-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
ailem sandıklarım ve hayal kırıklıklarım
- Konu Sahibi pis7li
- Başlangıç Tarihi
- 26 Aralık 2007
- 22.146
- 12.092
- 498
Çok üzüldüm durumunuza. Keşke Ankara yakınlarında olsaydım.
Çocuğunu düşün. Bak beş yıllık bir hasretten sonra hamile kalmışsın.Aman sağlığına dikkat et.
Aileni de tanımış oldun. Daha doğuma varmış bu arada evde biraz dinlenmiş olursun.
Doğumda eşin de yanına gelir.
konteynırı okuduğumda Van`da olduğunuzu hemen anladım.
Offf kaç ay geçti deprem olalı hala insanlar madur. Hala sağlıksız koşullar...
(
Çocuğunu düşün. Bak beş yıllık bir hasretten sonra hamile kalmışsın.Aman sağlığına dikkat et.
Aileni de tanımış oldun. Daha doğuma varmış bu arada evde biraz dinlenmiş olursun.
Doğumda eşin de yanına gelir.
konteynırı okuduğumda Van`da olduğunuzu hemen anladım.
Offf kaç ay geçti deprem olalı hala insanlar madur. Hala sağlıksız koşullar...
(
ama canım anne çocuğunu canı gibi sever birde hiç bişey yok diyosun aranızda nasıl olabilirki hamilelik duygusallığı olmasın
geçen hafta köye gittim onlarla anamın babamın yanına orda eniştem pis7li kurbanı burda kesecem köyde dedi dogumun ne zamandı dedi bende kurban bayramından 1 hafta önce olur dedim ablamla eniştem göz göze baktı he o zaman işler degişti dedi eniştem.ablam beni döwecek nerdeyse
- 26 Aralık 2007
- 22.146
- 12.092
- 498
onlara ne oluyormuş.doğumunda olmayıversinler istemiyorlarsa.şimdiden seni ne diye strese sokuyor bu insanlar
Biliyor musun arkadaşım ben de aynı sorunları yaşadım hamileyken...
Sen yine kendi ailenin yanına gitmişsin.. Ben k. validemin yanına gittim...Doğuma 2 ay kala...
Annem hasta zaten kendi ailemin yanına gidemezdim..
Eşimin aklına girdiler. Büyük görümcem kadın doğum hastanesinde hemşire,küçük hemşirem de fizyoterapist...
Bir şekide önce eşimi sonra beni ikna ettiler... Zaten doğum korkum var eşim de biliyor bunu ... Bak rahat edersin kardeşimde yanında girecek doğuma filan neyse gittim k.validenin yanına..
Önceleri herşey çok güzel ,işte dikkat ediyorlar bana , hiç bir iş yaptırmıyorlar falan ...( Bu arada ilk torun benim kızım)
Eşim sürekli tel açıp şundan yedirin , bundan alın falan diyor onlara ...Onlarda sağ olsunlar yapıyorlardı.
Ve her dr. kontrolünde benimle birliktelerdi.. Tabi eşim İstanbul'da işinin başında.
Ta ki 35. haftaya geldik .Dr bana normal doğum yapamazsın. Doğuştan rahmin geriye yatık dediği zamana kadar...
Allah'ım bana iyi davranan k. valide bir değişti , bir tavırlar....Benim iştah filan gitti tabii...
Tabi ben üzülüyorum eşime hiç bir şey diyemiyorum...
37. haftanın ilk günü d.r ye gittik ..Dr. bebeğin kg alımının durduğunu söyledi... İşte her gün şunları ye filan liste yapıyor...
Kadın bu kez de sanki yine ben suçluymuşum gibi evde surat asıyor ...
Eşim her aradığında ne oldu , sesin niye böyle , niye canın sıkkın diye soruyor...Sesimden anlıyor tabii..
Ben telefonu kapattıktan sonra annesi ya da babasını arıyor neyi var, siz mi canını sıktınız diye onları sıkıştırıyor.
