Ne bileyim olabilir. Benim de bütün sülalem bu şehirde, anne tarafı, baba tarafı ve fazla da büyük bir yer değil.Ya gidecem ya da planımı uygulayacam. Ben dahil herkes alışacak. Yaşım küçük değil hala cesaretim yok. buna da kızıyorum kendi kendime. Ben de alışmışım yıllardır dizlerinin diplerinde, param cebimde. Tamam bunlar iyi yanları da. Rahat edemiyorum. Benden küçük kardeşim çocuğunu bizim eve bırakıp gidiyor bazen. Bir gün oturup ağladım.Benim neden hayatım yok, başkasının çocuğuna bakıyorum bu evde diye.