bi ilgileri yok zaten olsada dedigiiz gibi inanmam. Sanırım benim kabul edemedigim yada yadırgadıgım nokta okadar evlatlık verilen cocukların aileleleri bas bas evladım diye bagırırken benimkilerin aman ne olacak yani ne yaşamış olabilirsn kafasında olmaları.. Ben ordada cok zor günler geçirdim amcamın yeni eşiylle. onun dışında evlatlık oldgumu ögrendigimde cocuktum bu bile travmadırSizi evlatlik veren insanlara karsi hala o kadar iyi niyetlidiniz ki, kiyamam hala uzuluyorsunuz
Uzulme demek belki kolay diyeceksiniz ama gercekten uzulmeyin. Esinize ve ailesine sarilin. Bu saatten sonra size sevgi gosterseler bile zaten inanilmaz.
Aileni baştan kaybetmişsin bunu kabullen ve üzülme. Dua et ki Allah sana kendi aileni eşini nasip etmiş yalnız değilsin...kızlar biraz aslında dertleşmek fikr alışverişi için üye oldum.. Ben evlatlık verilmiş biriyim.. Bunuda malesef cok üzücü bir şekilde bir öğrendim
beni evlatlık alan annemin öldüğü zamanda öğrendim. o yaşlarda cocuktum. Sonra babam ki kendisi amcam olur aynı zamanda başka biriyle evlenince ben kendi ailemin yanına döndüm.(ergen dönemlerdeydi). Asıl bundan sonra başladı herşey.. başta iyi zannediyordum fakat hiç alakası yok.. Okadar pişkin bir ailem var ki. Ben sanki kendi kendimi evlatlık vermişim gibi bi kavga esnasinda yüzüme bile vurdular sen ne yaşadın ki dediler??!! bide bizim yaşadıklarımızı görsen dedileri ....Aslında kötü insanlarda degiller. Sadece cahil olduklarını düşünmeye başladım.
Ben yurtdısında (Fransa) onlar türkiyedeydiler. Türkye dönüş yaptım. Aslında beklentim seneler sonra dönen cocuklarına ilgiydi dedigim gibi başlarda öyle olsada evlendikten sonra bazı sorunlarda ortaya cıktı.. Detaya cok girmek istemiyorum iki tarafın anlaşamaması gibi vs.
Kavga grültü derken onları da atlattık. Ama şimdi okadar cok ilgsizler ki mesela kardeşlerim kendi aralarında hep görüşürler beni asla davet etmezler. birlikte tatiller, görüntülü görüşmeler, eğlenceler, sık sık birbirlerine ziyaret. (Bunlara anne babada dahil oluyor bazen).. Beni sadece bayramda ararlar onun dışındaki tüm özel günlerde hatırlanmam bile. Doktora giderim asla biri arayipta sormaz öldümmü kaldımmı ama kendileri gittiginde ortalıgı velveleye verir. Bana oturmaya bile 40 yılda bir gelirler herzaman da gelmemek iicn bi sürü bahaneleri vardır.
Beni bi arayıp soran kayınvalidem sanırım.Eşim ve ailesi olmasa sanırım cok zor süreç olurdu. Bana kendii öz ailemden cok daha yakınlar. Bu icime okadar cok oturuyorki nasıl davranacagimi bilmiyorum bazen herkesi hayatımdan cıkarmak istiyorum. Sizce napmalıyım?