Eşim onları sıkıştırdıkça k.baba, k.valide üstüme geliyorlar.
Artık bunaldım bir an önce doğum olsun evime döneyim diye D.r dedim ki madem sezeryan olacak bir an önce olsun.
Bir de bunun üstüne kavga çıktı. Çocuk gelişmeden doğum mu olur, sancılarını bekle v.s
Neyse d.r bir şekilde ikna ettim ve sancılar başlamadan 38+3 te ( yani 39. haftaddan 3 gün almıştım) doğum yaptım.
Görümcem yanımda doğuma girdi, eşim İstanbul'dan çıktı geldi, annem babam geldiler,
Ama o hastanede yaşadığım 2 günü hiç unutmam. Herkes gitti . K.valide yanımda refekatçi kaldı...
Kızımı yannıma getirdiklerinde ilk 1 saat emmi yoğun bakımda.... Sonra odaya aldılar beni çocuk emmiyor...
Emmedikçe k. valide fıttırıyor... Yok erken aldırdın çocuğu, yok sezeryan olmayacaktı v.s...
Hastaneden çıkınca tabi yine onlarda kaldım...Ya çok kötü günlerdi((
Hamile psikolojjisi çok kötü....
Neyse çok uzattım...
Canım sana tavsiyem bebeğini düşün ve seni üzecek şeylerden uzak olmaya çalış....Bir şekilde geçiyor kötü günler....
Sen yine kendi ailenin yanına gitmişsin.. Ben k. validemin yanına gittim...Doğuma 2 ay kala...
Annem hasta zaten kendi ailemin yanına gidemezdim..
Eşimin aklına girdiler. Büyük görümcem kadın doğum hastanesinde hemşire,küçük hemşirem de fizyoterapist...
Bir şekide önce eşimi sonra beni ikna ettiler... Zaten doğum korkum var eşim de biliyor bunu ... Bak rahat edersin kardeşimde yanında girecek doğuma filan neyse gittim k.validenin yanına..
Önceleri herşey çok güzel ,işte dikkat ediyorlar bana , hiç bir iş yaptırmıyorlar falan ...( Bu arada ilk torun benim kızım)
Eşim sürekli tel açıp şundan yedirin , bundan alın falan diyor onlara ...Onlarda sağ olsunlar yapıyorlardı.
Ve her dr. kontrolünde benimle birliktelerdi.. Tabi eşim İstanbul'da işinin başında.
Ta ki 35. haftaya geldik .Dr bana normal doğum yapamazsın. Doğuştan rahmin geriye yatık dediği zamana kadar...
Allah'ım bana iyi davranan k. valide bir değişti , bir tavırlar....Benim iştah filan gitti tabii...
Tabi ben üzülüyorum eşime hiç bir şey diyemiyorum...
37. haftanın ilk günü d.r ye gittik ..Dr. bebeğin kg alımının durduğunu söyledi... İşte her gün şunları ye filan liste yapıyor...
Kadın bu kez de sanki yine ben suçluymuşum gibi evde surat asıyor ...
Eşim her aradığında ne oldu , sesin niye böyle , niye canın sıkkın diye soruyor...Sesimden anlıyor tabii..
Ben telefonu kapattıktan sonra annesi ya da babasını arıyor neyi var, siz mi canını sıktınız diye onları sıkıştırıyor.
Eşim onları sıkıştırdıkça k.baba, k.valide üstüme geliyorlar.
Artık bunaldım bir an önce doğum olsun evime döneyim diye D.r dedim ki madem sezeryan olacak bir an önce olsun.
Bir de bunun üstüne kavga çıktı. Çocuk gelişmeden doğum mu olur, sancılarını bekle v.s
Neyse d.r bir şekilde ikna ettim ve sancılar başlamadan 38+3 te ( yani 39. haftaddan 3 gün almıştım) doğum yaptım.
