Ailesi istemeyince beni tanımadı!

Ya nedir bu annelerden cektiğimiz? Neden boyle yapıyorlar? Acaba gencken bunlar da mı zorla evlendırıldıler veya istediği kişiyi kabul ettiremediler şimdi cocuklardan acısını çıkartıyorlar?? Bi anne hangi mantıkla bunu yapar... Tabi en buyuk suç çocukta, ben hiç gormedım kı bı anne kolay kolay bunları soylesın:ay ne guzel kızmış hemen evlenın cocugum..
Benim de şuan buna benzer bir durumum var. 2 yıl muhteşem geçti aramızda hiç bir sorunumuz yok ama aile yapımız çok farklı, onun ailesi çok dindar ve dedesi beni ogrenince kalpten gitcekti..Bana bir gun dedi ki sonuna kadar gidemiyeceğiz senin uzulmeni istemiyorum cunku ailem çok zor... Meger sonra yengesinden ogrendim ki hiç kimse aslında bana o derece karşı çıkmamış cunku o cıkıp ta bu kızla evlenecegım demedı. Ben farklıyım diye (dinim farklı mesela) gelip sormuşlar hep nasıl bir kız diye ama o anlatamadı kapalı kutu gibi durdu...bana da çok mucadele verdm dedi... Onun karakter yapısından kaynaklanıo * sıkıntıya gelemiyor, daralıo..çok seviyor hala goruyorum, kimse ona ayrıl diye de zorlamadı. Ben sırf bunu ogrendıkten sonra dedım kı kendı kendıme belkı de savaşmayı deneyebılırım kendımı tanıttarabılırım.. Bir yandan da korkularım var.
Ama senin durumda o resmen annesinin dolduruşuna geldi. Hiç uzulme geçen zamana sonuçta guzel gunlerı yaşamışsndr demek bole olması gerektı bazı şeylerı anlaman için..herşeyin hayırlısı en guzel gunler seninle olsun...kalbimden bunu diliyorum

ay kendi oğlunun mesleği neymiş acaba çok merak ettim..başbakan falan sanırsam.bu ne yahu.sen okumuşsun becermişsin ne güzel..ayrıca sakın üzülme forumda da arkadaşlar örnek vermiş herşeyde bir hayır vardır diye..benimde çevremde böyle çok örnek var.sonradab kaynanalaar çok üzülüyor keşke istemediğimiz olsaydı diye.çünkü öyle bi gelin yada damat denk geliyo ki allah korusun öff yannii..sen gönlünü ferah tut...zaten mücadele edip seninle evlenseydi emin ol en ufak tartışmada kafana kakardı..aileside onun kafasına kakardı.istenmediğini bilerekde evlenemezdin zaten..

benimde basimdan benzer bir olay gecti...

üniversite ögrencisiyim, ayriyeten masraflarimi karsilamak icin, aileme yük olmamak icin bir isde calisiyorum...
bundan iki bucuk sene evvel biriyle tanismistim okulda, zamanla birbirimizi cok sevdik ve bir yil gectikten sonra aileler tanisti...ne olduysa ondan sonra oldu zaten...

ailesi beni begenmemis...gerekceleride suydu...cok zayif misim, evi gecindiremezmisim, hasta görünüyor musum ve bunun gibi bircok hakareti daha dinlemek zorunda kalmistim...
anlayacaginiz, sanki bir malmisim gözüyle bakmislar bana...sevgi kelimesini bilmeyen insanlarmis megersem...
üstelik en kötüsü...bu insanlar benim ve ailemin yüzüne gülen insanlardi...ben istenmedigimi sonlarda ögrendim cünküp sevdigim adam dahil müthis gizlediler...

herseyden habersiz, sözlendik...üc ay gectikten sonra nihayet gercekleri ögrendim...buna ragmen dimdik durmaya calistim, sevdigim adama inanmaya devam ettim...fakat bana sahip cikmadi ve bitti...

niye ben diye cok sordum sonrasinda kendime, ben bunlari hak edecek ne yaptim dedim hep...kadermis ve yasamam gerekiyormus deyip yoluma devam ediyorum simdi...
cok üzüldüm, yiprandim...en kötüsü ise sevdigim adamin artik benden emin olmadigini söylemesiydi...ailesinin etkisinden kurtulmayi basaramadi...

herseyin hayirlisi dedim sadece...simdi zor da olsa yoluma devam etmeye calisiyorum...o yara insanin icine isliyor sanki...fakat zaman en iyi ilac...

allah hayirlisini yasatsin bir daha demekle yetiniyorum simdi.

aile ilişkilerde çok büyük bir etkenmiş bunu daha iyi anladım. haftalardır kendime sorduğum soru nedensiz yere neden bitiyor olmasıydı. deli gibi severken birdenbire ne oldu diyordum. herşey o kadar güzelken ne oldu? başka biri mi vardı? aklımdan bir sürü soru geçiyordu.
yavaş yavaş anlıyorumki nedeni aile. birgün bana ailem ile ilgili sorunlar olmadıkça vazgeçmem demişti. o sözü hatırladım. sonra olanları. ailesinin cesareti yoktu. taşıyamayacaklardı. korktu ve vazgeçiyor. seve seve o da vazgeçiyor.