Boyle davranmaları, evlatik vermeleri ile uyumlu değil mi zaten? Benim bir arkadaşım da bu durumdaydı. Akrabaya evlatlık verilmiş, öz ailesini yabancı gibi görüyordu. Üvey ailenizin başka çocuğu yok galiba. Bir adet var ki çok çocuğu olan aile, çocuğu olmayan kardeşine kendi çocuğunu veriyoraslında böyle düşünerek tutuyorum kendimi. Hic bir paylaşımıımız olmadı gerçekten. KArdesleri belk bi nevi anlayabilirim ama anne babayı anlayamıyorum. Bölye bir durum yaşasam elimden geleni yaparım kazannmak icin. Ki zaten evlatlik nasi verilir onu hic anlamıyorumda
Bunu bende cok soruyorum kendime neden diye.. sanırım burda vicdanım devreye giriyor nefret ediyorum bu huyumdan.. öz babam seneler önce kalp krizi gecirmis ve stres olmamasi gerekirmis. Her hayatımdan cıksınlar dedigimde acsba baska seye sebebiyet verirmiyim düşüncesi cikmiyor kafamdan..buna ragmen cıkarmalımıyım?Ben olsam siler atardım. Sana mutluluk getirmeyen insanları neden hayatında tutuyorsun ki?
Başka cocuklari yok üvey ailemin.. öyle karşılasıtırnca kesinlikle şans.. yine de insanız işte takıyoruz takmamayi cok isterdim..Boyle davranmaları, evlatik vermeleri ile uyumlu değil mi zaten? Benim bir arkadaşım da bu durumdaydı. Akrabaya evlatlık verilmiş, öz ailesini yabancı gibi görüyordu. Üvey ailenizin başka çocuğu yok galiba. Bir adet var ki çok çocuğu olan aile, çocuğu olmayan kardeşine kendi çocuğunu veriyorbunu normal görüyorlar.
Üzülmeyin diyeceğim elde olmasa da...
Geçen haftalarda yeni doğan bir kız bebeği canlı olarak toprağın altına gömmüşler Hindistan'da. Ağlama sesini duyan diğer insanlar çıkardı, videosu var. Zalimlerin olduğu bir dünyada sizinki şans mı sanssizlik mi buna da sizin hayata bakış açınız karar versin
Peki derinde biyerde bi acısı yokmu? Ben anne baba sevgisini üvey baba ve vefat eden üvey annemde fazlasıyla gördüm aslında.. mükemmellerdi. Cocuklugum cok güzeldi. Ta ki ölene kadar..Hani derlerya kan çekermiş diye.ben kesinlikle inanmiyorum.gözden ırak olan gönüldende ırak oluyor. Bende 27 yıl acaba özbabam yanimda olsa diye ağladım zırladım, hep babasiyla okula giden çocuklari görünce duvar dibine oturur ağlardim,babalar gününde sokağa çıkmazdım. Hani müge anlıda öz aileleriyle kavuşuyorlarya aglamaktan içim çıkardı izlerken. 27 yıl sonra babamı ve babamdan olan 4 kardesimi buldum ama kan falan çekmedi ısınamadım benim icin yabanciydilar. Bana kim güzel davraniyorsa onlar benim ailem. Bu forumda bile kan bağım olmamasina ragmen hatta suratini görmemis olmama ragmen icimin daha çok ısındıği insanlar var. sende bu şekilde yaşarsan eksikligini hissetmezsin.
Bazen bazı şeyleri ne kadar zorlasakta olmaz. Yaşadığınız şey gercekten zor.Ama zaten bugüne kadar yanınızda kendi ailenizden kimse olmamış. Onları böyle kabul edin gitsin. Ne güzel ki eşiniz, eşinizin ailesi var. Size de sahip çıkmışlar. Onlara sarılın. Sizin için gercekten çok güzel bir şans onlar.kızlar biraz aslında dertleşmek fikr alışverişi için üye oldum.. Ben evlatlık verilmiş biriyim.. Bunuda malesef cok üzücü bir şekilde bir öğrendim
beni evlatlık alan annemin öldüğü zamanda öğrendim. o yaşlarda cocuktum. Sonra babam ki kendisi amcam olur aynı zamanda başka biriyle evlenince ben kendi ailemin yanına döndüm.(ergen dönemlerdeydi). Asıl bundan sonra başladı herşey.. başta iyi zannediyordum fakat hiç alakası yok.. Okadar pişkin bir ailem var ki. Ben sanki kendi kendimi evlatlık vermişim gibi bi kavga esnasinda yüzüme bile vurdular sen ne yaşadın ki dediler??!! bide bizim yaşadıklarımızı görsen dedileri ....Aslında kötü insanlarda degiller. Sadece cahil olduklarını düşünmeye başladım.
