arkadaşlar ailem yani annem ve babam gün geçtikçe paraya daha düşkün hale gelmeye başladılar.onlara da hakveriyorum elbet,çünkü çok şey geçirdiler çok şey yaşadılar ve insanların artık değerinin parayla ölçüldüğünü gördüler.fakat artık ben kendi adıma gerçekten bunalmaya başladım.herşey para üzerine kurulmaya başlandı sanki.zevklerini erteler oldular annemle alışverişe gittiğimizde bile bişeye bakmadan önce fiyatını soruyor.ev hanımı kendisi,anlıyorum ki kendini ev hanımı olmakla ve eve para getirmeyip senelerce hazır yemekle suçluyor.hep böyle ima var sözlerinde.ve birkaç ay oluyor isteğe bağlı emekli oldu,emekli maaşını alır almaz babama veriyor içinden hiç kendi için tek bir kuruş harcamadan.o da onun hesabına bankada hesabına yatırıyor.
bana gelince şimdi işsizim geçen sene çalıştığıım dönemde babam bin tembih etti paramı harcamamam için,başta yok ık mık dedim kendi paramı kazanmak istiyorum ben.yok kendi hesabımdaki param aynen duruyor hiç dokundurtmadı bana sürekli elime harçlığımı verdi hala veriyor,ama bir yandan kendi gönül rahatlığıyla bu verdiği parayı harcayamıyorum artıkbir yerden sonra.ve annem de surat yapmıyo da değil.önemli birşey almak istediğimde onların onayını almak zorunda kalıyorum.ve bunlar benim artık hoşuma gitmemeye başladı.babam iyi niyetiyle yapıyor ama ben bu kadar maddiyat üzerine kurulu bir hayatın içinde olmaktan boğuluyorum.he gelecek içinmi yaşıyoruz,kaç yaşına geldim ve kendi ayaklarım üzerinde durmak istiyorum sizce ne yapmalıyım inanın çok kararsızım hem onu kırmak istemiyorum hem kendi kararlarımı vermek istiyorum.bu durumda babamı dinleyip baba parasıyla yaşamaya devam mı yoksa kendi kazandığım parayı ne kadar çok olmasa da gönlümce harcamakmı kafam çok karışık