üzülme desemde boş anlıyorum seni. hemd eçok iyi anlıyorum. söylenenleri duymazsın bile. sadece yüreğinin isyanını acısını duyarsın. kanadıkça kanar yüreğin. ama anladımki acı çektikçe alışıyosun. varlığını istemez hala geliyorsun alışmış alıyosun acıya. belki uzun zaman alıcak aylar geçicek bir bakıcaksın daha az düşünür olmuşsun daha az aklına gelir olmuş. umarım korkak olmayan senden vazgeçmeyecek biriyle karşılaşır aradığın mutluluğu bulursun.

cck_88 .!.:

aile ilişkilerde çok büyük bir etkenmiş bunu daha iyi anladım. haftalardır kendime sorduğum soru nedensiz yere neden bitiyor olmasıydı. deli gibi severken birdenbire ne oldu diyordum. herşey o kadar güzelken ne oldu? başka biri mi vardı? aklımdan bir sürü soru geçiyordu.
yavaş yavaş anlıyorumki nedeni aile. birgün bana ailem ile ilgili sorunlar olmadıkça vazgeçmem demişti. o sözü hatırladım. sonra olanları. ailesinin cesareti yoktu. taşıyamayacaklardı. korktu ve vazgeçiyor. seve seve o da vazgeçiyor.

üzülme desemde boş anlıyorum seni. hemd eçok iyi anlıyorum. söylenenleri duymazsın bile. sadece yüreğinin isyanını acısını duyarsın. kanadıkça kanar yüreğin. ama anladımki acı çektikçe alışıyosun. varlığını istemez hala geliyorsun alışmış alıyosun acıya. belki uzun zaman alıcak aylar geçicek bir bakıcaksın daha az düşünür olmuşsun daha az aklına gelir olmuş. umarım korkak olmayan senden vazgeçmeyecek biriyle karşılaşır aradığın mutluluğu bulursun.

Genişletmek için tıkla...

icimdeki o boslugu anlatmissin sanki...
neredeyse 4 ay gecti, fakat ben hala kendimde degilim, kendimi bulamiyorum henüz.

sevmek hata miydi? peki ya güvenmek? sevdigime inanmak yanlis miydi? ben nerede hata yaptim? niye bu kadar yaralanmama izin verdim?

bu sorulari artik bir kenara biraktim, cünkü
o cok aciz bir insanmis dedim, beni hic bir zaman koruyamazdi dedim, kisiligi yokmus dedim ve onunla devam etseydim ne olurdu... ilerisini düsünmeye basladim bir zaman sonra...
onu cok saglam biri olarak tanidim, dis görünüsüne bakilirsa inanilmaz saglam duran biri, kendine güvenen biri...egitimli olmasi benim icin bir artiydi. fakat ici bosmus...

o ailesi ugruna sevgimizi feda etti...
dimdik yere saglam basan bir erkek sevdigini simsiki tutmayi becerirdi, demek ki o beni sevmemis.

bana sunu dedi: belkide ailem birsey görüyor sende, ben göremiyorum ama ve bundan dolayi emin degilim senden.

sunu anladim bir kez daha, artik dürüst insan bulmak cok zor...dürüst, sözü özü bir olan insan bulmak cok zor...güvenmeyeceksin.
ben yüzüme gülen, fakat arkamdan kuyumu kazan insanlarla karsilasmisim...en acisi bu oldu, uzun süre bu hayal kirikligindan kurtulamadim...

birde su önemli galiba...yöre farki. gelenek görenekler farkli olunca engeller cikabiliyor.
kirsal kesimlerde evlilikler genelde akrabalar ile yapilmiyor mu? yabanci, el kabul edilmiyor ve bu benim yasadigim birliktede bir sorundu, bunu anlayabiliyorum...onlar akrabalarindan birisini istediler ogullarina ve bizim birlikte girdigimiz yolda yürümeye izin vermediler...sevgimize izin vermediler. ailelesinin bu evlilikten cikari yoktu.