Ben yurtdısında (Fransa) onlar türkiyedeydiler. Türkye dönüş yaptım. Aslında beklentim seneler sonra dönen cocuklarına ilgiydi dedigim gibi başlarda öyle olsada evlendikten sonra bazı sorunlarda ortaya cıktı.. Detaya cok girmek istemiyorum iki tarafın anlaşamaması gibi vs.
Kavga grültü derken onları da atlattık. Ama şimdi okadar cok ilgsizler ki mesela kardeşlerim kendi aralarında hep görüşürler beni asla davet etmezler. birlikte tatiller, görüntülü görüşmeler, eğlenceler, sık sık birbirlerine ziyaret. (Bunlara anne babada dahil oluyor bazen).. Beni sadece bayramda ararlar onun dışındaki tüm özel günlerde hatırlanmam bile. Doktora giderim asla biri arayipta sormaz öldümmü kaldımmı ama kendileri gittiginde ortalıgı velveleye verir. Bana oturmaya bile 40 yılda bir gelirler herzaman da gelmemek iicn bi sürü bahaneleri vardır.
Beni bi arayıp soran kayınvalidem sanırım.Eşim ve ailesi olmasa sanırım cok zor süreç olurdu. Bana kendii öz ailemden cok daha yakınlar. Bu icime okadar cok oturuyorki nasıl davranacagimi bilmiyorum bazen herkesi hayatımdan cıkarmak istiyorum. Sizce napmalıyım?
Adam çocuğunu verirken bişey olmamış da sen hayatından çıkınca mi olacak?Bunu bende cok soruyorum kendime neden diye.. sanırım burda vicdanım devreye giriyor nefret ediyorum bu huyumdan.. öz babam seneler önce kalp krizi gecirmis ve stres olmamasi gerekirmis. Her hayatımdan cıksınlar dedigimde acsba baska seye sebebiyet verirmiyim düşüncesi cikmiyor kafamdan..buna ragmen cıkarmalımıyım?
Peki derinde biyerde bi acısı yokmu? Ben anne baba sevgisini üvey baba ve vefat eden üvey annemde fazlasıyla gördüm aslında.. mükemmellerdi. Cocuklugum cok güzeldi. Ta ki ölene kadar..
Ne güzel yazmissiniz.. sizi cok iyi anliyorım anne baba vardi. Ama ben kücükken hep parmakla gösterilirdim kulaktan kulaga fısıldarlad.. asla anlamazdim.. üvry anemin vefatıyla anladm. Neden konuştuklarını. Sora insanlar dahada cirkinleşti "buda lempika işte ailesi evlatlik verdi" , "evlatlik verilen lempika" bu işte hep bunlarla büyüdüm duydum. Cok zordu. Babasızljkda cok zordur. İnsanin hem anneye hem babaya ihtiyac duyuyor. Sanırım her yaşta ihtiyac duyuluyor. Yarınn bigünnn benimde cocıgum olursa nasip olrda eşiminde mükemmel baba olacaginsan eminimAcısı olmazmı .sende yinede üveyde olsa bir baba varmiş.bende o da yoktu cocukken. Ve benim büyüdüğüm yıllarda babası olmayan ailesi boşanmiş çocuklara farkli muamele yapiliyordu. Hayata 1_0 geride başladigini düşün. Hep acaba insanlar benim hakkimdami konusuyor bana bir imadami bulunuyor diye düsünüyorsun. Bir kız ćocugu icin cok agir bu durum. Arkadaslarima hep yalan söylerdim. bu gece babam geldi beni sevdi bana cikolatalar getirdi diye. Insanın boğazinda bir yumru oluyor. Mesela bir arkadasim vardi babasının yeşil bir kartal arabası vardi hafta sonlari cocuklarini bagaja oturtup denize pikniğe götürürdü . Bende duvara oturur onlari izler,gecede yatağa yatinca hayal kurardim. benimde babam beni kartal arabasiyla gezmeye götürürdü hayallerimde. simdi geçtimi gecmedi ama dünya iyisi bir eşim var .o ogluma babalik yaptikca yaralarim kabuk bağlıyor.
