selam kızlar....
nişanlıyım ve bi süre sora evlenip yuvamdan ayrılacağım,ailemle istanbul anadolu yakasında oturuyoruz şimdi ise evlenince avrupa yakasına taşınacağım.
aramızda arabayla 1 saat gibi bi mesafe olacak yani çat kapı girip göremeyeceğim onları ancak planlı git gel olacak..
biraz önce dolaptaki atılcak eşyaları seçiyordum,kozmetikleri falan kutulara koyup toparladım hepsini bi araya yavaş yavaş yapıyordum anneciğim odama geldieşyalarımı toparladıgımı görünce gözleri doldu ben ise soğukkanlı duruyorum hep belli etmiyorum ama artık onlardan ayrılacağım yeni yeni bana dank ediyor.
işleri yarıda kestim ve buraya yazmak istedim.
çok zor ya belli yaşa kadar ailenle ol sonra bambaşka bi ev ve yeni bi hayat
evinde tek kızıyım düğün günü çok ağlıycaklar nasıl dayanıcam nasıl kendimi tutucam hiç bi fikrim yok
sizlerde çok zorlandınızmı?
canım benim tabiki zorlandık hatta ben gelin almaya geldiklerinde anne ben gitmek istemiyorum abi ne olur göndemeyin beni demişim heheh
hem ağladım hem de gittim ama inan gelin arabasına binene kadar ağladım sonra allah insana ferahlık veriyor bir an olsun o stresten kurtuluyorsun başa çıkacakmıyım diye düşüncen bitiyor
fakat gel gelelim sen gene ist olacaksın daha uzaga gurbete gelin gidenler de var cnm çt kapı zatn evlendikten sonra sen istemezsin gitmeyi herkes ana kuzusu bebeğim unumtma bunu
ama bunlar tatlı hüzünler. Allah başka dert vermesin. inşallah yeni yuvanda da çok mutlu olursun.
ayrıca inan bana da diyorlardı kız üzülme arabaya binene kadar aglarsın diye
