Ailevi sorunlar

Ben de bu akşam biraz içimi dökmek istiyorum. 4 kız kardeşiz. En büyüğü benim. Çocukluğumdan beri hep fedakarlık yapmam beklendiğini için karakterim oldu artık bu. Mesela liseden sonra kardeşlerimi okutabilmek için üniversite hayalimden vazgeçtim. Liseyi bitirince işe başladım. 17 yaşında 3 kardeşimi de yanıma aldım. Evlenene kadar 5 yıl baktım. 5 yıl içinde bütün ihtiyaçlarını karşıladım. Bayramlık kıyafetlerine varana kadar aldım. Biri liseyi bitirdi, diğeri üniversiteyi, birisi okumadı iş buldum çalıştı. Ama ne onlardan ne anne-babamdan Allah razı olsun dediklerini pek duymadım. Sanki mecburdum yapmaya. Helal hoş olsun da insan bazen duymak istiyor. Mesela geçenlerde kardeşlerimden birisi umreye gitti geldi. Kendi evime temizlik için kadın tuttuğum halde gittim onun evini o gelmeden süpürdüm sildim. Annemle birlikte yemekler yaptık. Gelince bir teşekkür yok. Eline sağlık demek yok. Üstüne üstlük nasıl olmuş yemekler diye sorunca kusur da buluyor. İnsan sinir oluyor haliyle. Keşke hiç yapmasaydım diyor. Geçmişte yaptığım iyilikler de aklıma geliyor. Bilseydim böyle nankörlük yapacaklarını keşke üniversite okusaydım, belki daha iyi yerlerde olurdum diyorum. İşte böyle dostlar canım sıkkın. Biraz içimi dökmek istedim. Çünkü bunları ne eşime ne de başkalarına anlatamıyorum.

Benzerini yaşadım, fedakarlık yapmıyorum artık... Eskisi gibi ilgilenip arayıp sormuyorum da.. Böyle iyi...

Sen vaktinde kalbinin sesini dinleyip kardeşlerine yardımcı olmuşsun. Onların teşekkür edip etmemeleri tamamen kendi ahlak anlayışlarıyla ilgili, bu onların sorunu kesinlikle senin değil, yaptıklarından da pişmanlık duymanın bir faydası olmayacaktır. Geri çekilmek lazım biraz.

Hicbir sey yapma artik. Tesekkur etmeyi bilmeyen ustune bide kusur bulan insana hicbisey yapamam. Benim hayattan gördüğüm iyilikten maraz doğduğu ve iyi olana kimsenin madalya vermedigi. Ben herkese karsi iyi olmaktan vazgectim mesela. Artik bana yapana yaparim, bana iyi olana iyiyim. Bide boyle deniycem. Bende yeni aldim bu kararı. Sizede tavsiye ederim.
Diger turlu elimize bisey gecmedi :) bide boyle deneyelim

Fedakarlığın bir sınırı olması gerekiyor. Sizinki cefakarlık resmen. Bugüne kadar yapmışsınız; madem bunun hata olduğunun farkına vardınız yapmayın. Çünkü yaptıkça sizden eksilecek...

Anneniz, babanız ne yapıyordu bütün bunlar olurken? Siz neden onların rolünü üstlendiniz?

Siz çocukları yetiştirirmişsiniz ve anne babanız da dahil herkes bunu siz yapmak zorundaymışsınız gibi kabullenmişler. Siz bunu ilk önce anne babanıza anlatıp, kendinizden feragat ettiğinizi anlatın. Bu kadar yıl içinizde yer etmiş ve boş ver diyip kapatabileceğiniz bir durum değil. Bundan sonra annelik yapar gibi sizden bir şey istemedikleri sürece yardım etmeyin. Yardım isteme durumunda da ilk önce kendi işlerinizi halledin ve işiniz olduğunu ve yorulacağınızı açık net söyleyin. Bu umreye giden arkadaş da boşuna gitmiş eğer size saygısı, bir teşekkürü yoksa. Aman kırılırlar demeyin. Asıl bencillik sürekli onları kendinize borçlandırmanız. İnsan doğası bu, siz verdikçe alırlar. İzin verin bu ilişki artık dengelensin.
Okul için de hiç bir şey geç değil. Devam edin. Lütfen bunları paylaşın. Giderek duvara attığınız çizikler büyüyecek yoksa.

Geçen zaman geri gelmez kendinizden ödün vermeyin artık.bu zamana kadar yapmışsınız yapacağınızı zaten.birazda onlar sizin için çabalasın elinizi eteğinizi çekin,yardımcı olmayın.

sahraikebir .!.:

Anneniz, babanız ne yapıyordu bütün bunlar olurken? Siz neden onların rolünü üstlendiniz?

Genişletmek için tıkla...

Annem babam köyde yaşayan cahil insanlardı işte. Onun bunun lafıyla hareket eden, kız çocuğu okumaz diye düşünen vs... Allah razı olsun ilkokul öğretmenim ve amcamla eşinden. Onlar destek olmasalar okuyamazdım. Ben de okuduğum için öyle mutlu olmuştum ki kardeşlerimi ben okutmazsam okutmayacaklardı. Evkendirip gideceklerdi küçük yaşta.

melisa75 .!.:

Annem babam köyde yaşayan cahil insanlardı işte. Onun bunun lafıyla hareket eden, kız çocuğu okumaz diye düşünen vs... Allah razı olsun ilkokul öğretmenim ve amcamla eşinden. Onlar destek olmasalar okuyamazdım. Ben de okuduğum için öyle mutlu olmuştum ki kardeşlerimi ben okutmazsam okutmayacaklardı. Evkendirip gideceklerdi küçük yaşta.

Genişletmek için tıkla...

Almaya alışkın oldukları için veremezler... Siz onların anne babası gibi davranmayı bırakıp kardeş rolüne geçtiğinizde düzelir her şey ancak.