir insandır ve kendi istediği şekilde yaşamalı hayatı hele ki 30 yaşında ise ne ailesi ne sevgilisi ne başka biri karışamaz isteklerine ve yaşayış sekline
 
Ne kadar uzucu...
caresi sen de deli ol, deli deliyi gorunce comagini saklar.
Benim anneme imkan ver,bizi cam fanusta saklar. 90lar cocuguydum ama tum mahalle sokakta oynarken annem bizi sokaga salmazdi korkusunda. Bayramda kapi kapi dolastirmazdi nolur ne olmaz diye. Bir kere ablam kursa kaldi ilkokulda bir saat. Anneme soylememistik. O polise giderken yolda karsilastik. Dedigim dedik bir kadindir,tum sulale de cekinir annemden ciddi ciddi. Tek sulale olsa. Mahallede bile belali bir kadindir, olaylari annem cozer :) gozunun yasina bakmaz yasli basli kadinlari camdan çöp atiyor diye belediyeye sikayet eder... vee ustelik panik atak hastasi. Aradiginda telefonu 2 kere acmayayim hemen dolasim sistemi bozulur stresten.
Boyle bir anneye ragmen yapacağımı yaparim, hic dilini bile bilmedigi yerlere bilet alir giderim.
Once kavga eder,rest ceker. Ben umursamam, ne halin varsa gor der,sonra dayanamaz biraz daha kavga eder,duygu somuruleri yapar, ben de "allah kocaman kainati yaratmis, niye gezip gormeyeyim? Iyi,bugun anam izin vermiyor yarin kocam...gun yuzu gormeden oleyim mi yani?" Der yine giderim. Ben gidince o da merakina yenik duser,arar - aramiz düzelir :)
Boyle boyle yillar geçtikten sonra artik alisti-normal gormeye basladi. Artık Insanca "kizim endise ediyorum" diyor, ben de "tabii ki endise edeceksin. Annelik endise etme halidir. Biz bebekken de nelerden endise ederdin. Endiseyle yasamayi goze alamiyacaksan neden dogurdun ki?" Diyorum. "Allah korusun basina birsey gelir" diyor, (kaza gecirenlerle ilgili bir iste calsiiyorum) anne kaderimde varsa zaten basima gelir. Bak iste hergun neler goruyorum millet mahallesinde yürürken eziliyor-sakat kaliyor. Akrabadan donerken arabalri sarampole yuvarlaniyor. Bunun uzaklara gitmekle alakasi yok ki? Kaderimde basima birşey gelecegi varsa su salak sirkette 9-6 ot gibi yasarken de gelebilir- ardimda elalemin sirketi icin ot gibi yasamis bir hayat birakirim" diye demogoji yapıyorum :))
Gecen sene cok alakasiz bir konudan beni cok kirdi,evde kavga çıkarttı - evlatliktan reddetti falan. 3 ay boyunca bir guler yüzüme hasret kaldi. Ne sofraya oturdum ne bir cumle kurdum. 3 ayin sonunda da bunun son olduğunu - kenara sirf bu is icin kira depozito vs parasi attigimi, bir daha boyle bir hakarete maruz kalirsam evden ayrilacagimi ve sorumlusunun tamamen kendisi olacağını tane tane anlatip normale döndüm. Gercekten de bir daha boyle bir olay yaşarsam evden gidecegim cnku bugun annemin hakaretine katlanirsam "yeter" dmeeye gucum yetmezse yarin da kocaminkine "yeter" dmeeye gucum yetmez. B.k gibi -milletin sinirini cikardigi bir madde gibi yasamaya devam ederim...
Sana da tavsiyem olsun.
Kavga cikarmaktan korkma. Bir kavga ederler iki ederler üçüncüde onlar da susarlar.

Yorumunuzun çıktısını alıp, ders niyetine hergün okuyasım geldi.

Ne güzel, hiç etkilenmemişsiniz annenizin endişesinden. Ben de konu sahibi gibiyim, (30 yaşındayım) işin kötüsü bi yaştan sonra içselleştirdim bu durumu, ailemin söylediklerini. Artık onların istemediği birşey yapmaya isteğim yok, öyle bi durumda aşırı huzursuz oluyorum, keyif almıyorum. Kafamdan sürekli olumsuz ihtimaller geçiyor. Çok üzücü
 
Buna siz izin veriyorsunuz. Karşınızdaki insanlar sizin aileniz, sahibiniz değiller. Siz öylelermiş gibi davranırsanız onlar da böyle davranır.

Benim annem çok korumacı bir kadındı. Elinden gelse bizi saksıya ekip 7/24 sulardı.
Küçükken çoğu şey için babamdan izin alırdım, annemi babam ikna ederdi.
Üniversiteyi başka bir şehirde okudum. O bile babamın anneme "eeh yeter ama abartma" demesiyle.

20'lerin başında çok çatıştım annemle. Kavga etmiyorduk ama rahat vermiyordu. Kışın hava 5'te kararıyorsa 5'te aramaya başlardı.
Ben derdimi güzellikle anlatmaya çalıştım hep ama taviz de vermedim. Onu ikna etmeye çalışmadım, bildiğimi okudum. Sadece içini rahatlatmaya çalıştım o kadar.

Siz bu isyan durumuna çok geç gelmişsiniz. 30 yaşında koca kadınsınız, yaşıtlarınız çocuk büyütüyor, insan yetiştiriyor; siz kendi hayatınıza hükmedemiyorsunuz.
Kimse size "al bu hayat senin, git doya doya yaşa" demeyecek. Kendi ipinizi kendiniz alacaksınız elinize.
 
