Aileme çok kırıldim sizce adım atmalı miyim?

Mehrii34 .!.:

Öncelikle geçmiş olsun şükür atlatmışsınız , anne baba sadece anne baba olmakla olmuyor zaten ama herkeste anne baba olamıyor çok üzücü. Bence siz kırıldığınızı söyleyip öyle bıraksaydınız. Çünkü onlara söz hakkı vermeden engellemişsiniz sonuçta bişey söyleyip engellediğinizde tamamen o konuyu kapatmış oluyorsunuz ve karşı taraf size cevap veremiyor artık. İlişkiler de oturup konuşmayı sanırım hepimiz huy edinmeliyiz ve kim nasılsa artık öyle kabul edip yolumuza bakmalıyız hepimiz artık birer bireyiz anneden babadan çıkmışız artık. Benimde gençliğim hep hastanelerde geçti babamdan dolayı, yani hayat kısa daha çok üzüntü çekmemek adına evlatlık görevini yap okadar hastalıkta sadece yanında ol yeterli. Birgün vicdan azabı yaparsın o da insanı yer bitirir. İnsanlar hatalarını ölüm döşeğinde anlıyor buna okadar eminim ki. Örneğin annemin kayınvalidesi anneme çok çektirmiş sonra ölüm döşeğindeyken de annemin ismini sayıklayıp onu görmek istiyorum demiş .. eh helallik alacaktı demek.

Bu sadece bir örnekti. Biz kimseyi değiştiremeyiz anne ve babadan bahsediyoruz yaşları da var ben herzaman şunu diyorum , tam anneye babaya hesap soracak yaşa geliyoruz bi bakıyoruz ki anne baba hesap sorulacak yaşta değil.. Zaman akıp gidiyor bu söylediklerim sana atıp tutma gibi geldiyse eywallah. Ama karşındaki insanı öyle kabul edip beklentiye girmediğin zaman çok daha mutlu oluyorsun hayatta. Ben yerinde olsaydım sitem ettikten sonra bide onları dinlerdim söz hakkı verirdim. Mantıklı gelmezse yine aynı düşüncelerde kalabilirsin bişey kaybetmezdin.

Genişletmek için tıkla...

esimoglumherseyim .!.:

Görüştüğüm kimse yok bildigimiz bu dönemde hayata küstüm , prematüre anneleri çok iyi bilir ve anlar bu süreci oremature bebeği olanlar ilk bir yıl hemen hemen her gün hastanede olurlar, heryerde herşeye tek başımaydim. Yaklaşık 1 sene oldu geçen bir hesab edeyim dedim kaç kez hastaneye gitmişiz toplam 150 kez yogunbakimdannciktiktan sonra toplam 150 kez hastaneye gitmişiz ve halada süreç devam ediyor ...şuan tek moral kayangim bebegimin sağlıklı olması. Bazen öyle teselli ediyorum kendimi, ama yetmiyor sanırım o anne baba boslugunu hep hissediyorum. Sormussunuz anlatayım o sıra diğer kardeşim yurt disindan gelmisyi memlekete annemlerin yanına, annemlerin benim.yanima.gelememe sebeplerinden birincisi orada memlekette ev yaptırmaları yanıma.gelirlerse ev malzemeleri oahalanoyor sonraya kalırsa yaptiramazlarmis ikincisi diğer kardeşimin çocuğuna bakmaları bana gelirse çocuğa kim bakicakmis, üçüncüsü yurt disindna lardesimim gekmesi onu birakipta gelememisler tüm bu sebplerden dolayı yanımda olamadılar. İnsan kızı torunu hayat mücadelesi verirken iki eli kanda olsa yetişir ama büyük hayal kırıklığına uğradım ve yaşadığım bu süreçteki yanlizlik bende derin bir mutsuzluk oluşturdu ne yapsam ne etsem mutlu olamıyorum. Anlaticak çok şey var aslında insan en çok canını acitanlari anlatabileceklerini ozetleyebileceklerini anlatabiliyor

Genişletmek için tıkla...

esimoglumherseyim .!.:

