Ailevi

Wurstria

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
3 Ocak 2015
14.181
25.543
Merhaba hanımlar, bu konu hem biraz iç dökme hem de akıl danışma içerikli bir konu.

Konunun özeti, 29 yaşında okulunu uzattıkça uzatan, eve hiçbir faydası olmayan, hiçbir şey için kılını bile kımıldatmayan bir dayı, yarın öbür gün işe girdiğim zaman üzerine sorumluluk yüklenecek olan, maddi anlamda beklentileri karşılamak zorunda olan ben.

Benim annemle babam yıllar önce ayrıldılar. Ben, annem ve kardeşim zaten bizimle aynı sokakta oturan ve dayımla birlikte yaşayan anneannemin yanına taşındık. Ben o zamanlar liseye gidiyordum, kardeşim de küçüktü. Bayağı zor zamanlar atlattık falan derken yıllar geçti bugünümüze geldik, binlerce kez şükür diyorum elbette. Şu anda maddi durumumuz kötü değil ama lüks yaşayabileceğimiz türde de değil tabi. Anneannemin babasından kalma emekli maaşı var, annem de çalışıyor bu şekilde geçiniyoruz. Yıllardır da böyleydi. Bu süre içerisinde ben liseyi bitirdim, bir sene üniversiteye hazırlanma süreci falan derken şehir dışında üniversitemi okudum ve bu sene mezun oldum. İş aramaya başladım, henüz mülakat için çağıran olmadı tabi. Bütün sorumluluklarımı yerine getirdim, öğrenim kredisi ve anne babamın yolladığı paralarla okudum ama okul mokul uzamadı yani, zamanında bitirdim. Tutumlu olduğum için okul dönemi kendi çapımda para sorunu çekmedim hiç, her neyse. Anneannem 60'ı geçik, evi çekip çeviriyor ben de elimden geldiğince yardımcı oluyorum ev işi vs. Kardeşim zaten küçük bu sene liseye başlayacak. Annem çalışıyor. Burada dayımdan biraz bahsetmek istiyorum.

Dayım şu an 29 yaşında ve hala daha öğrenci. 4 yıllık fakülteyi uzattı da uzattı, şu an mezuniyet de yakın falan değil. Hiç zora gelebilen bir insan değil, hep her şeyin kolayına kaçar, bana dokunmayan yılan bin yaşasın modunda gezer. Zamanında şehir dışında üniversiteye gitti, yurtta kalamadı geri dönüp tekrar hazırlandı falan. Ben kyk yurdunda 4 sene kaldım, kendi çapımda zorluk çektiğimi düşünüyorum manevi anlamda, bilenler bilir. Hiçbir işi "ben yapamıyorum bunu" deyip bıraktığımı hatırlamıyorum. Dayım yıllardır sadece öğrenci, gerçekten kaç yıl oldu bilmiyorum ama 7-8 yıl rahat olmuştur. Bir hoca yüzünden geçemediğini söylüyor okulu uzatma nedeni olarak. Evdeki tek erkek o bu arada. Şu an biraz da ona sinirliyim o yüzden bu konuyu açmak istedim. Bugüne kadar bu eve hiçbir katkısı olmadı, kaç yıldır beraber yaşıyoruz. Yemeğini bile o yaşta anneannem hazırlayıp ayağına götürüyor. Yıllardır sadece okula gidip geliyor ve elde var sıfır. Sayısalı ve İngilizcesi çok iyi, İngilizce konusunda bir iş mülakatına girse çoğu kişiyi alt eder öyle söyleyeyim. Okul varsa okula gidiyor, yoksa bütün gün evde oturuyor, yatıyor. Hiçbir şeye elini sürdüğü yok, bakkala dahi gitmeye üşenen, tembel bir insan. Kapı çalsa açmak için kalkmaz, aşağıdan eve çıkarmak gereken ağır bişey olsa onu bile taşımak istemez, hep bizden bekler. Bütün gün yaptığı şey ya elinde telefonla takılmak ya da bilgisayar başında oturmak. 29 yaşında bu insan. Kendi ihtiyaçlarını, 70 küsür yaşında hala daha sokaklarda bişeyler satan babasından aldığı harçlıklar ve oynadığı abuk sabuk bahislerden gelen paralarla sağlıyor. Para kazanıyor aslında ama fiili olarak değil, resmen kumar oynuyor. Kolay paraya alışmış. "Benim bilmem kaç bin lira param var falanca maçtan kazandım, o parayı 3 ay işleticem şu kadar bin olacak, onunla da Balkan turuna giderim" dediğine şahit oldum bir keresinde, anneannem de vardı ve ağzını açıp tek kelime bile söylemedi. Bu anneannem benim daha okulum bitmemişken bana "işe girince katkı yaparsın daha güzel bir semtte otururuz" demişti aynı zamanda. (kiracıyız bu arada) Anneannem beni çok sever tabi o ayrı konu. "İş ilanlarına internetten başvuruluyor artık" dediğim zaman bana "nasıl yani, sen bütün gün evde mi oturacaksın?!" demişliği var.