Görümcem yanımda doğuma girdi, eşim İstanbul'dan çıktı geldi, annem babam geldiler,
Ama o hastanede yaşadığım 2 günü hiç unutmam. Herkes gitti . K.valide yanımda refekatçi kaldı...
Kızımı yannıma getirdiklerinde ilk 1 saat emmi yoğun bakımda.... Sonra odaya aldılar beni çocuk emmiyor...
Emmedikçe k. valide fıttırıyor... Yok erken aldırdın çocuğu, yok sezeryan olmayacaktı v.s...
Hastaneden çıkınca tabi yine onlarda kaldım...Ya çok kötü günlerdi
((Hamile psikolojjisi çok kötü....
Neyse çok uzattım...
Canım sana tavsiyem bebeğini düşün ve seni üzecek şeylerden uzak olmaya çalış....Bir şekilde geçiyor kötü günler....
Son düzenleme:
bunları okuyunca sukrettım,
ınsallah ablanın cocugunun dedıklerı dogru degıldır nasıl bır aıle bu ya
senın bakıma ıhtıyacın var annen koye kacıyor
1.falso bu bence
kardeslerın ayrı dunyalarda ne dıyım ınsallah saglıcakla dogurda don esının yanına
boyle durumlarda anlıyor ınsan gercek dostlarını,aılesını
ınsallah ablanın cocugunun dedıklerı dogru degıldır nasıl bır aıle bu ya
senın bakıma ıhtıyacın var annen koye kacıyor
1.falso bu bence
kardeslerın ayrı dunyalarda ne dıyım ınsallah saglıcakla dogurda don esının yanına
boyle durumlarda anlıyor ınsan gercek dostlarını,aılesını
- 7 Nisan 2010
- 8.400
- 455
- 163
Çok üzüldüm durumunuza. Keşke Ankara yakınlarında olsaydım.
Çocuğunu düşün. Bak beş yıllık bir hasretten sonra hamile kalmışsın.Aman sağlığına dikkat et.
Aileni de tanımış oldun. Daha doğuma varmış bu arada evde biraz dinlenmiş olursun.
Doğumda eşin de yanına gelir.
konteynırı okuduğumda Van`da olduğunuzu hemen anladım.
Offf kaç ay geçti deprem olalı hala insanlar madur. Hala sağlıksız koşullar...
kocamla konuşuyorum ona bile laf ediyor ya bıraz önce bende konuşurum sanane dedim.allahım sabır ver bana
- 31 Mart 2008
- 8.769
- 1.121
- 373
ewet aynen ögle oldu yegenimden aldım haberi ve hiç beklemiyodum böyle bir laf
ayrıca ablamda kalmıyorum annemlerde kalıyorum evde bekar ablam var onla kalıyorum
çalışıyor ablam
ewli olan ablam yapıyor bu yazdıkarımı onlarda ankara oturuyor anamlara gelip gidiyorlar
burnumdan getiriyorlar hiç sormayın eşimede anlatamıyorum durumumu
ben seni rahat et diye gönderdim onlar niye böyle yapıyor der haklı yere
- 25 Temmuz 2011
- 12.759
- 317
- 448
Bugun dogum yapali tam 45 gun oldu doguma esimle gittim normal olucak diye 42. haftaya kadar bekledim ama son dk sezeryan oldum 12 saat sonra yuruyerek hastaneden ciktim evime geldim 10 dk ayaklarimi uzatip dinlenemedim cunku hickimsem yok ama sukur herseyin altindan kalktim sende basarirsin bebegini aldigin an inanilmaz bir guc gelicek sana inan bana annelik tarifsiz bir guc demekmis aslinda
:) deyince anlamıyor ki kendinden başkasını duymaz kendisi
zaten ben ondan ve eşinden birşey beklemiyorum ki
ablamda aynı rahatsızlıktan sezaryanla doğurdu yegenimi
hastanede yattı ben baktım onlara 6 ay boyunca
emeklerime yazık okadar çok hakım var ki her birinde
bunları nasıl göz ardı ediyor anlamıyorum çok üzülüyorum çok