Hatta ilk evlendigimizde kartal bir araba kiralayip beni tatile bile götürdü..
Sana tavsiyem. GEÇMİŞİ DÜŞÜNEREK BUGÜNÜNÜDE KENDİNE ZEHİR ETME. YARIN OLDUĞUNDA BUGÜNDE ZEHİR ETTIGİN BIR GÜN KALMASIN HAFIZANDA.
Evet eşim de evlatlık.. o kim olduğunu bilmiyor. Hep kafasında ben kimim ? Nereliyim ? Neden gittiler ? Sorularına cevap arıyoreşinizde mi evlatlıktı? Zor süreç gerçekten yaşamak gerekiyor. yaşamadan asla bilinmiyor.
Belki bulmamak daha iyidir.. cok zor bi durum Allah sabır versin eşinizeEvet eşim de evlatlık.. o kim olduğunu bilmiyor. Hep kafasında ben kimim ? Nereliyim ? Neden gittiler ? Sorularına cevap arıyor
Sebep arayınca okadar cok ki aslında ... bilemiyorum .. vefat eden annem bana okadar cok saygıyı merhameti aşıladıki aetık kendimden bıkıyorum.. diyorum ya cok sebep var aslindaAdam çocuğunu verirken bişey olmamış da sen hayatından çıkınca mi olacak?
Ama beni üzen birşeyde bana karşı cok iyi olduklarini mükemmel aile oldgmuzu düşünmeleri. Cidden öyle degiliz.asla degiliz.. belki ayni evde 3 4 sene yaşamışızdır cok büyük etkilwri yok üstümde doğruBazen bazı şeyleri ne kadar zorlasakta olmaz. Yaşadığınız şey gercekten zor.Ama zaten bugüne kadar yanınızda kendi ailenizden kimse olmamış. Onları böyle kabul edin gitsin. Ne güzel ki eşiniz, eşinizin ailesi var. Size de sahip çıkmışlar. Onlara sarılın. Sizin için gercekten çok güzel bir şans onlar.
Sizi anlıyorum insan istiyor ki normal aileler gibi olmak. Sanırım onlara göre de bu normal. Bazen bazı şeyleri kabul edip elimizdeki diğer şeylerin kıymetini bilmeliyiz.inşallah eşiniz ve ailesiyle hep böyle mutlu olursunuzAma beni üzen birşeyde bana karşı cok iyi olduklarini mükemmel aile oldgmuzu düşünmeleri. Cidden öyle degiliz.asla degiliz.. belki ayni evde 3 4 sene yaşamışızdır cok büyük etkilwri yok üstümde doğru
İyiki eşim ve ailesi var.. ben hayatımda rahmretli annemden sonra böyle iyi insanlar tanımamaştım
Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için .. insallah öylr olur. Haklsınız normal aile özlemi sanırım bendeki.. ama olmıyorsa da yapacak hiçbirşey yok..Sizi anlıyorum insan istiyor ki normal aileler gibi olmak. Sanırım onlara göre de bu normal. Bazen bazı şeyleri kabul edip elimizdeki diğer şeylerin kıymetini bilmeliyiz.inşallah eşiniz ve ailesiyle hep böyle mutlu olursunuz
Şanslısın aslında. Bak çocukluğunu anne baba sevgisini tarmışsın. Öz üvey ne farkeder. Sana sevgilerini vermişler. Öz ailesinde sevgiden mahrum büyüyen çok insan var.Peki derinde biyerde bi acısı yokmu? Ben anne baba sevgisini üvey baba ve vefat eden üvey annemde fazlasıyla gördüm aslında.. mükemmellerdi. Cocuklugum cok güzeldi. Ta ki ölene kadar..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?