- 4 Ağustos 2013
- 314
- 50
- Konu Sahibi adelebeyin
- #1
o kadar bıktım kı ailemden. ablalarımdan ve annemden de .. bıkmak değilde artık yorulmak demek daha dogru olucak sanırım. ablamla tartıstım o..... dedi sinirle dedi biliyorum ama çok dokundu bana bugun sonra hemen yaptıklarını soluyo bana dıye cıkıp sevgilinde bulustun bilmem ne sadece 1 kere olmus bısey bu da zaten sevgılım uzakta yasıyo ve nadir görüşebiliyoruz. o kadar dokunduki bana. abla dediğin kardeşine yardımcı olmazmı ya.. kaç tane ablam var ama hıc bırınden goremedım bunu. destek olmayı gectım köstek oluyorlar. sevgilime zaten hepsi karsı aramızda mesafe var diye kımse ıstemıyo (başka neden yok sadece bu) surekli babamın beni vermiceğinden oraya gidemiceğimden bahsedilmesinden o kadar sıkıldım kı ya 
hiç destekçim yok kendimi çok yalnız hıssediyorum ailemden uzaklaşmaya başladım işte bulamıyorum bir türlü hepsi birikti birikti birikti ama sabredemiyorum artık dua etmekten başka çarem kalmadı..
hiç destekçim yok kendimi çok yalnız hıssediyorum ailemden uzaklaşmaya başladım işte bulamıyorum bir türlü hepsi birikti birikti birikti ama sabredemiyorum artık dua etmekten başka çarem kalmadı..
sizde özelinizi anlatmamaya çalışın hemen başınıza kakarlar . herşey olacağına varır onlar mı karar vercekmiş senin nerde oturcağına .
