Gerçekten üzüldüm arkadaşım.Eşinin ailesi bi yandan,kendi annen bi yandan yalnız hissetmissin kendini.Bak yazdıklarını okurken aklıma ne geldi,çok tatlı bi bebişin olucak ve kimseye ihtiyacın bile kalmıcak ,kendini hiç yalnız hissetmeyeceksin bundan sonra.İnan bunu hissettim, ben de annemin en büyük desteğiyim hayatta belki kendim aklıma geldim ondan.Annem ben olmasam ne kadar yalnız kalırdı ,sen de ALLAHın izniyle belki de kendiliğinden bebek sahibi olacaksın.Cnm bi yerden üzülürsün ama ALLAH mutlaka bi yerden sevindirir ,hayat işte her yönden mutlu olunmuyo.Bu süreç içinde de eşinle birbirinize destek olun bence,en büyük yardım yanıbaşındakinden gelir:Belli ki o da zor bi süreç yaşıyo, birlikte sırt sırta verip o sana ,sen ona destek olsanız ne güzel olur.Sakın kendini bırakma cnm,bak dertleşmek istediğinde buraya yaz ,en azından biz varız unutma...ALLAH yardımcın olsun...