Iste benim cocuklugum arkadassiz,evde ablamla kitap okuya okuya gecti. Mahallenin kadınları yaz gecesi 12ye kadar sokakta otururdu,cocuklarin sesi gelirdi. Ben saat 10da coktan yataga gonderilmis olurdum😅
Ne yuzme ogrendim, ne paten... Okul gezisine bile gondermezdi annem,korkardı. 16 yasinda sabah cikip aksam donmeli canakkale sehitlik gezisine bile zor vize çıktı :)
Cocuklugumdan hatırladığım anilarim gercekten cok az. Mutsuz bir çocuk degildim,aile sevgisi hissederdim ama ot gibi yasadim-dizim kanamadan büyüdüm.
Bu yuzden bana bir aydinlanma geldi. Universiteye basladigim gibi kendi hayatimi elime almaya calistim. Cunku akisina birakarak gecen 18 senede bir adim ilerlememisim. Yine akisina biraksam bir adim ilerlemeden bir 18 sene daha yasardim...
Yengec burcuyum, anilarim benim icin cok kıymetli.O yüzden kendime guzel anilar yaratmaya cabaliyorum. Ozguvenden ziyade bundan bence çabam😊

Bu yorumunuz çok dokundu bana, ben de yengeç burcuyum, çocukluğum sizinkiyle aynı sayılır. Aramızdaki tek fark siz 18 de değiştirmişsiniz rotayı, ben hala aynı devam. Ot gibi yaşanmış bir çocukluğa, bomboş geçmiş bir gençlik ve herşeye geç kalmışlık hissi eklendi bir de..
 
Bu yorumunuz çok dokundu bana, ben de yengeç burcuyum, çocukluğum sizinkiyle aynı sayılır. Aramızdaki tek fark siz 18 de değiştirmişsiniz rotayı, ben hala aynı devam. Ot gibi yaşanmış bir çocukluğa, bomboş geçmiş bir gençlik ve herşeye geç kalmışlık hissi eklendi bir de..
Yasit sayiliriz,29a dogru gidiyorum ben de..
Bence gec kalmis sayilmazsiniz. Sadece "yiiieeeehhh" deyip bir silkelenmeniz lazim.
Ben 18 yasinda birseyleri degistirmeye basladim. Misal milletin 10 yasinda ogrendihi yuzmeyi ben 20 yaşımda ogrendim,hala cok iyi degilim. Sadece 1 yaz,mahalle bakkalina kadar bisiklete binebilirdim, 23 yasinda bisiklet aldim,hayat tarzim haline getirdim. Simdi yolda bsiklet gören beni hatirliyor. Hala basket-voleybol gibi arkadaslarla oynanan oyunlarda cook kotuyum :)
Yani kimin ne kadar once yapmasiyla hic alakasi yok. Herkesin yeni deneyimlere acik olma zamani kendine ozeldir.
bir baskasi 25 yasinda coktan yaptı diye ayni seyi siz neden 30 yasinda yapamayasiniz?
Bence gecen 30 senenize uzulmeyin,kendinize harika bir "yapilacaklar listesi" hazirlayin. Hem 0la biten yaslar, hem yeni yillar guzel kararlar almak icin uygun zamanlar.
Benim de bir 30 yas planim var mesela. Çok buyuk ve hayatımı toptan etkileyecek bir plan. 30 yasin bu plan icin gec oldugunu dusunmuyorum. Hatta benim icin "tam zamani" olduguna inaniyorum.
Siz de lutfen buna inanin.
Yarin yeni hayatınızın ilk günü olabilir :)
Her zaman motivasyon almak isterseniz bana yazabilirsiniz^^
 
Yasit sayiliriz,29a dogru gidiyorum ben de..
Bence gec kalmis sayilmazsiniz. Sadece "yiiieeeehhh" deyip bir silkelenmeniz lazim.
Ben 18 yasinda birseyleri degistirmeye basladim. Misal milletin 10 yasinda ogrendihi yuzmeyi ben 20 yaşımda ogrendim,hala cok iyi degilim. Sadece 1 yaz,mahalle bakkalina kadar bisiklete binebilirdim, 23 yasinda bisiklet aldim,hayat tarzim haline getirdim. Simdi yolda bsiklet gören beni hatirliyor. Hala basket-voleybol gibi arkadaslarla oynanan oyunlarda cook kotuyum :)
Yani kimin ne kadar once yapmasiyla hic alakasi yok. Herkesin yeni deneyimlere acik olma zamani kendine ozeldir.
bir baskasi 25 yasinda coktan yaptı diye ayni seyi siz neden 30 yasinda yapamayasiniz?
Bence gecen 30 senenize uzulmeyin,kendinize harika bir "yapilacaklar listesi" hazirlayin. Hem 0la biten yaslar, hem yeni yillar guzel kararlar almak icin uygun zamanlar.
Benim de bir 30 yas planim var mesela. Çok buyuk ve hayatımı toptan etkileyecek bir plan. 30 yasin bu plan icin gec oldugunu dusunmuyorum. Hatta benim icin "tam zamani" olduguna inaniyorum.
Siz de lutfen buna inanin.
Yarin yeni hayatınızın ilk günü olabilir :)
Her zaman motivasyon almak isterseniz bana yazabilirsiniz^^

Ne güzel yazmışsınız, çok teşekkürler. Umarım bir an önce güzel anılar biriktirmeye başlar ve hayatı yakalarım artık bir yerlerinden.

30 yaş plânınızın kolayca gerçek olmasını ve size ilerde hatırlayacağınız huzur ve mutlulukla dolu anlar yaşatmasını diliyorum.
 
Back
X