Ben (23 yaşındayım bu arada) elbette iş bulacağım, zor ya da kolay hiç fark etmez, sonbaharda ya da kışın bulacağım ve başlayacağım. O diplomanın hakkını vereceğim ancak elbette her çalışan fert gibi eve maddi katkı yapmam beklenecek. Evin benim parama ihtiyacı olmadığını da ekleyeyim bu arada, benim yapacağım katkı ile sadece biraz daha rahat bir yaşam olacak yani şöyle, daha fazla et yiyebileceğiz, eve gereği yokken keyfi olarak yeni eşya alınabilecek, dolabı daha çok doldurabileceğiz, 4-5 çeşit yemek yapılabilecek falan gibi şeyler. Fakat ne olursa olsun yine de eve katkı yapmam beklenecek ama temel mantıkta ben aslında kendim için çalışacağım, kredi borcumu ödemeyi kafama koydum falan.

Şu konuda yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum, ben kendimce bir ilerleme kaydetmişim ve okulumu bitirmişim, hayata atılmaya hazır hale gelmişim, belki haftada 6 gün günde 8-9 saat çalışacağım ve eve geldiğimde bütün gün yatmış başka da bişey yapmamış koskoca bir erkekle karşılaşacağım. Ve benim verdiğim para dolaylı olarak onu besleyecek. Kulağa çok fesatça geldiğinin farkındayım fakat kendisi, kendine aldığı 1,5 litrelik meyve suyundan sadece bir bardak içilmiş diye problem yaratan bir insan. Beyefendi onu kendisine almış kendi parasından, içiyorsak yerine yenisini almalıymışız, öyle dedi. Daha başka sayamayacağım kadar çok bencillikleri var kendisinin. Bu eve herkes, hatta en çok da ben içmek için bişeyler alıp dolaba koyarım, sıcak zaten içimiz yanıyor sıvı tüketmek istiyoruz, kimseye de "bunu kendi paramla aldım, içelim" demem. Dolaptadır isteyen gider içer, en çok da o içer. Bu eve hiçbir faydası yok, sırtını yaslamış resmen, çamaşırı bulaşığı tertemiz yıkanır, yemeği mis gibi yapılır, hiçbir sorumluluğu yok. Annem onun bu durumuna çok sinir oluyor fakat ne zaman bişey söylese anneannem ya oğlunu koruyor ya da konuşmuyor, bir yorum yapmıyor.

Uzun oldu farkındayım, özet olarak ben dayımın bu durumundan çok rahatsızım, yarın öbür gün işe girdiğimde ben sorun etmesem bile annemin sorun edeceğinden ve evde ortalığın karışacağından, tartışmaların olacağından adım gibi eminim. Bu adamı bu şekilde daha ne kadar idare edebiliriz bilemiyorum. Ben ailemi seviyorum, annem, anneannem ve kardeşimle bir arada yaşamayı istiyorum aslında ama dayım yüzünden bana edilecek olan haksızlığa katlanamayıp kendimi toparlayınca ayrı eve çıkacağım gibi görünüyor. Ben 4 sene boyunca uzaktaydım sonuçta, seyrek gidip gelirdim eve ama artık evimdeyim ve onun maddi manevi herkese sırtını yaslamış olması, bütün gün bomboş oturması benim canımı sıkıyor. Kınamıyorum kesinlikle ama sizce bir okul 8 sene nasıl uzayabilir? Teyzem ve babam "mezun falan olmaz o, ekmek elden su gölden" diyor. Mantıken şu dönem ben de evdeyim ama bişeylere faydam dokunuyor en azından, yardımcı oluyorum, sosyal aktivitelerim var. Kendi harçlığımı çıkarabilmek için internetten bazı işler yapıyorum annemin vermek istediği harçlığı reddediyorum. Okul döneminde işsizlik sürecinde lazım olacağını düşündüğüm için biraz para biriktirmiştim onlarla alıyorum istediklerimi falan. Kalp de kırmak istemiyorum sonuçta o da benim ailemden biri, aram bozulsun istemiyorum ama bu şekilde devam ederse bozulabilir. Bilmiyorum ben yanlış mı düşünüyorum, anormal miyim, onun yaptığında bi sıkıntı yok mu, sorun bende mi kafam karma karışık. Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız lütfen bana bi akıl verin.
 
