Arkadaşlar başımdan iki tane uzun ve olaylı biten ilişki geçti.Evlilik nasip olmadı.Benden küçük kardeşim bile evli çoluk çocuk sahibi. Benim yaşıtım kuzenlerimin hepsi teker teker evlendi. Bir ben kaldım. Annem babam yaşlandı, onları kırmak istemiyorum ancak yanlarında sıkılıyorum ve çok baskı yapıyorlar. Bir gece dışarı çıksam annem hemen arar, 10 buçukta çağırır, gel diye. Saati bile şaşmaz. Şehir dışı bir yere gitmememi istemezler. Ben memurum. Maddi imkanım var ve artık kendi hayatımı yaşamak istiyorum. Ancak evlenemedim diye hep üstümde bir baskı var sanki. Ailem ayrı eve çıkmamı istemiyor. Ben de onların yanında kaldığım sürece hayatımda bir adım ilerleme olmayacağını hissediyorum. Kendi hayatımı istiyorum artık.Çocuk gibi yaşıyorum onlarla. Bu yüzden çok da tartıştık,üzüp kırdım da. Bunu da istemiyorum. Vicdanen rahatsız oluyorum isyan edince. Ama artık oturamıyorum da onlarla.Bu arada 32 yaşındayım.Durumum bu. Rahat bir aile değiller malesef. Yani eski insanlar. Kuşak farkı var aramızda. Aslında ikisini de çok, canımdan çok seviyorum, bunu bile ifade edemiyorum. Hep gerginiz çünkü. 5 yaşındaki çocuk gibi bir hayatım var.Ev işi falan da yapmıyorum. Ama ben ister evlenerek ister evlenmeyerek kendi düzenimi istiyorum deli gibi.Şu an küsüz böyle düşündüğüm için. Eee küsmek de istemiyorum.Ne yapmalıyım..