her şey için anne babayı suçlamayı bırakın lütfen.
sanki onlar mükemmel yetiştirildiler de onların hayatında hiç sıkıntı olmadı da çocukları onlardan mükemmellik bekliyor.
Siz de ebeveyn olunca bir sürü şeyi yanlış yapacaksınız o yüzden yok erkekleri ailem yüzünden yanlış erkekleri çektim, yok iş bulamadım ailem yüzünden gibi hayatınızın kilit noktalarını ailenize kitlemekten vazgeçin bence.
İbadet olayı evet bir baskı olmuş ben de garipsedim o kısmı. Bazen ebeveynleri geçiştirmek gerekiyor.
Okurken keşke herkes rahatça okuyup istediği yerlerde gezip eğlenip gençliğin tadını çıkartabilse... kim istemez? 36 yaşındayım valla ben bile bugün işe gitmesem de şööyle bir restorantta oturup yemek yesem diyorum. Ama bunun sorumlusu da ailem değil tabi ki klasik hayat ve sorumluluklar. Aynı sizde olduğu gibi.
22 yaş çok ufak, ailenizin desteğini isteyebileceğiniz bir yaş, açıkçası küçük bir yaş değil. Ben 22 yaşında mezun olmuş ilk biriktirdiğim parayla -yani baya bir ay- evin pimapenlerini yaptırmıştım
babam da emekliydi sizin babanız gibi ve çalışmayacak kadar çok yorulmuştu artık bir es vermesi gerekiyordu. Bir emekli için de böyle tadilatlar epey maliyetli.
Şimdi babanız da demiyor mudur "herkes emekli oldu cafelerde oturuyor ben burada hala çalışıyorum yaş olmuş kaç?" eminim diyordur. İnsan bir zaman sonra sadece hobileri veya lüks zevkleri -tatil gezi vs- için çalışmak istiyor ama yine hayat şartları...
Yine de çok bunaldıysanız bence Louise L. Hay Düşünce Gücüyle Tedavi kitabını tavsiye ederim. Hem ailenizi anlarsınız hem de kendinize acımayı bırakırsınız ve hayatınızın kontrolünü elinize alırsınız.