öyle ki, annesi bile geldiklerinde "görücü" usulü gibi görmüs beni...beni etimle, budumla tartmis...düsünün yani. sevgiye deger vermeyen insanlarmis.

ama sevgi iste bu...kalbime hüküm edemedim, birakamadim ben onu ve ailesine karsi onunla savasmaya hazirdim, fakat o degilmis. onun icin degmezmis, o benim sevgimi hak etmemis deyip simdi yoluma devam etmeye calisiyorum...

alin yazimmis bu benim, kadermis ve yasamam gerekiyormus.

kurtulduğuna dua etmelisin bence :hulya:

benim artik hic kimseye ne inancim, nede güvenim kaldi inan...
ben cok iyi niyetli ve asla insanlarda kötülük aramayan biriydim, dürüsttüm her zaman, fakat artik olmamam gerekiyormus...

karsima bir insan ciksa bile, ve iyi biri olsa bile, benim artik inancim kalmadi...
kimseye artik güvenemem....tekrar yaralanmamak icin kötülük ararim insanlarda...o insan beni maalesef bu hale getirdi.

cok temiz duygular ile sevmistim onu ben, cok mutluydum. beni elde edebilmek icin cok caba gösteren bir insandi...inanilmaz degerli biriydim onun icin, fakat gecici bir hevesmis sadece...
benim sucum inanmak, cikarsizca sevmek ve güvenmek oldu.

ta en basindan sevdigim insan bana karsi dürüst olabilseydi, ailem sorunlar cikariyor ve yanimda durup beni destekle deseydi bana, ve buna ragmen birlikte mücadele ettikten sonra daha fazla direnemeyip ayrilmamiz gerektigine karar verseydik...inan bukadar yikilmazdim ben. ben sadece dürüstlük aradim...ama bizim sözümüz, ailelerin tanismasi, sohbeti, kaynasmalari hepsi yalanmis megersem...
kötülük düsünmeyen insan bunu anlayamazdi, tipki benim vede ailemin anlayamadigi gibi.
sevdigim insan beni sirtimdan vurdu...buna dayanmak cok güctü...

evimize gelen insan, kardeslerimle bol sohbetler eden insan, bana deger verdigini sandigim insani ben artik taniyamadim...zor dönem geciriyor dedim, ayrilmak istedigini bir mail ile bana bildirdigi halde ben ona güc vermeye calistim...kisiliksiz bir insan olduguna bir türlü inanamadim, fakat o beni her defasinda daha cok yaralamayi iyi becerdi.bizim birlikteligimiz hakkinda baskalari karar verdi ne yazik ki...biz ayrilik kararini vermedik.
bir insan nasil bukadar ailesinin etikisinde kalabilir? nasil?

bana korkuyorum dedi, baglanmak istemiyorum dedi, sen cok zayifsin hem evi hemde bir isde calismayi birlikte beceremezsin dedi, sorumluluk almak istemiyorum dedi, ailem cok baski yapiyor dedi, ben bile ne istiyorum inan bilmiyorum dedi, önce para kazanmam gerek dedi, benim hedeflerim var dedi, ailenin yükü altinda, eger olursa ileride cocuklarimin altinda ezilmek istemiyorum dedi.
bir insan, 28 yasinda, neden bu hale gelir, bu kadar caresiz düsüncelere kapilabilir inan bilmiyorum. kisilik sorunu mu bu? nedir bu?
sadece sunu biliyorum...cocuklugu berbat gecmis...babasi tarafindan ilgisiz birakilmis, sevgisiz büyümüs. baski varmis, maalesef siddet dahil. belkide bunlardan dolayi kendisiyle bir sorunu vardi, bilmiyorum.

ayriligin üstünden üc ay gectikten sonra ben bulusmak istedim, ailesi bir kere bile aramadi, ne beni nede ailemi. ben emin olmak icin annesinin karsisina ciktim ve bana karsi dürüst degildi. oglumun karari dedi, ve hic birsey yokmus gibi bana sarilip öpebildi beni...sanki hic bizim birlikteligimize karsi cikan insan degil...nasil anlayabilirdim ki? cok iyi oynamislar, sonuna kadar.

yüzügü biraktim eline, seni vede aileni allaha havale ediyorum deyip ayrildim yanindan...

alev858 .!.:

Ayyy inanamıorum
Bi anne yaa bi anne nasıl der bunu Allah yaratmştır begenmemk ne demek
sen kimsinki ya hem çokmu guzel kendisi oglu nasıl çokmu yakışıklı
aLLa alla çok şaşırdım ama emin ol bunlar yanına kalmaz canım
ömür boyu o kadında o oglan çok çekicekler senin önun açık meslegnde var çok mutlu
olursun inşallah onlarda Allaha havale (!)

Genişletmek için tıkla...