Aileyle yaşamak mı, ayrı ev tutmak mı..

jpeg

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
2 Eylül 2012
151
17
118
Kayseri
Arkadaşlar başımdan iki tane uzun ve olaylı biten ilişki geçti.Evlilik nasip olmadı.Benden küçük kardeşim bile evli çoluk çocuk sahibi. Benim yaşıtım kuzenlerimin hepsi teker teker evlendi. Bir ben kaldım. Annem babam yaşlandı, onları kırmak istemiyorum ancak yanlarında sıkılıyorum ve çok baskı yapıyorlar. Bir gece dışarı çıksam annem hemen arar, 10 buçukta çağırır, gel diye. Saati bile şaşmaz. Şehir dışı bir yere gitmememi istemezler. Ben memurum. Maddi imkanım var ve artık kendi hayatımı yaşamak istiyorum. Ancak evlenemedim diye hep üstümde bir baskı var sanki. Ailem ayrı eve çıkmamı istemiyor. Ben de onların yanında kaldığım sürece hayatımda bir adım ilerleme olmayacağını hissediyorum. Kendi hayatımı istiyorum artık.Çocuk gibi yaşıyorum onlarla. Bu yüzden çok da tartıştık,üzüp kırdım da. Bunu da istemiyorum. Vicdanen rahatsız oluyorum isyan edince. Ama artık oturamıyorum da onlarla.Bu arada 32 yaşındayım.Durumum bu. Rahat bir aile değiller malesef. Yani eski insanlar. Kuşak farkı var aramızda. Aslında ikisini de çok, canımdan çok seviyorum, bunu bile ifade edemiyorum. Hep gerginiz çünkü. 5 yaşındaki çocuk gibi bir hayatım var.Ev işi falan da yapmıyorum. Ama ben ister evlenerek ister evlenmeyerek kendi düzenimi istiyorum deli gibi.Şu an küsüz böyle düşündüğüm için. Eee küsmek de istemiyorum.Ne yapmalıyım..
 
Ayri eve cikarsan kusluk devam.edebilir ama aklinin yattigi biri varsa evlen baska turlu seni birakmazlar. Anne baba candir yine de onlari kirmamaya calis
 
32 yaş, mesleğinizde var kendi hayatınızı istemeniz çok normal. Düzen ve hayat kurmak icin illa bir erkek ile evlilik yapmak zorunda bırakan toplum baskısı, aile baskısı.. ne denir ki. Önce onların yakınından mı ev tutsanız? Gözlerinin önünde olunca belki bu kadar dert yapmazlar
 
Arkadaşlar başımdan iki tane uzun ve olaylı biten ilişki geçti.Evlilik nasip olmadı.Benden küçük kardeşim bile evli çoluk çocuk sahibi. Benim yaşıtım kuzenlerimin hepsi teker teker evlendi. Bir ben kaldım. Annem babam yaşlandı, onları kırmak istemiyorum ancak yanlarında sıkılıyorum ve çok baskı yapıyorlar. Bir gece dışarı çıksam annem hemen arar, 10 buçukta çağırır, gel diye. Saati bile şaşmaz. Şehir dışı bir yere gitmememi istemezler. Ben memurum. Maddi imkanım var ve artık kendi hayatımı yaşamak istiyorum. Ancak evlenemedim diye hep üstümde bir baskı var sanki. Ailem ayrı eve çıkmamı istemiyor. Ben de onların yanında kaldığım sürece hayatımda bir adım ilerleme olmayacağını hissediyorum. Kendi hayatımı istiyorum artık.Çocuk gibi yaşıyorum onlarla. Bu yüzden çok da tartıştık,üzüp kırdım da. Bunu da istemiyorum. Vicdanen rahatsız oluyorum isyan edince. Ama artık oturamıyorum da onlarla.Bu arada 32 yaşındayım.Durumum bu. Rahat bir aile değiller malesef. Yani eski insanlar. Kuşak farkı var aramızda. Aslında ikisini de çok, canımdan çok seviyorum, bunu bile ifade edemiyorum. Hep gerginiz çünkü. 5 yaşındaki çocuk gibi bir hayatım var.Ev işi falan da yapmıyorum. Ama ben ister evlenerek ister evlenmeyerek kendi düzenimi istiyorum deli gibi.Şu an küsüz böyle düşündüğüm için. Eee küsmek de istemiyorum.Ne yapmalıyım..

Ben senden iki yaş büyüğüm bu şekilde düşündüğüm için direk başka bir ile tayin istedim sıfırdan düzenimi kurdum. Aynı sen gibi düsünüyordum cünkü onların yanında ne uzar ne kısalır birde sinir hastası oldugumla kalırdım. Çok şükür gittim hiç bilmediğim büyük şehire tabi razı olmadılar ama öncesinde oldukça bi tavır koydum filan. Sorarsan şimdi nasılsın gayet iyiyim hep kendime koydugum sınırları aştım rahatım değil şehir dışı ülke dışına gezmeye gidiyorum aile yanında mümkün degil. Ayrıl ayrı eve çık derim.
 