Son düzenleme:
Yanlıs dusunuyo sayilmazsiniz aslinda ama yine de yuzde yuz size hak veremedim.

Is buldugunuzda anne ve kardesinizle ayri bi eve ciksaniz ?
Hak veremediğiniz nokta nedir? Objektif olmaya çalışıyorum ama olmuyor. Daha şimdiden onun bişeyleri bana batıyorsa ileride ne olacak... Hadi beni geçtim annem mutlaka problem yaratacak.
Bu arada ben Haziranda mezun oldum, daha diplomam basılmadı.
 
Otlanmak tabiri her ne kadar hoş olmasa da onun durumundaki bir insan için yerinde bir tabir. Çünkü zaten sıkıntı çekeceğim, kredi borcumu ödemem lazım.
Hakaret değil ki emek sarf etmeden başkasının malından, parasından fayda sağlamak demek.
O zaman kendi borçlarını ödeyene kadar o evde kalacaksın mecburi. Sonrasında rahatlayınca ayrı bir eve falan çıkarsan, görmemiş olursun dayını. Şu durumda borçlar da varken bunu yapamazsın.
Onun haricinde dayının değişeceğini düşünmüyorum, böyle insanların değiştiğini hiç görmedim.
 
Yerinizde olsam maasima dokunmuyorum gelecek icin bankada birikiyor der uzatsalarda uzatmaz kestirip atarim.
Yarin bir gun evlenceksiniz suan olmasa bile ilerde illaki size lazim olcak.
Annenizle gorusup boyle bisey yapin bence
 
Maaşının yarısını biriktirmeyi dene.
İleride bi sürü kişisel masrafın olacak.Çok yönlü düşün ve ne olursa olsun bankada o parayı biriktir.
 
Asalak.

Annesinin şımarttığı 'çocuğa' siz hiçbir şey yapamazsınız.

Anca kendi hayatınızı kurar evden uzaklaşırsınız.
Şımarttığı doğru. Kendi hayatımı da elbette kuracağım. Ama asıl canımı sıkan şey evde mutlaka gerginlik olacak, dayım asalak olduğu gibi olur olmaz da konuşan bir insan. Annemle çok ciddi tartışmalara girecekleri kesin, ben problem etmesem bile annem edecek. Nasıl yapacağız bilmiyorum. Kimse kırılsın istemiyorum sonuçta dayım da benim ailemden biri.
 
Hakaret değil ki emek sarf etmeden başkasının malından, parasından fayda sağlamak demek.
O zaman kendi borçlarını ödeyene kadar o evde kalacaksın mecburi. Sonrasında rahatlayınca ayrı bir eve falan çıkarsan, görmemiş olursun dayını. Şu durumda borçlar da varken bunu yapamazsın.
Onun haricinde dayının değişeceğini düşünmüyorum, böyle insanların değiştiğini hiç görmedim.
Öyle olacak. Fakat orada da böyle bir sorun patlak veriyor:
Şimdi ben anneanneme falan "ben bu borcu bir an önce ödeyip önüme bakacağım" dediğimde "çok da fazla ödeyemezsin çünkü eve de para verirsin" falan diyor, deliriyorum. Ben borcumdan kısıp bu durumun içinde eve katkı yapmam, yapamam. Ve evet, değişmeyecek.
 
İki taraflı bakınca

2 kişiyken ev olmuş 5 kişi artık rahatsız edici boyuta gelmiş olabilir.

Sizin taraftan bakınca benim paramı o yemesin demek yerine artık bu misafirlik bitsin annemi kardeşimi alıp kendi evimize geçelim demeniz gerekir

Diye düşünüyorum
 
Yerinizde olsam maasima dokunmuyorum gelecek icin bankada birikiyor der uzatsalarda uzatmaz kestirip atarim.
Yarin bir gun evlenceksiniz suan olmasa bile ilerde illaki size lazim olcak.
Annenizle gorusup boyle bisey yapin bence
Annemi o konuda ikna ederim, ne yapayım benim de maaşım az ki falan diyebilirim. Krediyi öne sürebilirim. En iyisi ne konusunu açmak ne de uzatmak.
 
Annen ve kardesinle ayri eve cik. Dayina bakmak zorunda degilsin ki. Ve cok haklisin sen eve katkida bulundugun vakit dayini da dolayli olarak beslemis olacaksin.
 