Çok haklisinizhic atıp titmandegil estagfrlh gerçekten çok iyi anlamissiniz beni, o sıralar çok ofkeliydim, inanılmaz bir öfke patlaması yaşıyordum onlara konuşma hakkı bile tanımak istemedim , insan iki eli kanda olsa evladının yanında herhangi bir bahanesiz olmalıydı buna belkide hiçbir gerekçeyi kabul etmek istemediğimden komşuma hakkı tanımadım , ama şuan biraz daha sakinleatigimde nedeni gerçekten merak ediyorum anlattıkları bahaneler bu süreç için hiçte geçerli mazeretler değildi çünkü işin daha iç yüzünü belki konussaydik.daha iyi olabilirdi diyorum sadece pişmanlığım bu ama dediğim gibi o öfkeyle kimseyi dinleyecek halde değildim. O kadar ağır travmlarla dolu bir dönemde olan biri hemde yalnızlık çekmiş ne aldığı güzel haberi soyliycek bir aile yakını olan nede üzücü haberi paylaşıp omzunda aglayacagi bir anne babası kardeşi olmayan biri bu öfkeyi gerçekten anlayamaz. Halada ofkeliydim aslında gururda yapıyorum karmakarışık bir psikolojideyim

Genişletmek için tıkla...

esimoglumherseyim .!.:

Çok haklisinizhic atıp titmandegil estagfrlh gerçekten çok iyi anlamissiniz beni, o sıralar çok ofkeliydim, inanılmaz bir öfke patlaması yaşıyordum onlara konuşma hakkı bile tanımak istemedim , insan iki eli kanda olsa evladının yanında herhangi bir bahanesiz olmalıydı buna belkide hiçbir gerekçeyi kabul etmek istemediğimden komşuma hakkı tanımadım , ama şuan biraz daha sakinleatigimde nedeni gerçekten merak ediyorum anlattıkları bahaneler bu süreç için hiçte geçerli mazeretler değildi çünkü işin daha iç yüzünü belki konussaydik.daha iyi olabilirdi diyorum sadece pişmanlığım bu ama dediğim gibi o öfkeyle kimseyi dinleyecek halde değildim. O kadar ağır travmlarla dolu bir dönemde olan biri hemde yalnızlık çekmiş ne aldığı güzel haberi soyliycek bir aile yakını olan nede üzücü haberi paylaşıp omzunda aglayacagi bir anne babası kardeşi olmayan biri bu öfkeyi gerçekten anlayamaz. Halada ofkeliydim aslında gururda yapıyorum karmakarışık bir psikolojideyim

Genişletmek için tıkla...

esimoglumherseyim .!.:

Görüştüğüm kimse yok bildigimiz bu dönemde hayata küstüm , prematüre anneleri çok iyi bilir ve anlar bu süreci oremature bebeği olanlar ilk bir yıl hemen hemen her gün hastanede olurlar, heryerde herşeye tek başımaydim. Yaklaşık 1 sene oldu geçen bir hesab edeyim dedim kaç kez hastaneye gitmişiz toplam 150 kez yogunbakimdannciktiktan sonra toplam 150 kez hastaneye gitmişiz ve halada süreç devam ediyor ...şuan tek moral kayangim bebegimin sağlıklı olması. Bazen öyle teselli ediyorum kendimi, ama yetmiyor sanırım o anne baba boslugunu hep hissediyorum. Sormussunuz anlatayım o sıra diğer kardeşim yurt disindan gelmisyi memlekete annemlerin yanına, annemlerin benim.yanima.gelememe sebeplerinden birincisi orada memlekette ev yaptırmaları yanıma.gelirlerse ev malzemeleri oahalanoyor sonraya kalırsa yaptiramazlarmis ikincisi diğer kardeşimin çocuğuna bakmaları bana gelirse çocuğa kim bakicakmis, üçüncüsü yurt disindna lardesimim gekmesi onu birakipta gelememisler tüm bu sebplerden dolayı yanımda olamadılar. İnsan kızı torunu hayat mücadelesi verirken iki eli kanda olsa yetişir ama büyük hayal kırıklığına uğradım ve yaşadığım bu süreçteki yanlizlik bende derin bir mutsuzluk oluşturdu ne yapsam ne etsem mutlu olamıyorum. Anlaticak çok şey var aslında insan en çok canını acitanlari anlatabileceklerini ozetleyebileceklerini anlatabiliyor

Genişletmek için tıkla...

esimoglumherseyim .!.:

Evet belkide boyle yapmam gereklidir...

Genişletmek için tıkla...