Ben de böyle düşünüyorum ama nasıl yapacam, nasıl adım atacam bakalım..İçimden bir ses birşeyler yapman lazım artık deyip duruyor.
Şehir dışına tayin istesen nasıl olur.Annen ve baban kaç yaşında sağlık problemleri falan var mı.Yakınlarında ev tutsan sanırım onada razi değiller o yüzden şehir dışı daha iyi olur.
 
32 yaş, mesleğinizde var kendi hayatınızı istemeniz çok normal. Düzen ve hayat kurmak icin illa bir erkek ile evlilik yapmak zorunda bırakan toplum baskısı, aile baskısı.. ne denir ki. Önce onların yakınından mı ev tutsanız? Gözlerinin önünde olunca belki bu kadar dert yapmazlar
Valla bu toplumda bayan olunca böyle işte. Hele ki evlenmeyince. Sanki ben anormal düşünüyormuşum gibi bakıyorlar bir de bana. Kardeşim bile bir havlarda o yuvasını kurdu çocuğu var diye ailesini üzen, kötü olan benmişim gibi bir konumdayım. bu da beni yıprattı.
 
Şehir dışına tayin istesen nasıl olur.Annen ve baban kaç yaşında sağlık problemleri falan var mı.Yakınlarında ev tutsan sanırım onada razi değiller o yüzden şehir dışı daha iyi olur.
Ben kimseyi üzmek , kırmak derdinde değilim, aradığım zaman normal cevap versinler. Aramız düzelsin istiyorum.Ama kendi düzenimi de oluşturacam bir şekilde.
 
Şehir dışına tayin istemeyi düşündüm ama yapmadım bugüne kadar, şu an tayin dönemi falan da değil. Çok uzaklaşmak da istemedim aslında. Ama bu da çözümlerden biri tabi.Hem korkuyorum, ama böyle de hep aynı hayatım devam edecek. Gelecem 40 yaşına bu gidişle..Yaş da sorun değil de huzurlu yaşayamamak bence sorun.
 
Daha önce de verilmiş bu tavsiye ama önce yakınlarında mesela aynı semtte bir ev tutun sizin ev dışında olmanıza aileniz alıştıktan sonra isterseniz mesafeyi biraz daha açıp iyice özgürlük ilan edersiniz. İstekleriniz çok normal.
 
Daha önce de verilmiş bu tavsiye ama önce yakınlarında mesela aynı semtte bir ev tutun sizin ev dışında olmanıza aileniz alıştıktan sonra isterseniz mesafeyi biraz daha açıp iyice özgürlük ilan edersiniz. İstekleriniz çok normal.
İsteklerimi normal karşılayan birilerini görmek beni rahatlatıyor. Yaşlandılar birtarfatan da.Psikolojik baskı da var.Bizi üzüyosun, şekerimiz çıkıyo vs. vs. Gerçekten herkesin alışması lazım.Benim de onlara bağlılığım var.Ama nereye kadar böyle yaşayacam. Benim de alışmam lazım tabi.
 
Şehir dışına tayin istemeyi düşündüm ama yapmadım bugüne kadar, şu an tayin dönemi falan da değil. Çok uzaklaşmak da istemedim aslında. Ama bu da çözümlerden biri tabi.Hem korkuyorum, ama böyle de hep aynı hayatım devam edecek. Gelecem 40 yaşına bu gidişle..Yaş da sorun değil de huzurlu yaşayamamak bence sorun.

Şehir dışına çıkmaktan korkma. Bak ben büyük bir şehire resmen elimde bir bavulla geldim. Düzenini kurarsın herşeyini yaparsın. İçine sinen seni geliştireceğini düşündüğüm imkanları bol bir şehir duşun derim. Eğer İstanbul'daysan bilmem diğer şehirler kücük kalıyor. Belki düzenli olan İzmir Ankara gibi yerleri düşünebilirsin.
 
aynı yerde yaşarken ayrı ev kabul etmez asla affetmez ailem. onların yanında kalsam sinir hastası olurum. baskıcı, titiz, kendi düzenim diye tutturan biraz da cimri. kendi yatağım yok odam yok dolabım yok hiç olmadı hiç de olmayacak şimdiyse kendi evimdeyim tüm eşyalar benim. Allah'tan mecburen başka şehire atandım da kurtuldum şimdi tutturuyorlar mümkün olan ilk atamada yanımıza geleceksin torpil mi bulsak bilmem ne diyorlar sinir oluyorum. ben orada sıkıntıdan patlıyorum rahat edemiyorum misafir gibiyim bi yere bi eşya koysam bu niye burda denir mutlaka. ama sizin yazdıklarınızdan aynı yerde de ayrı eve çıkmanız sorun olmazmış gibi anladım, öyle değilse gelen ilk atamada şehir dışı tercih edersiniz, ben istemedim zorunlu atama falan dersiniz. insan ömür boyu hiç anlaşamadığı ailesiyle yaşamak zorunda mı sırf evlenemedi diye. ki ben tatillere bile dayanamıyorum çok sıkılıyorum kendi evimde rahat ediyorum kimse anlamak istemiyor hiçbir tatilde evimde kalmama izin vermiyorlar neyse ki çalıştığım zamanlarda evimdeyim
 