Bence de annenle ve kardeslerınle ayrı eve cıkın en azından kafan rahat olur ne olursa olsun ananen ogluna bısey dıyemeyıp sana butun gun evde mı oturacaksın demesı bıke yeterlı uzaklasmak ıcın... meyve suyu olayına gırmıyrum bıle ama byle evlat ayrımcılıgı yapanlara sınır olyorum buna katılmayanlar var kınse kınseyı sevmek zrunda degıl dıye ama katılmıyrum bı ana her evladına yetecek kadar sevgı saygı ve anlayıs uretemeyecekse dgurmasaydı madem dgurdu kayırmasın herkese esıt... Kac senedır annen calısmıs bakmıs eve senın maasına gz dıkmemesı gerekır ananenın sana dıyebe kadar gıtsın ogluna desın benım sana tavsıyem maasının yarısını bıle verme uc bes kurus verırsın eger bu az dıyen olursa bıraz da dayım calıssın ben kız halımle bu kadar verebılırım desın baktınız olmuyor cıkın ayrı eve sen dayına bakmak zrunda degılsın o kıytırık bı meyvesuyunun lafını yaparken...
 
İki taraflı bakınca

2 kişiyken ev olmuş 5 kişi artık rahatsız edici boyuta gelmiş olabilir.

Sizin taraftan bakınca benim paramı o yemesin demek yerine artık bu misafirlik bitsin annemi kardeşimi alıp kendi evimize geçelim demeniz gerekir

Diye düşünüyorum
Mantıklı fakat onun rahatsız olduğu noktanın ne olduğunu bilmiyorum. Yıllar geçti, bizim ona zarardan çok faydamız dokunuyor. Ben saygıda kusur etmiyorum, hiçbir zaman ona kötü davranmadım. Hadi bizi sallayın gitsin, yaşlı annesinin elindeki poşeti bile taşımaz. Biz olmasak onun bu evde yapması gereken daha çok şey olacaktı. Şu an hala daha anneannemle ikisi yaşıyor olsalardı şimdi çalışmak zorunda kalacaktı. Annem ve anneannemden gelen parayla dönüyor ev.
 
Anneanneniz yaşlı sonuçta anneniz belki onu bir şekilde susturur bu eve para getirme konusunda.
Hak verdim ben size ben de istemezdim çalışabilecek durum da olup tüm gün evde yatan birinin benim paramı kullanmasını.
Bence borçlarınıza odaklanın şimdi ardından kardeşiniz ve annenizle ayrı eve çıkmanız en mantıklısı.
 
Hak veremediğiniz nokta nedir? Objektif olmaya çalışıyorum ama olmuyor. Daha şimdiden onun bişeyleri bana batıyorsa ileride ne olacak... Hadi beni geçtim annem mutlaka problem yaratacak.
Bu arada ben Haziranda mezun oldum, daha diplomam basılmadı.

Ben de objektif olmaya calısıyorum fakat tüm bu rahatsızlıklarınızı calısma arefesinde dile getiriyo olusunuz ,daha dayınızın calıstıgınızdaki tavrını gormeden onyargılı olusunuz hosuma gitmedi belki de,bilemiyorum.

Bi de dayınızın direkt size ya da annenize negatif bi sozunu ya da davranisini belirtmemissiniz,sizi 'evde mi oturacaksın' diye sıkıstıran anneanneniz fakat siz dayınıza tepkilisiniz bu da ilginc.

Belki dayınız hayatının sonuna kadar calısmadan annesinin destegiyle yasayacak,sizden maddi beklentisi olmadigi surece saygı duymalısınız,bunun icin ailenizle ayrı eve çıkma fikrini önerdim yani ben olsam öyle yapardım.
 
Kendinizi çok güzel ifade etmissiniz yazınız çok okunaklı ve insanı sıkmayacak türden olmuş. Peki bu duygularınızı neden yeri ve zamanında paylaşmıyorsunuz. Yani meyve suyunu içtiğinizde dayınız bunun lafını etmişken sende bizimkinden içme o halde ve ya ne olmuş biz aile değilmiyiz gibi cevaplar vermeniz daha doğru olmazmıydı.yada annaneniz size evde boş boş mu oturacaksın dediğinde dayım da oturuyor sen buna sesini çıkarmıyorsun demekki o kadar da kötü bir şey değilmiş diyemezmiydiniz. En azından böyle söylediğinizde sizden beklentileri olmazdı . Şimdi iş bulup ayrı eve geçince yada paranızı vermek istemediğinizde burnu büyüklükle, nankörlükle suçlanacaksınız. İşiniz bitti gidiyormussunuz gibi algılanacaksınız.
 
X