İsteklerimi normal karşılayan birilerini görmek beni rahatlatıyor. Yaşlandılar birtarfatan da.Psikolojik baskı da var.Bizi üzüyosun, şekerimiz çıkıyo vs. vs. Gerçekten herkesin alışması lazım.Benim de onlara bağlılığım var.Ama nereye kadar böyle yaşayacam. Benim de alışmam lazım tabi.
Oyyy klasik anne baba tribi o :) Benim annem 65 babam 70 yaşında :) Anlıyorum seni. Ufak adımlarla ilerle. Önce yakınlarda bir ev tut, sonra biraz daha uzaklaşırsın istersen.
Ayrı bir hayat istemen onları daha az sevdiğini göstermez. Saygında da eksilme yapmaz. Sen uygun bir ev bul, ben ayrı bir eve çıkacağım, sizi ezip geçmek istemiyorum, rızanız olsun istiyorum, de, eğer çok müdahaleci değillerse evi yerleştirmene yardımcı olsunlar ki iyice dışlanmış hissetmesinler.
Bir iki ay en fazla. Sonra onlar da alışır.
 
aynı yerde yaşarken ayrı ev kabul etmez asla affetmez ailem. onların yanında kalsam sinir hastası olurum. baskıcı, titiz, kendi düzenim diye tutturan biraz da cimri. kendi yatağım yok odam yok dolabım yok hiç olmadı hiç de olmayacak şimdiyse kendi evimdeyim tüm eşyalar benim. Allah'tan mecburen başka şehire atandım da kurtuldum şimdi tutturuyorlar mümkün olan ilk atamada yanımıza geleceksin torpil mi bulsak bilmem ne diyorlar sinir oluyorum. ben orada sıkıntıdan patlıyorum rahat edemiyorum misafir gibiyim bi yere bi eşya koysam bu niye burda denir mutlaka. ama sizin yazdıklarınızdan aynı yerde de ayrı eve çıkmanız sorun olmazmış gibi anladım, öyle değilse gelen ilk atamada şehir dışı tercih edersiniz, ben istemedim zorunlu atama falan dersiniz. insan ömür boyu hiç anlaşamadığı ailesiyle yaşamak zorunda mı sırf evlenemedi diye. ki ben tatillere bile dayanamıyorum çok sıkılıyorum kendi evimde rahat ediyorum kimse anlamak istemiyor hiçbir tatilde evimde kalmama izin vermiyorlar neyse ki çalıştığım zamanlarda evimdeyim
Valla ben bunalmanın sınırındayım artık. Bu aralar tepem attı.Çok seviyorum çok da bağlıyım.Ben salak gibi kendim tayin istedim bir de yanlarına.Bilemedim.Yoksa şehir dışında yaşadım 3 yıl,zorunlu olarak ilk tayin olunca.Sonra döndüm ve çok pişmanım.Şimdi de tıkıldım kaldım. 6 yıldır onlarla yaşıyorum hatta 1.5 yıl kadar da babamla yaşadım. Annem kardeşimin bebeğine baktığı için ben de babama baktım.Onlar bile beni kullandılar ama hep kötü olan benim.
 
Şehir dışına tayin istemeyi düşündüm ama yapmadım bugüne kadar, şu an tayin dönemi falan da değil. Çok uzaklaşmak da istemedim aslında. Ama bu da çözümlerden biri tabi.Hem korkuyorum, ama böyle de hep aynı hayatım devam edecek. Gelecem 40 yaşına bu gidişle..Yaş da sorun değil de huzurlu yaşayamamak bence sorun.
canım evlenmeyi düşündüğün ya da istediğin biri olmadığı için mi yoksa sen mi evlenmek istemiyorsun?
bir de bi bahanen olup ayrı bir eve çıkman hem göze batmaz hem de onlarla aranı bozmaz. tayin güzel bir bahane. ya da belki aklına başka birşey gelen olup yazan olur
 
Valla ben bunalmanın sınırındayım artık. Bu aralar tepem attı.Çok seviyorum çok da bağlıyım.Ben salak gibi kendim tayin istedim bir de yanlarına.Bilemedim.Yoksa şehir dışında yaşadım 3 yıl,zorunlu olarak ilk tayin olunca.Sonra döndüm ve çok pişmanım.Şimdi de tıkıldım kaldım. 6 yıldır onlarla yaşıyorum hatta 1.5 yıl kadar da babamla yaşadım. Annem kardeşimin bebeğine baktığı için ben de babama baktım.Onlar bile beni kullandılar ama hep kötü olan benim.
saçımı taramam bile sorun kel kalmak pahasına onlardayken saçımı taramama kararı aldım. banyolarına girene kadar günler geçiyor rahat edemiyorum orda üstümü değiştirmek falan. kendi evimde istediğim kıyafetle dolaşır istediğim heryere saçlarımı döker istersem günde üç kere duşa girerim kimsenin umrunda değil ama orada onların uyuduğu saatte asla ayakta olmamalıyım ben de uyumalıyım yoksa uykuları kaçar söylenir dururlar en rahatı insanın kendi evi kendi düzeni
 
Back
X